De leeftijd van een atleet is nogal vluchtig, en een carrièrebokser is geen uitzondering. Veel van de vertegenwoordigers van deze sport hebben geen enkele heldere indruk achtergelaten in de geschiedenis. Maar er zijn mensen wiens lot zo bleek te zijn dat ze zelfs na het einde van hun optredens in de ring over hen blijven praten. En een van deze atleten is een beroemd persoon genaamd Roberto Duran.
Roberto Duran zag deze wereld op 16 juni 1951 in een vande armste gebieden van de Republiek Panama. In het gezin van zijn ouders was hij het tweede kind van negen. De vader van de toekomstige boksster was Mexicaans volgens nationaliteit en zijn moeder was een staatsburger van Panama. De armoede waarin de kleine Roberto opgroeide, liet hem geen kans een beroep te kiezen. Van kinds af aan moest hij schoenpoetser en visser zijn en kokosnoten stelen van de plantages van de miljonair Carlos Elete.
Op 14-jarige leeftijd stopt Roberto Duran met school enbegint te boksen met zijn oudere broer. De vasthoudendheid die de jongeman in de boksschool toonde, maakte zelfs indruk op de voormalige winnaar van het Panama-kampioenschap, Sammy Medina. In de amateurring had de jonge Panamese slechts 16 gevechten, waarvan hij er in dertien als overwinnaar uitkwam.
Het bokstalent dat Duran bezatstond hem toe, zoals ze zeggen, "om te draaien" in de pro-ring. Zijn zware stoten bleken effectiever te zijn bij professioneel boksen dan bij amateurboksen. Zijn eerste tegenstander was Carlos Mendoza, die uiteindelijk de enige van de eerste tien boksers werd die zich tegen het jonge talent verzette. Mendoza slaagde erin de laatste bel te bereiken en niet onder een regen van slagen te vallen. Het is opmerkelijk dat de fenomenale Panamese zijn eerste gevechten voerde in de Nuevo Panama Coliseum-arena, die uiteindelijk een andere naam zal dragen: Roberto Duran Coliseum.
Het tweede professionele gevecht voor de "moordenaar uitPanama ”was een gevecht met een nogal verfijnde bokser genaamd Benny Huertas. Voor Duran was dit gevecht de eerste die in de Verenigde Staten werd gehouden in de beroemde "Madison Square Garden" in New York. Het einde van het gevecht was de knock-out van de Panamese tegenstander, die een minuut en zes seconden later in de eerste ronde plaatsvond.
16 oktober 1971 Roberto Duran ontmoette ex-wereldkampioen lichtgewichtJapanse Hiroshi Kobiyashi. De vertegenwoordiger van het Land van de Rijzende Zon was een zeer snelle en slimme bokser met een goede school, maar hij had ook een nadeel: de afwezigheid van een knock-out. Als je een parallel trekt, dan is dit het prototype van Timothy Bradley. Het kan niet gezegd worden dat dit gevecht een baby-pak slaag was door Duran, maar toch bleek de knock-out van de Japanners een kwestie van tijd te zijn. Na een reeks van vier stoten op het hoofd, bevond Hiroshi zich op het canvas van de ring en kon hij het gevecht niet langer voortzetten. Dit gevecht was overigens de laatste in zijn carrière en slechts 26e voor Roberto.
26 juni 1972 Panamese bokser werd een gekroonde vechter. Hij wist de WBA-wereldkampioen te worden door de titel over te nemen van Ken Buchanan. Al in de eerste ronde versloeg Duran de toenmalige kampioen. Buchanan kon echter tevergeefs opstaan. De Panamese heeft Ken net gebombardeerd. In de laatste seconden van de dertiende ronde werd Buchanan uitgeschakeld na een klap, die tot op de dag van vandaag controversieel is. Hij viel in de riem van zijn slipje. Maar de scheidsrechter merkte de overtreding niet op en stak zijn hand op naar Duran. Zo begon het tijdperk van het bewind van een nieuwe kampioen.
Na dit gevecht had de Panamese professionele bokser verschillende niet-titelgevechten, wat de huidige kampioenen helaas niet doen in onze tijd. In totaal vocht Roberto in 20 van dergelijke gevechten.
Het is deze zin die toebehoort aan Duran, dieis altijd heel zelfverzekerd en assertief geweest. En ooit speelde het een wrede grap op hem uit. Zijn rivaal, Esteban De Jesus, was in staat om Roberto te outboxen en hem zelfs neer te halen. Maar het lot was voorbereid op de nederlaag van Esteban in een herkansing en door knock-out. In de elfde ronde kon de Puerto Ricaanse een reeks stoten van de Panamees niet weerstaan.
Bokskampioenen besteden vaakeenwording strijd. En dus na een tijdje, na nog een aantal gevechten te hebben doorgebracht, staat Duran opnieuw oog in oog in de ring met De Jesus in hun derde gevecht. Tegen die tijd werd de Puerto Ricaanse ook kampioen, maar volgens een andere versie, en ging hij de strijd aan met als doel de riem over te nemen van Duran. In de 12e ronde wist de Panamees het gevecht eerder dan gepland af te maken. Bovendien moet worden opgemerkt dat Roberto dit gevecht in optimale fysieke vorm benaderde en uitstekend werk leverde aan zijn verdediging en evenwicht. Deskundigen merkten zijn mobiliteit op zijn voeten en manoeuvreerbaarheid op. Dit gevecht was de laatste lichtgewicht titel van Duran.
20 juni 1980. Montreal. Duran tegen Leonard. Een heel moeilijk, stroperig, nogal strak en dramatisch gevecht. In één woord: een bloedbad voor elke millimeter van de ring. Duran won, maar van Leonard kan niet worden gezegd dat hij erger was. Het enige dat de bokservaring van de twee grote atleten bedierf, was de klap in het gezicht die Duran Leonard gaf na het gevecht in plaats van handen te schudden.
Maar na vijf maanden nam Sugar Ray meerdan een overtuigende wraak, die de Panamees dwong om de zin uit te spreken die de geschiedenis inging: "No Mas". Deze beschamende nederlaag tegen Duran werd noch door de fans noch door de coach vergeven.
Echter, Roberto Duran, wiens gevechten zijn nog steedsgenoot van een wilde populariteit, na een tijdje kon hij opnieuw toetreden tot de cohort van de beste. Hij had een aantal schitterende gevechten en wist opnieuw de kampioenstitel te winnen.
16 juni 1983 bokskampioenen (slechts éénde eerste en de andere actieve) komen samen in het vierkant van de ring. Duran tegen Davey Moore. De atletische Amerikaan werd beschouwd als de favoriet onder bookmakers, maar, zoals het resultaat van het gevecht bleek, tevergeefs. Hij verloor en liep voor op schema.
Daarna had Duran een duel met een magnifiekeHagler, maar verloor in een close gevecht op punten. Deze mijlpaaloverwinning voor Marvin weerhield Duran ervan de beste jager in de vierde gewichtsklasse voor de Panamees te worden.
Deze nederlaag gaf een impuls aan Duran, en hij dirigeerteen reeks van verschillende veldslagen waarin overwinningen werden afgewisseld met nederlagen. Maar uiteindelijk, op 47-jarige leeftijd, weet hij opnieuw de titel te winnen en de riem van de wereldkampioen te proberen.
