Το δημόσιο ταμείο οποιουδήποτε κράτους είναι άνευ όρωνχρειάζεται μια διαδικασία συστηματικής αναπλήρωσής του, ενώ όλοι γνωρίζουν ότι οι περισσότερες από αυτές τις εγχύσεις κρατούνται από τις φορολογικές υποχρεώσεις των επιχειρήσεων. Σήμερα θα μιλήσουμε για έναν σύνθετο φορολογικό μηχανισμό, ο οποίος ρυθμίζει αυτή τη δραστηριότητα.
Πριν αρχίσουμε να εξετάζουμε τους τύπους των φόρωνπρέπει να καταλάβουμε για τον εαυτό μας την άμεση ουσία της δημοσιονομικής δραστηριότητας οποιουδήποτε κράτους. Το γεγονός είναι ότι η πολιτική επιβάρυνσης με τις υποχρεώσεις των επιχειρηματικών οντοτήτων έχει μάλλον σύνθετη δομή και εντυπωσιακό νομικό και κανονιστικό υπόβαθρο.
Και αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, διότι η φορολογία είναιένα τέτοιο χρηματοπιστωτικό μέσο που βασίζεται στις οικονομικές σχέσεις οποιασδήποτε χώρας, τόσο σε εξέλιξη όσο και στο δρόμο για να γίνει. Έτσι, η φορολογική επιβάρυνση είναι ένα ορισμένο μερίδιο των υλικών αξιών που λαμβάνεται από τον ιδιοκτήτη υπέρ του κράτους. Εκτελεί υποχρεωτικές και ρυθμιστικές λειτουργίες και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της αναπλήρωσης του προϋπολογισμού του προϋπολογισμού. Το τελευταίο, με τη σειρά του, χρησιμεύει ως ρυθμιστής των οικονομικών διαδικασιών εθνικής σημασίας.
Η πολιτική επιβολής υποχρεώσεων είναιπολύπλοκες και πολυεπίπεδες, επομένως το φορολογικό σύστημα της Ρωσικής Ομοσπονδίας (των οποίων οι φόροι είναι περίπου δώδεκα) ταξινομούνται σύμφωνα με ορισμένα χαρακτηριστικά. Στο επίπεδο εφαρμογής της δημοσιονομικής πολιτικής:
Επίσης, ο φόρος διαιρείται σύμφωνα με το σκοπό της εφαρμογής του και συμβαίνει:
Κάθε κράτος έχει διακριτικό χαρακτήραχαρακτηριστικά της τρέχουσας δημοσιονομικής πολιτικής, επομένως, τα είδη των φορολογικών συστημάτων σε όλο τον κόσμο διαφέρουν σημαντικά. Ταυτόχρονα, υπάρχουν χώρες που καταφέρνουν να αναπληρώσουν το δημοσιονομικό τους ταμείο με έναν πολύ εξελιγμένο, από την πρώτη ματιά τρόπο. Όλα αυτά εξαρτώνται από πολλές λεπτότητες, συμπεριλαμβανομένων των ιστορικών συνθηκών.
Το φορολογικό σύστημα στα πιο κοινόταταη κατανόηση είναι ένα σύνολο κανονιστικών πράξεων που ρυθμίζουν τη διαδικασία, το πλαίσιο και τη δομή της επιβολής φορολογικού βάρους, καθώς και έναν κατάλογο μέτρων και κυρώσεων για τη μη συμμόρφωσή τους. Όλα αυτά στην αλληλεπίδρασή του είναι ένας τεράστιος μηχανισμός, ο οποίος βρίσκεται στη βάση των οικονομικών σχέσεων οποιουδήποτε κράτους.
Τα είδη των φορολογικών συστημάτων διαφέρουν μεταξύ τουςανάλογα με τις ιδιαιτερότητες της εγχώριας πολιτικής. Σύμφωνα με την αρχή της αρχής στην προκειμένη περίπτωση, τίθενται οι βασικές διατάξεις και ιδέες που μπορούν να ρυθμίσουν τη δημοσιονομική δραστηριότητα της κυβέρνησης. Στο φορολογικό σύστημα, διακρίνονται σε οικονομικά, οργανωτικά και νομικά.
Το πρώτο μπορεί να αποδοθεί στην ισότητα,της δικαιοσύνης, της διαφάνειας, της έλλειψης κάθε είδους παραβίασης, της σκοπιμότητας και, κυρίως, της ευκολίας. Και αυτό σημαίνει ότι η φορολογική πολιτική ισχύει εξίσου για όλους τους πληρωτές, ανεξάρτητα από το καθεστώς και το καθεστώς τους στην κοινωνία. Ταυτόχρονα, όλοι καταλαβαίνουν απόλυτα τι καταβάλλει στον προϋπολογισμό και πόσο αυτά τα κεφάλαια συλλέγονται από αυτόν.
