Errare humanum est!Latijns aforisme, gesproken door de grote redenaar Mark Seneca de Oude, is over de hele wereld bekend en betekent dat dwaling de weg naar waarheid is. Waarom blijft dit aforisme eeuwenlang relevant? We zullen proberen deze vraag te beantwoorden.
Mensen maken vaak fouten.Dat hebben we allemaal ooit gehoord. Het over de hele wereld bekende Latijnse aforisme - Errare humanum est - heeft een analoog in de Russische taal: 'Wie niets doet, vergist zich niet'. In persoonlijke ervaring, in wetenschappelijke ontdekkingen, in de hele gemeenschap, kan een fout worden gemaakt. De vraag is de mate van verantwoordelijkheid ervoor.
En inderdaad, om geïmplementeerd te wordenprogressieve ontwikkeling, fout is een must. Wat is haar aard? Dit is een gebied van verlichting, het gebied van experimenteren met de grenzen van kennis. Als iemand de oplossing voor problemen kent, zal het voor hem niet moeilijk zijn om het beste pad te kiezen voor de ontwikkeling van evenementen. De schaal is niet belangrijk, dit geldt voor zowel het individu als de hele samenleving.
In zijn ontwikkeling overwint de mens voortdurendeigen grenzen. Daarom is kennis zo moeilijk voor een persoon. Het maakt niet uit of het praktisch is (hoe iets te doen) of een proces van spirituele groei. In het keuzeproces pleegt een persoon een handeling. Hij kiest altijd. Maar niet altijd gelijk. En de prijs van een fout kan anders zijn. Vandaar een ander gezegde: "Een persoon straft zichzelf zoveel als niemand anders dit kan doen."
De aard van fouten zit verborgen in het cognitiemechanisme:Errare humanum est! Fout - onwetendheid over de beste optie. Maar dankzij haar ontstaan er nieuwe perspectieven en kansen. De ervaring van cognitie brengt altijd het risico met zich mee van een verkeerde keuze, maar er is geen andere optie. Een experiment is een verificatie van de waarheid van een oplossing; eventuele hypothesen worden experimenteel bevestigd.
De geschiedenis kent veel feiten toen een herhaalde mislukking in experimenten leidde tot de ontdekking van wereldomvang.
De geschiedenis kent gevallen waarin een fout de oorzaak was van ontdekkingen op wereldschaal. Zo gaf een fout in het traject van de zeereis van Columbus de kans om Amerika te ontdekken.
Het foutieve principe van socialistische gelijkheid, het fundament van de Sovjetstaat, heeft een voorbeeld getoond van de kracht van het ideologische fundament van de samenleving.
Niet altijd leidt een fout naar de waarheid.Vaker onthult het een onvolkomenheid in kennis, de beperkingen van onze capaciteiten en is het een stimulans om de beste optie te vinden. In die zin kunnen we ook spreken van de creatieve kracht van fouten.
Errare humanum est!De vertaling van deze Latijnse uitdrukking klinkt letterlijk als volgt: "Fout is eigen aan de menselijke natuur." Het hele pad van de ontwikkeling van Homo sapiens is inderdaad een beweging naar de natuur, naar zelfkennis, een proces van zelfverbetering. En het oorspronkelijke principe van de onvolmaaktheid van zijn aard is a priori erkenning van een fout bij de keuze van een scenario.
In Russische verbale creativiteit zijn er veel vergelijkbare betekenissen, ruime uitspraken:
Rijk aan inhoud en de woorden van de grote figuren van de wereld die het recht hebben om over een fout te spreken, omdat hun bijdrage aan de ontwikkeling van de menselijke gemeenschap onmetelijk is:
Alle uitspraken hebben één betekenis: het erkennen van een fout is een voorwaarde voor menselijke vrijheid, iedereen heeft het recht om dat te doen.
Zoals Chesterfield zei: 'Angst voor de mogelijkheid van fouten mag ons niet afhouden van het zoeken naar waarheid.'
