Gedurende zijn 76-jarige geschiedenis, glazen"Aviators" (of, zoals ze ook "druppeltjes" worden genoemd) hebben altijd een enorme impact gehad op de seculiere mode. Ze nemen een legendarische plaats in de Amerikaanse cultuur in en zullen nooit uit de mode raken.
Voor James Dean, Audrey Hepburn, Michael Jackson envoor veel andere iconen van de film- en showbusiness zijn ze onmisbaar geweest en blijven ze dat ook voor degenen die zeker opgemerkt willen worden. Van presidenten tot filmsterren, van populaire rockartiesten tot modeontwerpers, er zijn geen mensen die dit iconische accessoire niet (of niet) bezitten.
Vliegeniersbrillen worden vaak geassocieerd met Hollywoodlevenswijze. Hun geschiedenis begon bescheidener, maar het belangrijkste is dat ze voor iets andere doeleinden zijn gemaakt. Het grootste oogvriendelijke bedrijf, Bausch & Lomb, ontwikkelde en bracht de eerste druppels op de markt onder de merknaam Ray-Ben (van zonnestralen (Ray) en block ( Ban)) voor het US Air Force Corps, specifiek om de ogen van piloten te beschermen tegen de zonnestralen. In niet geringe mate was hun idee van luitenant John McCready.
In 1920 keerde hij terug van een expeditie naarballon en klaagde dat de zonnestralen onherstelbare schade aan zijn ogen hadden veroorzaakt. Hij nam contact op met Bausch & Lomb en vroeg hen zonnebrillen te ontwerpen die volledige UV-bescherming bieden, maar elegant en comfortabel zijn. Die verschenen in 1936 en werden onmiddellijk door de piloten geadopteerd. Een jaar later ontving het bedrijf een patent voor het Ray-Ben-model, gemaakt voor de commerciële markt. De term "vliegeniersbril" is echter synoniem voor hen geworden. Tegenwoordig beschrijven ze modellen die op elkaar lijkenvormen het oorspronkelijke ontwerp. Het ontwerp omvatte "niet-reflecterende" lenzen (gemaakt van groen mineraalglas dat infrarood- en ultraviolette straling kan filteren) en een metalen frame dat niet meer dan 150 gram weegt. De lens, twee keer zo groot als de oogbal, verhinderde dat licht vanuit elke hoek het gebied binnendrong.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog, Amerikaanse pilotenbleef vertrouwen op pilotenzonnebrillen. En wetenschappelijk onderzoek leidde tot innovaties zoals gradiëntlenzen (met een speciale spiegelcoating aan de bovenzijde en zonder aan de onderkant, waardoor het paneel duidelijk in het vlak te zien was). Oorspronkelijk speciaal ontwikkeld voor militair gebruik, zijn de producten erg populair geworden bij de burgerbevolking. De militaire invloed van die periode op de mode valt niet te ontkennen. Dus leger- en marine-shirts werden beschouwd als een van de belangrijkste producten van de stijl van de jaren 40. Mensen die ernaar streefden het leger te imiteren, droegen een vliegeniersbril met een grote chique uitstraling. Accessoires voor heren namen op beslissende wijze de wereld van de populaire cultuur over. Ironisch genoeg zijn de ‘druppels’ dol op vrouwen. Inderdaad, het slanke, glanzende ontwerp is perfect voor elke gezichtsvorm.
Na het einde van de oorlog toenemende invloed op modebegon Hollywood te maken. In de jaren die volgden, verschenen er veel stijlen van Rey-Ben, sommige met nieuwe optische effecten. In 1978 introduceerde Bausch & Lomb een model met lichtgevoelige fotochromatische lenzen, "kameleons" (ze worden donkerder afhankelijk van veranderingen in temperatuur en lichtomstandigheden, van geel naar bruin). Geen van hen was echter zo populair als de Ray-Ban Wayfarer (met een hard plastic frame). Het model is ontworpen door B&L opticien Raymond Stegemen en in 1952 op de markt gebracht. In die tijd was het ontwerp een echte revolutionaire doorbraak. Zodra dit accessoire op het scherm te zien was, werd het meteen het meest herkenbare.
Pilotenbril gedragen door James Dean in de filmRebel Without Ideal (1955), later Audrey Hepburn in Breakfast at Tiffany's (1961). In de jaren 50 en 60 werden ze de keuze van zo velen: Bob Dylan, Andy Warhol, Marilyn Monroe, Roy Orbison, John Lennon en natuurlijk iedereen die er gewoon stijlvol uit wilde zien.
