De productiekosten zijn monetairuitdrukking van alle kosten die de onderneming bij de productie heeft gemaakt. De berekening van deze waarde is nodig voor de vorming van prijzen voor afgewerkte goederen en het nemen van managementbeslissingen gericht op het verhogen van de winstgevendheid van een bedrijfseenheid. De kostprijs kan worden gepland en actueel.
Het eerste type kosten omvat het maximummogelijke kosten van de onderneming voor de vervaardiging van goederen. Ze worden berekend op basis van plannen die voor de komende periodes worden opgesteld. Werkelijke kosten zijn de geldwaarde van het geld dat daadwerkelijk is uitgegeven aan vrijgegeven goederen.
Opname in de boekhoudingvoorraden die betrokken zijn bij technologische processen zijn gebaseerd op de feitelijke financiële middelen die zijn besteed aan hun verwerving. De werkelijke kosten van werkkapitaal zijn een geldelijke uitdrukking van de kosten die de organisatie maakt om ze te verwerven. Deze omvatten:
- de bedragen betaald voor materiële waarden in overeenstemming met de afgesloten contracten;
- bedragen die door de organisatie zijn uitgegeven voor informatie- en adviesdiensten, waarvan de verstrekking verband houdt met het verwerven van materiaal- en productievoorraden;
- rechten betaald voor inklaring;
- het bedrag aan niet-terugvorderbare belastingen, waarvan de betaling is opgenomen in de kostprijs van materiële activa;
- monetair equivalent van diensten van intermediaire organisaties;
-kosten gemaakt voor de aanschaf en het transport van voorraden (materiaal en productie) naar de plaats van gebruik;
- de kosten die de organisatie maakt voor de verwerking van vlottende activa, voor hun aanvaarding van de staat die nodig is voor gebruik in technologische processen (verpakking, sortering);
- kosten van algemene zakelijke aard die rechtstreeks verband houden met het verwerven van reserves;
- overige kosten in verband met de aankoop van voorraden.
Werkelijke kosten van vervaardigde productenorganisatie is een inventaris die te koop wordt gehouden. Boekhouding en bepaling van de kosten die tijdens de technologische cyclus zijn gemaakt, de bedrijfsentiteit werkt op basis van de procedure die is vastgesteld om het bedrag van de kosten voor bepaalde soorten goederen te identificeren. De werkelijke kosten van goederen die klaar zijn voor verkoop, zijn dus de kostenraming van grondstoffen en materialen, natuurlijke en arbeidsmiddelen, vaste activa en energie die de organisatie tijdens het productieproces heeft verbruikt.
Boekhouding van vrijgegeven goederenondernemingkan op twee manieren produceren. Het criterium voor het weergeven van afgewerkte producten in de eerste daarvan zijn de werkelijke productiekosten. Volgens de tweede methode worden de goederen voor de boekhouding aanvaard tegen geplande of standaardkosten.
Werkelijke productiekosten (gereed) opde eerste manier van reflectie in de boekhoudregisters wordt ontvangen in het debet van rekening 43 "Gereed product", in overeenstemming met het krediet van rekening 20 "Hoofdproductie". Organisaties gebruiken deze boekhoudmethode het vaakst voor vrijgegeven producten.
Werkelijke kosten gemaakt door de entiteitbeheer voor de fabricage van goederen kan pas na de rapportagemaand worden berekend, wanneer zowel directe als indirecte kosten worden bepaald. In dit opzicht kunnen de kosten van producten die in dezelfde periode worden verkocht, niet worden berekend. Om dit ongemak te voorkomen, zijn er bepaalde manieren om het eindproduct af te schrijven:
- ten koste van één eenheid;
- tegen de gemiddelde kostprijs;
- het gebruiken van de FIFO-methode;
- met behulp van de LIFO-methode.
