Franse pionier op het gebied van fotojournalistiekfotograaf Henri Cartier-Bresson. Zijn zwart-wit meesterwerken worden beschouwd als echte kunstwerken, hij was de grondlegger van de "street" stijl van fotokunst. Deze geweldige meester van zijn vak heeft vele beurzen en prijzen gekregen. Cartier-Bresson, wiens biografie simpelweg boeiend is, wist zulke beroemdheden vast te leggen in zijn foto's: Jean Genet, Coco Chanel, Marilyn Monroe, Igor Stravinsky, Pablo Picasso en anderen.
Родился Картье-Брессон во Франции 22 августа 1908 in het weinig bekende stadje Chantle, vlakbij Parijs, waar de rivieren de Marne en de Seine samenvloeien. Het is genoemd naar zijn grootvader van vaders kant. De familie van zijn vader had een eigen katoengarenbedrijf. Overgrootvader en oom Cartier-Bresson waren getalenteerde artiesten.
Когда Анри был ещё совсем маленьким, ему подарили goede camera op dat moment (Brownie-box). Met behulp hiervan kon het toekomstige genie zijn vrienden vangen en alle gedenkwaardige momenten van zijn jeugd vastleggen. Het wereldbeeld van Cartier-Bresson werd ook beïnvloed door oom Louis (een getalenteerde kunstenaar). Henry bracht vaak vrije tijd door in zijn atelier. Als tiener raakte hij geïnteresseerd in het surrealisme.
Na zijn afstuderen aan het Lyceum, in 1925, Bressonbesluit serieus om zich bezig te houden met beeldende kunst en gaat studeren bij de kubistische kunstenaar Andre Lot. Het waren deze lessen die een grote rol speelden bij de vorming van Henri als fotograaf. Lot was een zeer strenge leraar en bood geen gelegenheid tot vrijheid van creativiteit, dus besloot Cartier-Bresson in militaire dienst te gaan.
Beïnvloed door de literatuur van die tijd in 1930Henri stapt op een schip en gaat naar Afrika. Maar de reis eindigde op een mislukking - de jonge Bresson werd ziek met koorts en schreef zelfs een zelfmoordbriefje. Maar zijn familie haalde hem over om terug te keren naar Frankrijk, waar hij kon revalideren en herstellen. Op dat moment vestigde Henri zich in Marseille. Heel vaak dwaalde hij door de straten van deze stad met een camera in zijn handen en zocht naar waardige scènes voor zijn buitengewone foto's. Toen Bresson eindelijk hersteld was, kon hij veel Europese landen bezoeken, en bracht hij ook een bezoek aan Mexico. Zijn favoriete camera was zijn beste metgezel.
In 1934 ontmoet Cartier-Bresson de Polende fotograaf, een intellectueel onder het pseudoniem David Seymour, en de Hongaarse fotograaf Robert Kappa. Deze meesters hadden veel gemeen met betrekking tot de kunst van het fotograferen. In 1935 werd Bresson uitgenodigd om naar de Verenigde Staten te komen, waar de eerste tentoonstellingen van zijn werk werden georganiseerd (in New York). Daarna werd de meester aangeboden om modellen voor modebladen te fotograferen, maar Bresson vond het niet echt leuk.
In 1936 keert de fotograaf Cartier-Bresson terugnaar Frankrijk en begint samen te werken met de beroemde Franse regisseur Jean Renoir. In een van Renoirs films probeerde Bresson zichzelf als acteur. Hij hielp de regisseur ook bij het maken van andere films die voor die tijd relevant waren.
Cartier-Bresson werkt voor het eerst als fotojournalistverschenen in 1937, toen hij de kroning van koning George VI en koningin Elizabeth filmde voor een Frans weekblad. De fotograaf wist op meesterlijke wijze de onderwerpen vast te leggen die de stad aan het voorbereiden waren op de viering. Daarna klonk de achternaam Cartier-Bresson op volle kracht.
In 1937 trouwde Bresson met de danseres RatnuMohini. Ze vestigden zich in Parijs, hadden een grote studio, slaapkamer, keuken en badkamer. Henri begon te werken als fotograaf voor een Franse communistische krant, samen met zijn collega-verslaggevers. Hij sloot zich niet aan bij de Franse Communistische Partij.
In september 1939, toen de SecondTijdens de Tweede Wereldoorlog ging Cartier-Bresson naar het front, werd korporaal van het Franse leger (als documentair fotograaf). Tijdens een van de veldslagen om Frankrijk werd de fotograaf gevangengenomen, waar hij bijna 3 jaar in dwangarbeid doorbracht. Tweemaal probeerde hij uit het kamp te ontsnappen, waarvoor hij werd gestraft met eenzame opsluiting. De derde ontsnapping werd met succes bekroond, hij slaagde erin zich te verstoppen onder vervalste documenten. Hij begon te werken aan de metro en werkte in het geheim samen met andere fotografen.
Toen Frankrijk werd bevrijd van de nazi's, dit allesBresson kon vastleggen in zijn foto's. Tegelijkertijd hielp hij bij het maken van een documentaire over de bevrijding van het land en de terugkeer van Franse soldaten naar huis. Deze film is opgenomen in de Verenigde Staten. Daarna organiseerden de Amerikanen een openingsdag van zijn foto in het Museum of Modern Art. In 1947 verscheen het eerste boek met werken van Henri Cartier-Bresson.
