Fysieke ontwikkeling betekent een complexmaatregelen die gericht zijn op het vergroten van de algehele reactiviteit van het lichaam van het kind en het stimuleren van zijn mogelijkheden voor fysieke arbeid. Het verhogen van het niveau van fysieke indicatoren van het lichaam van een kind en een volwassene is het belangrijkste doel, dat op veel manieren wordt bereikt, door door experts voorgestelde methoden.
De fysieke ontwikkeling van kinderen is een complexevenementen in meerdere fasen gehouden in verschillende instellingen. Na de geboorte vertonen kinderen geen uitgesproken fysieke activiteit, omdat het van nature geprogrammeerd is dat ze alleen maar aankomen, er ontwikkelen zich orgaansystemen die hun cyclus in de baarmoeder niet volledig hebben voltooid. De spieractiviteit in deze leeftijdscategorie is extreem laag en neuromusculaire synapsen, evenals motorneuronen, kunnen niet systematisch werken, wat de implementatie van complexe motorische handelingen mogelijk maakt. Alleen de eenvoudigste reflexen die gericht zijn op het stillen van honger worden ontwikkeld: zuigreflex, reflex van oraal automatisme, enz.
В возрасте от 0,5 года до 1 года ребенок hyperactief, omdat de bovenstaande systemen samen beginnen te werken. Op dit moment is het raadzaam om te spreken over zoiets als de fysieke ontwikkeling van kinderen. En eigenlijk, als er geen aangeboren pathologie van spier- of zenuwweefsel is, ontwikkelen kinderen zich onder controle van hun ouders. Het is hun taak om een omgeving te creëren zodat het kind bijna alles doet wat met beweging te maken heeft, maar niet de kans krijgt om gewond of gewond te raken. Gedurende deze periode is zijn verlangen om te bewegen en de omgeving te verkennen zo groot dat het dominant wordt over het instandhoudingsinstinct. Deze situatie is terug te voeren op het moment van verzending naar de kleuterschool.
De lichamelijke ontwikkeling van het kind in deze instellingen,schijnbaar gericht op de manifestatie van al zijn spierkwaliteiten, wat een gunstig effect zou moeten hebben op de gezondheid. In kleuterscholen leren ze echter kalmte: kinderen spenderen niet veel tijd aan het spelen van buitenspellen, maar houden zich bezig met de collectieve studie van verschillende verschijnselen. De focus op de ontwikkeling van intelligentie wordt een prioriteit, hoewel dit niet altijd correct is, omdat volgens de WHO-vereisten zelfs wandelingen en buitenspellen in de hoeveelheid die door het ministerie van Onderwijs is gereguleerd, onvoldoende zijn voor de ontwikkeling van een kind.
Op school is de situatie vergelijkbaar. Vanwege het feit dat leraren niet veel problemen willen ervaren, evenals vanwege de invloed van de prioriteit van intellectuele ontwikkeling, worden kinderen gedwongen om aan schoolbanken te zitten. De hypodynamie die hierbij optreedt is ongewenst, zeker voor de basisschool. In de medische omgeving heeft fysieke ontwikkeling prioriteit boven intellectuele ontwikkeling, terwijl het een ondersteunende manier is om mentale kwaliteiten te ontwikkelen.
Ontwikkeling betekent in dit opzicht veelfijne motoriek bij kinderen. Studies hebben aangetoond dat het werk van de vingers, bereikt door de werking van de substantia nigra van de middenhersenen, cruciaal is bij de ontwikkeling van articulatie, dat wil zeggen, het spreken. Deze structurele formatie vervult al deze functies, wat betekent dat hun ontwikkeling, zelfs geïsoleerd, indirect het niveau en de mate van differentiatie van een ander menselijk vermogen verhoogt. Hieruit volgt een belangrijk punt vanuit een praktisch oogpunt: vanaf jonge leeftijd, wanneer de ontwikkeling van gesproken taal moeilijk is, kan de stimulatie worden bereikt door kleine motorische handelingen uit te voeren met de vingers. De ontwikkeling van de fysieke kwaliteiten van het kind vormt meerdere neurale verbindingen met de centra van de subcortex en cortex. Hun aantal is recht evenredig met het niveau van intelligentie, daarom moet ontwikkeling ook complex zijn. Hieruit is het de moeite waard om een logische conclusie te trekken dat de mening van opvoeders en leraren, vooral met betrekking tot jonge kinderen, onjuist is, aangezien ze het intellect van het kind alleen ontwikkelen door middel van mentale arbeid, waarbij ze de fysieke ontwikkeling in hun disciplines negeren. Tegelijkertijd helpt een geïntegreerde aanpak die deze twee aspecten omvat, om de gezondheid op peil te houden, niet beperkt tot alleen prioriteiten met betrekking tot de ontwikkeling van intelligentie.