Οι οργανωτικές αρχές καλύπτουν την επικαιρότητα και το περιοδικό πλαίσιο για την εφαρμογή των υποχρεώσεων προς το κράτος. Τα νομικά θέματα ρυθμίζονται από κανονιστικές πράξεις.
Παρά την ατομικότητά της, οι κύριοι τύποι φορολογικών συστημάτων εκτελούν τις ίδιες λειτουργίες σε όλο τον κόσμο:
Είναι πολύ δύσκολο να αναλυθεί ο προϋπολογισμόςπολιτική της χώρας μας. Εάν μόνο επειδή το κράτος φαινόταν ανεπαρκές για περισσότερο από δύο δεκαετίες για να γίνει σαφής μηχανισμός επιβολής και πληρωμής υποχρεώσεων, οι τύποι των φορολογικών συστημάτων στη Ρωσική Ομοσπονδία έχουν αλλάξει αρκετές φορές ήδη.
Μέχρι σήμερα, μπορούμε να πούμε ότι η διαδικασίαΗ ανασύσταση του προϋπολογισμού μας στερείται ισχυρού και σαφούς ρυθμιστή, αν και υπάρχουν ακόμη δυνατότητες για αυτό. Όσο για το τελευταίο, τίθεται σε ποιοτικά επεξεργασμένες κανονιστικές νομικές πράξεις, τη διαθεσιμότητα των παροχών και την ατομική προσέγγιση των πληρωτών. Και θα μπορούσαν να λειτουργήσουν με επιτυχία, αλλά αυτό δεν συμβαίνει λόγω της ύπαρξης ενός σύνθετου διοικητικού συστήματος στην πολιτεία και ενός υπερεκτιμημένου επιπέδου γραφειοκρατίας.
Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειώνμακρύς αιώνες επιτυχώς τηρεί την πολιτική ελευθέρωσης, η οποία αποτέλεσε τη βάση των σχέσεων της αγοράς στο έδαφος του κράτους. Και αυτό σημαίνει ότι ο μηχανισμός του φορολογικού συστήματος στη χώρα αυτή καθιερώνεται με επιτυχία και λειτουργεί κυριολεκτικά ως ρολόι.
Λόγω του υψηλού επιπέδου παροχών, καθώς και της πίστης στην υποτίμηση των παγίων (που μπορούν να μειώσουν τα κέρδη), οι επενδυτικές διαδικασίες στο δημοσιονομικό ταμείο είναι σαφώς καθορισμένες.
Κατά τη διεξαγωγή οικονομικών δραστηριοτήτων, οι Αμερικανοί είναι υπεύθυνοι για μια σειρά βασικών φόρων:
Ο μηχανισμός δημοσιονομικής πολιτικής της Δυτικής Ευρώπης είναι ποιοτικά διαφορετικός από τις γενικώς αποδεκτές παγκόσμιες πρακτικές. Τουλάχιστον, είναι υπερβολικά συντηρητικός σε σχέση με τους φορολογουμένους.
Για παράδειγμα, στη Γαλλία δεν υπάρχει φόροςδιακοπές και κάθε είδους οφέλη, αλλά η κυβέρνηση είναι πιστή στην εφαρμογή επιταχυνόμενων συντελεστών απόσβεσης από επιχειρηματικές οντότητες. Ο μειωμένος ρυθμός δημοσιονομικής επιβάρυνσης επεκτείνεται στις επιχειρήσεις που προσφεύγουν στην επιστημονική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια του χειρουργείου.
Αλλά η γερμανική φορολογική πολιτική είναι διαφορετικήαύξηση των τόκων επί των υποχρεώσεων. Μερικές φορές ο φόρος κέρδους μπορεί να φτάσει το 50% για ορισμένους τύπους δραστηριοτήτων. Ταυτόχρονα, οι κυρώσεις για τη μη συμμόρφωση με τους κανονισμούς είναι απλώς αστραπείς. Ωστόσο, η ευρωπαϊκή νοοτροπία είναι τέτοια που οι τοπικοί επιχειρηματίες δεν τον εκφοβίζουν καθόλου, οπότε ο μηχανισμός αναπλήρωσης του θησαυροφυλακίου είναι εξαιρετικά οργανωμένος.
