Rosa is een groenblijvende winterharde struik diein een mild en warm klimaat, heeft voldoende rust nodig om snel weer te bloeien. In de centrale en noordelijke regio's van ons land is niet alleen onderdak nodig, maar ook een goede voorbereiding van de plant op overwintering.
Hoe rozen voor te bereiden op de winter
Rassen van de moderne fokkerij kunnen niet zelfstandig een slapende periode ingaan vóór het begin van koud weer.
In het midden van de zomer moet worden gezorgd voor de voorbereiding van rozen op de winter.
Bovendien, vanaf begin september, water, graven en losmaken van de aarde, de vorming van een struik, worden snijbloemen gestopt.
Hoe rozen voor te bereiden op de winter die niet opaal zijngebladerte? Met de vestiging van koud weer, ongeveer eind oktober - begin november, moeten ze worden afgesneden samen met de bladstelen. Tijdens de winter beginnen bladachtige resten te ontbinden, wat rotting van de knoppen en scheuten kan veroorzaken.
Bij het begin van de eerste vorst worden de takken gesnoeid20-30 cm. Onrijpe scheuten worden volledig verwijderd. Voorafgaand aan beschutting is het noodzakelijk om preventieve behandeling uit te voeren tegen schimmelziekten met Bordeaux-vloeistof of kopersulfaat.
Winter appartementen koken
Voordat u rozen voor de winter voorbereidt, moet u twee hoofdregels onthouden:
Wat betreft het materiaal: gebruik nooit stro, hooi, zaagsel van loofbomen, mos, mest.
Beschutting rozen voor de winter, hangt af van elke specifieke soort. Winterharde parkplanten zijn voldoende om met turf of droge aarde tot een hoogte van 20 cm te spudden.
Bij de standaardrozen onder de kroon lagen de vuren takken.Spud tot een hoogte van 30 cm.Met droge turf worden vuren takken erop geplaatst of worden droge bladeren gegoten. Over enkele planten kun je een kader bouwen en dit met een film afsluiten.
Лучшим местом зимовки для плетистых видов is een luchtdroge schuilplaats. Hoe rozen in dit geval op de winter voorbereiden? Bij een positieve temperatuur buigen de scheuten naar de grond en worden ze bevestigd met ijzeren haken. Boven hen zijn houten schilden in de vorm van een zadeldak. Er wordt een film op gelegd, de uiteinden blijven open. Met constante koeling sluiten ze en worden ze ook bedekt.