Een van de tv-presentatoren maakte tevergeefs grapjes overMichael Phelps, die zijn geheugen vergelijkt met dat van vissen en het markeert met een interval van drie seconden. Is het denkvermogen van vissen echt zo onbeduidend of, integendeel, de journalist heeft zowel de grote atleet als de waterbewoners onterecht beledigd?
De drie seconden durende geheugenfout wordt weerlegdal door gewone liefhebbers van aquariumhuisdieren. Elk van hen bepaalt op verschillende manieren de geheugentijd van de vis. Iemand wijst een korte geheugenperiode van 2 minuten toe, iemand geeft andere cijfers, maar iedereen is het erover eens dat het mogelijk is om de gewoonte te ontwikkelen om naar de voerplaats te zwemmen door een klop of een ander geconditioneerd signaal. Veel vissen kunnen onderscheid maken tussen de eigenaar van het aquarium en een vreemde.
Bij het bestuderen van het leven van karpers, bleek dat ze stabiele groepen kunnen vormen, uiteenvallen en weer verzamelen.
Bovendien heeft elke groep zijn eigen 'veteraan' die op de een of andere manier zijn ervaring kan doorgeven aan jongere vrienden.
Visgeheugen verschilt aanzienlijk vanmens. Het heeft selectieve eigenschappen, alleen wat essentieel is, wordt onthouden. Riviervissen herinneren zich voederplaatsen, rustplaatsen, leden van een school, natuurlijke vijanden. Er zijn twee soorten visgeheugen: op lange termijn en kort.
Aquariumvissen onthouden ook het nodigeintelligentie. In tegenstelling tot hun vrije tegenhangers, kunnen ze ook rekening houden met de persoonlijkheid van de eigenaar, de voedertijd. Veel ervaren visliefhebbers merken dat als ze hun huisdieren per uur voeren, alle baby's zich tijdens de geschatte voedertijd in één gebied verzamelen, wachtend op voedsel.
Ze kunnen ook alle bewoners van het aquarium onthouden. Hierdoor kunnen ze nieuwkomers zien die in het aquarium worden geïntroduceerd. Sommige vissen bestuderen nieuwe bewoners met belangstelling, andere schrikken vreemden terug.
Om de vraag "heeft vissen geheugen?" Betrouwbaar te kunnen beantwoorden, werden verschillende experimenten uitgevoerd.
Bijzonder opmerkelijk is het experiment dateen Australische student. Hij plaatste het baken op de plaats waar hij voedsel naar zijn huisdieren gooide. Bovendien plaatste hij het op verschillende plaatsen zodat de vis zich precies het merkteken kon herinneren en deed het 13 seconden voordat het voer werd uitgedeeld. Dit duurde drie weken. De eerste dagen hadden de vissen minstens een minuut nodig om zich te verzamelen op de plaats van uitgifte. Tegen het einde van het experiment waren ze in ongeveer vijf seconden klaar met deze taak.
Daarna nam de onderzoeker een pauze van zes dagen envoedsel uitgedeeld zonder baken. Nadat hij het experiment had hervat, ontdekte hij tot zijn verbazing dat nadat het baken was losgelaten, de vis slechts 4 seconden nodig had om naar de plek te zwemmen.
Hieruit bleek dat het bij vissen behoorlijk ontwikkeld is alslangetermijn- en kortetermijngeheugen. Dat wil zeggen, ze herinnerden zich een gebeurtenis van een week geleden, en ze hadden het geduld om een half dozijn seconden te wachten voordat ze voedsel uitdeelden nadat het baken was gelanceerd.
Een iets andere ervaring om het geheugen te definiërenvis, uitgevoerd door wetenschappers uit Canada. Ze probeerden erachter te komen of de cichliden zich een specifieke voederplaats kunnen herinneren, niet geassocieerd met een identificatiemerk.
Binnen drie dagen goten ze voedsel in het aquarium.op een specifieke plaats. Tegen het einde van het experiment zwommen de meeste vissen daarheen. Vervolgens werden alle cichliden overgeplant in een ander aquarium, dat zowel qua structuur als qua volume totaal anders was dan het eerste. Ze brachten daar 12 dagen door. Daarna werden ze teruggebracht naar hun geboorteaquarium. Wetenschappers ontdekten dat alle vissen twaalf dagen geleden precies in het gebied zwommen waar ze voedsel kregen.
Er zijn veel andere experimenten uitgevoerd. Van bijzonder belang is de ervaring van Japanse onderzoekers, waar vissen met transparante lichamen werden bestudeerd, en wetenschappers, met behulp van de geïntroduceerde labels, het werk van de hersenen van levende wezens visueel konden bestuderen.
In ieder geval talloze experimenten, experimentenpraktische observatie toonde aan dat de herinnering aan een vis geen fictie is en aanzienlijk langer duurt dan drie seconden. Niet iedereen kan informatie zo lang opslaan als deze wezens. Het is dus niet bekend wie er meer beledigd was door de bovengenoemde tv-presentator - Michael Phelps of vis.
