Дромомания – это расстройство психического karakter. De manifestatie van deze ziekte ligt in het feit dat een persoon een onweerstaanbaar verlangen ervaart om zijn huis te verlaten of weg te rennen. De patiënt heeft een obsessieve drang om de vertrouwde omgeving te verlaten en het onbekende in te gaan. Tegelijkertijd wil de patiënt geen mooie nieuwe plekken zien, maar gewoon de vertrouwde wereld vermijden.
Dromomanie is een ziekte waaraanmoet serieus worden genomen. Een persoon die aan deze ziekte lijdt, kan zijn familie verlaten of zijn baan opzeggen om te gaan waar hij maar wil. Het eerste geval van ontsnapping kan worden veroorzaakt door verschillende psychologische trauma's of stressvolle situaties. Maar als de pathologie zich blijft ontwikkelen, vindt de patiënt verschillende, soms volledig onbeduidende redenen om rond te dwalen. Hoewel dromomanie het meest voorkomt bij kinderen, kunnen volwassenen ook door deze vreemde aandoening worden getroffen. Artsen hebben frequente gevallen geregistreerd waarin de allereerste tekenen van een ziekte bij een persoon in de kindertijd optraden en gedurende het hele leven bleven bestaan.
Dromomanie is geen nieuwe ziekte.Gevallen van deze ziekte zijn honderden jaren geleden gemeld. Een Fransman genaamd Jean-Albert Dada is het meest prominente voorbeeld van een persoon met deze psychische stoornis. Hij woonde in de stad Bordeaux, in Frankrijk, en werkte als een gewone gaslasser. In 1886 werd Jean-Albert naar het ziekenhuis gebracht. Het bleek dat hij een aantal jaren rondzwierf. De patiënt kwam in slechte staat bij de kliniek aan. Hij was erg uitgeput en kon zich niet herinneren wat er met hem was gebeurd. Tijdens zijn omzwervingen slaagde de Fransman erin zelfs verschillende landen van de wereld te bezoeken. Na dit incident begon een echte hausse in dromomanie. Jean-Albert Dada kreeg zelf een groot aantal volgers.
Dromomanie is een aandoening die in eerste instantiede blik lijkt misschien een gewoon verlangen om wat frisse lucht te krijgen of te gaan vissen. Maar er zijn verschillende tekenen die wijzen op de aanwezigheid van de ziekte. De eerste is impulsiviteit. De patiënt kan een plotseling verlangen hebben om te "rusten". Voor familieleden en goede vrienden lijkt dit gedrag absurd. De patiënt kan volledig vergeten dat hij iets van plan was en het huis verlaten zonder iemand op de hoogte te stellen. Gevallen van pathologische impulsiviteit komen tot uiting in het feit dat de patiënt abrupt kan stoppen met wat hij is begonnen of zelfs kan eten, inpakken en het huis verlaat.
Dromomanie is een ernstige psychische stoornisdie het best in een vroeg stadium wordt herkend. De patiënt is totaal niet voorbereid op zijn toekomstige "reis". Tegelijkertijd denkt een persoon niet na over de mogelijke gevolgen van zijn vertrek. Hij kan zijn gezin verlaten en nergens heen gaan zonder de aanwezigheid van geld voor verder leven in omzwervingen. Hij neemt niet de moeite om zijn trektocht te plannen. Zo'n onverantwoordelijke houding ten opzichte van details kan de patiënt veel problemen bezorgen. Er zijn veel gevallen bekend waarin mensen die het huis verlieten, verhongerden, bevroor, de weg kwijtraakten. Mensen met dromomanie zullen tijdens de reis nooit de nodige warme kleding, voedsel, kaart, geld en andere belangrijke dingen meenemen.
Een persoon die aan de beschreven ziekte lijdt, doet dat nietzorgen over een verlaten werkplek, onafgemaakte opdracht of ondervoede kinderen. Hij realiseert zich niet dat zijn vertrek iemand onherstelbare schade kan toebrengen. De patiënt vertelt niemand over zijn voornemen om uit de vertrouwde wereld te ontsnappen, aangezien hij zelf enkele seconden geleden niets van zijn plannen afwist. Er zijn gevallen geregistreerd waarin een patiënt met dromomanie midden in de nacht wakker werd, zich kleedde en het huis verliet zonder iemand van zijn familieleden op de hoogte te stellen van zijn plotselinge beslissing.
