Darren Aronofsky heeft altijd geweten hoe de kijker te boeien, de levenden pijn te doen, je begrijpt het meteen, je hoeft alleen maar de kritiek op de film "Black Swan" te bestuderen - de recensies zijn overduidelijk helder, maar behoorlijk tegenvertellend.
Однако зритель заинтригован, причем независимо от zijn sociale achtergrond, opleidingsniveau, geslacht en leeftijd. De films van Aronofsky lijken op een zonnesteek: er zit een carrousel in mijn hoofd, er hangt een waas voor mijn ogen, er is een catastrofaal gebrek aan lucht, maar je vliegt en vliegt. Hoogstwaarschijnlijk is hij juist daarom niet geliefd bij snobs en filmcritici. Maar hoe anders, omdat de maker erin slaagt om op één bank te zitten terwijl hij naar de 'Black Swan' kijkt, een collectieve boer, een landgenoot en een esotericus, de eerste die alleen lesbische shows en waanzinnige waanzin in beeld ziet, en de tweede zal de moraal, stijl en structuur van de film leuk vinden. Tegelijkertijd stelt de film "Black Swan", waarvan de recensies categorisch en tegenstrijdig zijn, niet in staat volledig te begrijpen wat de regisseur precies bezighield.
Black Swan - de briljante Natalie Portman
De hype in de pers en in de bioscoopomgevingveroorzaakt door de deelname aan de film van de schoonheid Natalie Portman, die de rol speelde van een ijverige en nauwgezette veelbelovende ballerina die danste op angstaanjagende demonische visioenen in de spiegels. De psychologische film "The Black Swan", inclusief Natalie Portman, of beter gezegd het verhaal van haar heldin, zet aan tot denken: is het de moeite waard om te streven naar volledige perfectie van het verliezen van het contact met de realiteit, de beschadigde geest en het leven in het algemeen?
Kijkend naar de verandering in de toestand van de hoofdpersoon,onvrijwillig begin je te begrijpen waar de regisseur onopvallend naar verwijst. Zelfs zonder naar de Black Swan-foto te kijken, door gewoon door de recensies te bladeren, begin je na te denken over het feit dat je soms niet zo gretig hoeft te streven om je tweede, donkere 'ik' te leren kennen. Wat als je iets in jezelf wakker maakt dat het, uitbreken, je leven zal vernietigen. Net zoals de ontwaakte Black Swan langzaam de magere hersenen van de hoofdpersoon Nina pikte. Geleidelijk aan werd het meisje overmand door een manie van vervolging, hallucinaties, een gespleten persoonlijkheid en ongemotiveerde agressie. En het begon allemaal zo onschuldig: de regisseur van ballet verweet de hoofdpersoon dat hij beperkt en niet gepassioneerd genoeg was als de Zwarte Zwaan. De heldin Natalie, die ondanks haar angst en ontevredenheid in haar persoonlijke leven de beste probeert te zijn, probeert vrij te worden en begint daardoor langzaam 'van de rollen te vliegen'. Absoluut alle recensies geschreven voor de film "Black Swan" benadrukken dat hoe dichter de première van de productie komt, hoe sterker het obscurantisme van de hoofdpersoon.
Kameratmosfeer van de film: gluren naar het intieme leven van helden
Het stomste en belachelijkste wat je kunt doendeze film is haar de schuld van secundaire of vulgariteit. Er zijn verschillende pikante momenten in de film, laten we de drugs, de mannen en de aanbiedingen om 'jezelf aan te raken' niet verbergen, maar het is moeilijk immoreel te noemen hoe dit aan de kijker wordt getoond. De psychologische thriller Black Swan is een film die niet alleen strikt bedoeld is voor liefhebbers van ballet of Natalie Portman. Het is gericht tot die kijkers die onbeschrijfelijk genot zijn als het niet duidelijk is - waar is de realiteit en waar zijn hallucinaties.
