Waterklokken op verschillende historische intervallen

Waterklok - een unieke uitvinding, diegebruikt door mensen terug in 150 voor Christus. In die dagen werden tijdsintervallen gemeten aan de hand van de hoeveelheid gelekt water. Het eerste exemplaar werd gemaakt door Ctesibius en gaf ze de naam "clepsydra", wat in het Grieks "water nemen" betekent. Ze waren een vat op het oppervlak waarvan een tijdschaal werd toegepast. Arabische cijfers geven nachturen aan, en Romeinse cijfers geven daguren aan. Het werkingsmechanisme was als volgt: water druppelde met bepaalde tussenpozen in de container. Een toename van het vloeistofniveau verhoogde de vlotter, waardoor de tijdindicator in beweging kwam.

Tegen de tijd dat zo'n prachtige uitvinding verscheen, waren waterklokken bij de volkeren van het Verre Oosten in een meer primitieve vorm bekend.

Vooral populair inChina en India. Hier werden ze voorgesteld door een halfronde kom, die een natuurlijke opening had. Hierdoor verzamelde zich langzaam water. Zo'n waterklok mat de tijd tussen onderdompeling van een kom in een vloeistof en zijn onderdompeling in een zwembad. Volgens voorlopige gegevens waren zij in India 'yala-yantra' en bestonden daar nog 300 jaar vóór onze jaartelling.

In Egypte werd de tijd gemeten door vloeistoflekkage. Zo'n waterklok is gemaakt van een albasten vat, dat helemaal gevuld was met water.

Er stroomde vloeistof door een klein gaatje.Doordat de dag was opgedeeld in nacht (van zonsondergang tot zonsopgang) en dag, was de duur van het uur afhankelijk van de tijd van het jaar. Interessant is dat de duur ervan pas in de 14e eeuw werd bepaald. Daarom werden op sommige soorten mechanismen voor het bepalen van de tijd aangegeven door 12-uurs schalen die overeenkwamen met de maanden van het jaar.

Het nemen van tijdmetingen op deze manier wasbest ingewikkeld ding. Ten eerste had het horloge veel schalen. Ten tweede was er een speciaal apparaat nodig om de waterstroom te regelen. Meestal werd het weergegeven door een conisch correctie-element, waardoor het vloeistofniveau en de stroomsnelheid werden aangepast.

In de oudheid kon een spreker dat bijvoorbeeldalleen uitsteken totdat het water uit één vat stroomt. Nu worden deze oude manieren op school gehouden: met behulp van geïmproviseerde middelen worden horloges gemaakt. Voor kinderen herinnert het vaartuig gemaakt van een plastic fles, draad en plakband aan de oude geschiedenis van zo'n interessante uitvinding.

In de moderne wereld bepaalt vrijwel niemand de tijd met een vloeistof. De waterklok in Japan op het treinstation van Osaka bestaat echter volledig uit H₂O.Om de bijbehorende afbeeldingen en nummers te krijgen, 'vliegen' de druppels met bepaalde tussenpozen van het speciale apparaat. Deze creatieve oplossing is geïmplementeerd door Orient.

Een andere waterklok in een moderne oplossing kankopen bij verschillende online winkels. Het principe van hun werk is om de elektronen van watermoleculen te tekenen, die dankzij een speciale (elektrolytische) motor voor een elektrische stroom zorgen. Om ervoor te zorgen dat het apparaat tijd kan weergeven, is de vulling voldoende₂O eens in de zes weken.