Dromomanie is een aantrekkingskrachtgemanifesteerd in een obsessief verlangen om hun huis te verlaten en de vervelende omgeving te veranderen. Vanuit de Griekse taal wordt de term vertaald als "running mania". Een persoon heeft een dringende behoefte om de omgeving te verlaten die, om welke reden dan ook, een sterke emotionele druk op hem uitoefent. Vaak beschrijft de patiënt zijn ervaringen als storend. Hij ervaart mentale ongemakken en kan in zijn huis geen plaats voor zichzelf vinden. Deze sensaties verdwijnen alleen tijdens de reis of het ronddwalen. Wanneer de angst volledig verdwijnt, begint een persoon de hele absurditeit van zijn overhaaste daad te beseffen en keert hij naar huis terug. Een meer ernstige vorm van deze ziekte is langdurig zwerven, waarbij de patiënt gewoon vooruitgaat terwijl hij kracht en gezondheid heeft. In dit geval is het ontsnappingsproces belangrijk voor een persoon en niet voor de bestemming.
Meestal wordt dromomanie gediagnosticeerd bij kinderen enadolescenten. De constante ontsnappingen van een kind kunnen om verschillende redenen worden veroorzaakt, zowel verwacht als volledig onverwacht. De reden voor het volgende vertrek van huis kan een slechte houding van ouders zijn, een exorbitante studiebelasting, emotionele instabiliteit van een kind, maar ook obsessies die het vaakst oproepen tot boeken en films over reizen.
Dromomanie bij volwassenen hoeft niet noodzakelijk te zijneerdere aanleg in de kindertijd. Vrouwen en mannen op volwassen leeftijd die een sterke drang hebben om te stoppen, kunnen goede redenen hebben om het huis uit te gaan. Meestal wordt impulsief en roekeloos gedrag van patiënten veroorzaakt door ernstige stress, zenuwinzinking of overwerk. Sterke emotionele druk van familieleden of vrienden kan ook dromomanie veroorzaken. Als de situatie die het gedrag van de patiënt heeft beïnvloed niet wordt gecorrigeerd, zal de persoon later, als er zich een levensprobleem voordoet, voortdurend van huis weglopen. Soms kan de aandoening het gevolg zijn van een medische aandoening zoals psychopathie of een obsessief-compulsieve stoornis. OCS en dromomanie zijn nauw verwant, omdat mensen met deze aandoeningen abnormale activiteit hebben in de tijdelijke hersengebieden.
De eerste keer dat u van huis wegrent, is vaakhet resultaat van ernstige stress of conflictsituaties met familie of vrienden. In dit stadium is het voor een persoon niet moeilijk om snel te herstellen en naar huis terug te keren. In de tweede fase van de ontwikkeling van de ziekte vindt de patiënt de enige, volgens hem, de juiste manier om familieproblemen of werkconflicten te vermijden. Landloperij wordt voor hem een gebruikelijke reactie op alle onaangename situaties. In dit stadium kunnen de omzwervingen van een persoon lang duren en tot een diepe depressie leiden. Het dromomaniesyndroom in de derde fase is al klinisch van aard. De patiënt heeft praktisch geen controle over zijn acties en kan het pathologische verlangen naar impulsieve ontsnappingen uit de vertrouwde omgeving overwinnen.
Dromomanie is een psychische stoornis, metwaarin een persoon een obsessie heeft met het verlaten van zijn huis. De patiënt kan een overweldigend verlangen hebben om weg te komen van het gebruikelijke, dus het is erg belangrijk om de symptomen van de ziekte in een vroeg stadium te herkennen. In wezen nemen mensen de hulp in van gekwalificeerde psychologen, omdat het buitengewoon moeilijk is om dit probleem alleen aan te pakken. Vaak krijgt de patiënt antidepressiva voorgeschreven om angst sneller te overwinnen. Om dromomanie te voorkomen, adviseren artsen om negatieve emoties niet in zichzelf te houden, maar om met geliefden alles te bespreken wat intern ongemak kan veroorzaken. Om het zenuwstelsel te versterken, is het belangrijk om elke dag te sporten. 'S Ochtends of' s avonds joggen is een goed antidepressivum.