In 1947 Cartier-Bresson, samen met zijnvrienden Robert Kappa, David Seymour, George Roger organiseert het eerste fotojournalistieke bureau genaamd Magnum Photos. Teamleden werden aan de staat toegewezen. De jonge fotojournalist kon vele delen van Indonesië, China en India bezoeken. De fotograaf kreeg internationale erkenning nadat hij de begrafenis van Gandhi in India (1948) had behandeld. Hij was ook in staat om de laatste fase van de Chinese burgeroorlog in 1949 en de komst van de communistische status in Peking op camera vast te leggen. In 1950 reisde Henri naar Zuid-India, waar hij de omgeving van de nederzettingen en interessante momenten uit het leven op het land fotografeerde.
Het eerste boek verscheen in 1952grote meester in het Engels. Het bevatte 126 meesterwerken gemaakt in verschillende delen van de wereld. Cartier kon in dit boek zijn kijk op de kunst van fotografie laten zien. De belangrijkste taak van een fotograaf is volgens hem om een belangrijk deel van een seconde vast te leggen voor het frame.
In 1955 werd de eerste tentoonstelling van zijn werken gehouden inFrankrijk. Het werd georganiseerd in het Louvre zelf. Daarvoor was er nog nooit een fototentoonstelling geweest. De wereld van Cartier-Bresson is heel divers. In 1966 legde de fotograaf zich toe op portret- en landschapsfotografie.
De grote Cartier-Bresson kon de USSR twee bezoekenkeer. Hij kwam hier voor het eerst toen Stalin stierf (1954). Al in 1955 werd het eerste album "Moskou" gepubliceerd, dat werd gepubliceerd in het tijdschrift Live. Dit is de eerste publicatie in het Westen over het leven van Sovjetburgers in de naoorlogse periode. Voor het eerst in vele jaren kon het Sovjetvolk uit de sluier van geheimhouding komen. Bresson reisde naar Rusland, Oezbekistan, Georgië.
De fotograaf sprak altijd over de Sovjet-Unie metbezorgd, alsof hij bang was dat iemand hem zou horen. Henri kwam hier in de jaren 70 voor de tweede keer. Op de voorgrond van Cartier-Bressons foto's stonden altijd mensen: kinderen met hun ouders, dansende jongeren, arbeiders op een bouwplaats. Tot zijn meesterwerken behoren foto's van vreedzame demonstraties, wachtrijen aan de loketten van warenhuizen en bij het Lenin Mausoleum. De fotograaf verwijderde vakkundig de verbinding tussen mens en werkelijkheid.
In 1967 scheidde Bresson van zijn eerstevrouw en begon met de schone kunsten. Het leek hem dat hij alles van de foto nam wat hij kon. Hij verborg zijn camera in een kluis en nam hem slechts af en toe mee voor een wandeling.
Henri hertrouwde spoedig, en in dit huwelijk werd zijn dochter Melanie geboren (1972).
De meester zelf hield er nooit van om gefotografeerd te worden,zelfs met een eredoctoraat van de universiteit van Oxford. Hij vermeed de momenten waarop hij werd gefilmd en bedekte soms zelfs zijn gezicht. Cartier-Bresson heeft nooit reclame gemaakt voor zijn persoonlijke leven.
De grondlegger van de fotojournalistiek stierf in 2004, op 96-jarige leeftijd. Kort voor zijn dood wist hij een stichting te openen voor zijn erfgoed, zodat steeds meer generaties fotografen van zijn werk konden leren.
Bijna altijd werkte de meester met een Leica-camera,voorzien van een 50 mm lens. Hij wikkelde de verchroomde behuizing van het apparaat vaak met zwarte tape om het minder zichtbaar te maken. Bresson sneed zijn foto's nooit bij, maakte geen fotomontages, gebruikte geen flitser. De meester werkte uitsluitend in zwart-wit, hij kwam nooit in de buurt van het object. Het belangrijkste was om het beslissende moment vast te leggen. Hij geloofde dat zelfs het kleinste ding een geweldig onderwerp voor een foto kan zijn, en de meest gewone persoon kan een leidmotief zijn voor een prachtige foto. Zijn stijl is eerlijke straatfotografie. De meester in de fotografie was in staat om veel beroemdheden op film vast te leggen: Henri Matisse, Jean Renoir, Albert Camus en anderen.
Iedereen die hier wel eens naar een foto van heeft gekekenwereldberoemde fotograaf, was in staat om ervoor te zorgen dat Henri Cartier-Bresson een zeer interessant persoon was. De boeken van deze meester hebben zich over de hele wereld verspreid. De eerste, Defining Moment, werd uitgebracht in 1952. Naast haar werden de volgende boeken gepubliceerd: "Moskovieten", "Europeanen", "De wereld van Henri Cartier-Bresson", "Over Rusland", "Het gezicht van Azië", "Dialogen". Het boek "Imaginary Reality" bevat veel memoires, dagboekaantekeningen, essays van een beroemde fotojournalist. De boeken van Cartier-Bresson zijn erg waardevol; veel moderne talenten leren van zijn advies in fotografie.
Tips van de meester voor beginnende fotografen:
