Politieke crisis is een wanordepolitiek systeem, vergezeld van een schending van het normale functioneren ervan, geassocieerd met de weigering van een aanzienlijk deel van de burgers ter ondersteuning van de beherende organisatie. De bevolking is wantrouwend tegenover de uitvoerende macht en de regerende partij, en het is ontevreden over het beleid van het land. Dit leidt ertoe dat het systeem in dergelijke omstandigheden zijn functies niet met succes kan uitvoeren.
Tussen kan een politieke crisis ontstaanlanden of binnen één staat, wanneer het onmogelijk is om acties tussen politieke krachten te coördineren. Buitenlandse beleidscrises ontwikkelen zich door internationale tegenstellingen. Intern (parlementair, gouvernementeel, grondwettelijk en anderen) zijn het resultaat van de uiteenlopende politieke belangen tussen verschillende sociale krachten in het land.
Regeringscrisis is het meestgebruikelijk wanneer de overheid geloofwaardigheid verliest, wat leidt tot niet-naleving van uitvoeringsorders. Hij kan vergezeld gaan van een verandering van leiders of regeringsvormen. De parlementaire crisis komt tot uitdrukking in een verandering van de machtsverhoudingen in de wetgevende macht, wanneer de acties van het parlement afwijken van de meerderheid van de burgers. Als gevolg hiervan wordt het bestaande wetgevende orgaan ontbonden en worden er nieuwe verkiezingen gehouden. De constitutionele crisis wordt geassocieerd met de beëindiging van de basiswet, wanneer deze haar legitimiteit verliest en er een herziening nodig is.
Politieke conflicten en crises hebben tussengemeenschappelijke kenmerken. Politiek conflict is slechts een uiting van de crisis, die bestaat in de openlijke actie van de massa tegen de bestaande organisatie van de centrale overheid. Conflicten kunnen zich ontwikkelen tot rebellie, revolutie, reactie en contrarevolutie.
De kern van crises en conflicten is sociaaltegenstellingen. Ze worden geboren wanneer de samenleving (haar tegengestelde krachten) geen andere manieren ziet om hun eigen belangen te realiseren, behalve het aangaan van een open strijd om deze tegenstrijdigheden weg te nemen.
Een open botsing (conflict) is echter niet altijdHet is de enige en beste vorm om de tegenstellingen op te lossen die leiden tot de situatie waarin zich een stabiele politieke crisis begint te ontwikkelen. Soms is het evolutionaire pad veelbelovend, vooral gezien de hoge kosten van het conflict en de revolutionaire middelen die worden gebruikt bij het oplossen van tegenstrijdigheden. In dit geval worden de opgebouwde discrepanties opzettelijk uitgesplitst en verlaagd van het niveau van de samenleving naar het niveau van individuen.
Tegenwoordig bestaan er langdurige interraciale en interetnische conflicten in Canada, de VS, Groot-Brittannië, de landen van het voormalige CSFR, SFRY en de USSR.
In Rusland, momenteel in ontwikkelingDe afgelopen jaren is de politieke crisis stabiel en onomkeerbaar geworden. Dit betekent niet dat het land binnenkort 'de straat op gaat'. De crisis komt waarschijnlijker tot uiting in toenemende vermoeidheid van politieke leiders en de machtselite aan de macht.
Уже в мае 2011 года эксперты предсказывали een daling van de tandemratings en het feit dat de autoriteiten geen posities kunnen bekleden zonder administratieve middelen te gebruiken. Dit betekent dat het vertrouwen van de machtspopulatie zo is afgenomen dat de politieke controle over het land dreigt te verdwijnen. De ontevredenheid groeit niet alleen in de middenklasse (zoals voorheen), maar in bijna alle sociale lagen.
Het land "komt uit de linkeroever", wat duidt op de vorming van voorwaarden voor de vorming van een nieuwe centrumrechtse meerderheidspartij.
