Als je besluit om erachter te komen welke carrières het meest zijngroot op de planeet, zul je zeer, zeer tegenstrijdige informatie vinden. Pas na een lange analyse wordt duidelijk dat in alle artikelen in de regel sprake is van enorme open putten waarin een of ander nuttig mineraal wordt gedolven. Helaas zorgt deze aanpak voor veel verwarring.
Alles wordt duidelijk als de lezer tekentlet niet op de gewonnen mineralen, maar op de diepte van de groeve en de diameter van de schaal. En dan wacht ons onverwacht nieuws. Het blijkt dat een van de grootste steengroeven zich in ons land, in Rusland, bevindt. Dit is natuurlijk de Sibaysky-steengroeve. Het is de op een na grootste ter wereld. De eerste plaats werd ingenomen door een steengroeve van het koperertssoort in Chili. De kom is langwerpig, ongeveer vier kilometer lang en bijna drie kilometer breed. De diepte van de Chileense groeve is meer dan 850 meter. Er wordt hier al heel lang erts gedolven. In 1989 werd hier een kleine ingang van een eenvoudige mijn ontdekt. Wetenschappers hebben berekend en zijn erachter gekomen dat de mijn is gemaakt door de handen van mensen die al in 540 na Christus leefden!
Er zijn enorm veel koperertscarrières, maar helaas zijn ze allemaal op de een of andere manier iets inferieur aan Chileens. In ons land geloofden velen ten onrechte dat de beroemde Yakut-steengroeve "Mir" de grootste in de USSR is. Maar de topmaat is 1200 meter en de diepte is iets meer dan vijfhonderd meter. Mir is natuurlijk een van de grootste steengroeven ter wereld waar diamanten worden gewonnen. Maar aangezien deze aanbetaling momenteel niet op een open manier wordt uitgewerkt, zal het zijn parameters nooit verhogen. Momenteel wordt alleen ondergrondse verwerking gebruikt.
Natuurlijk ontelbaarvoorbeelden met enorme carrières. Maar als ze niettemin alleen naar grootte worden geteld, en niet naar de soorten en soorten gewonnen materiaal, blijkt dat de Sibaysky-steengroeve de op een na grootste is na de bovengenoemde Chileense. Het is gelegen in Basjkortostan, in de geliefde Oeral. De diepte van de Sibay-steengroeve is meer dan 578 meter en de diameter van de kom is ongeveer tweeduizend meter.
Deze mijn werd per ongeluk opgemerkt door eenvan lokale jagers, die toen in het dorp Stary Sibay woonden. Toen een jager met zijn hond een pelsdier achtervolgde dat zich in zijn hol verstopte, vond hij een ongebruikelijke rode klei op een stuk. Ze was ongewoon zwaar en dit interesseerde de jager. Al snel kwamen geologen naar deze plek. Zij waren het die vaststelden dat dit stuk geen klei is, maar bruin ijzererts, dat een grote hoeveelheid zilver en goud bevat. Zoals u weet, begeleiden deze metalen koperertsen.
Al in het vijftiende jaar van de vorige eeuw legden zeexploratie mijne. Maar helaas, als gevolg van de burgeroorlog en verdere verwoestingen, was het pas in 1939 mogelijk om het grootste deel van het erts te bereiken. Vijf jaar later werd een kopersmelterij gelanceerd. Vier jaar later werd besloten om de eerste koper- en zwavelfabriek in Bashkiria te bouwen. Tegelijkertijd ontstond er tegelijkertijd een andere mijnwerkersstad, die Sibay heette. Nu is deze stad geschikt om te leven. Het heeft twee instituten, twee hogescholen en drie hogescholen. Daarnaast zijn er veertien scholen in Sibay, een filharmonische vereniging en een toneeltheater. Het moet gezegd worden dat niet elke stad van regionale betekenis zo ontwikkeld is! De Sibai-steengroeve grenst aan de nederzetting (je kunt de bewaker vragen hoe je bij de steengroeve komt - zij zal je vertellen waar het observatiedek is). Om deze reden zijn alle gebouwen met een hoogte van meer dan 20 meter bestand tegen trillingen, omdat ze door het werk met behulp van explosies in de steengroeve behoorlijk tastbare aardbevingen hebben veroorzaakt. Zelfs in gebouwen met vijf verdiepingen bereikt de dikte van de muren soms zeventig centimeter.
In 2000 werd al 100 miljoen ton kopererts gewonnen. En dit alles werd gegeven door de Sibai-steengroeve. Hoe daar te komen? Dit is niet moeilijk, want de groeve ligt direct aan de rand van de stad Sibay.
Onlangs hebben we besloten om de groeve te sluiten,sinds de winning van erts daaruit met behulp van BelAZ onrendabel is geworden vanwege de te lange weg. Momenteel worden de resterende ertslichamen ondergronds verwerkt tot wel 5 horizonten. Tegelijkertijd hebben drie horizonten toegang tot de groeve, die er praktisch middenin ligt. Dit maakt het mogelijk om erts langs kronkelige wegen af te leveren. In de mijnen kan meer dan 4.000.000 ton erts worden gewonnen.
Bovendien is de Sibaysky-steengroeve niet meerde enige aanbetaling. Een andere is er niet ver van gemaakt. En nu, als je Sibay vanuit een helikopter bekijkt, dan vallen allereerst twee enorme steengroeven op en natuurlijk de grote Oeralbergen.
