Cijfers in het Duits kunnen zijnkwantitatief en ordinaal. De eerste hiervan zijn niet geneigd, maar de tweede veranderen als bijvoeglijke naamwoorden. Maar ze hebben iets gemeen - zowel de ordinale als de kwantitatieve cijfers in de zin zijn voor het grootste deel een definitie. In het algemeen is het voldoende om enkele regels te onthouden om competent cijfers te gebruiken.
Dus van 0 tot 12 zijn dat de cijfersdoor de manier van onderwijs in eenvoudige woorden. Ze zijn allemaal niet nodig om lijst, maar als een voorbeeld: .. One - eins, twee - zwei, drie - drei, tien - jen, enz. Deze formulieren worden meer in de nummering en run gebruikt worden. Bijvoorbeeld, als je nodig hebt om te zeggen: "Dit is de derde les," klinkt het zo: "Das ist Lektion drei". Die cijfers die gaan van 13 naar 19 zijn complex in hun manier van onderwijs. Ze worden gevormd door toe te voegen aan het eenvoudige cijfer zehn (vertaling: tien). Alles is echt heel gemakkelijk: 15 - fünfzehn, of 18 - achtzehn. In principe hoeft u alleen de twee getallen te "vouwen": 4 + 10 = 14, vier + zehn = vierzehn. In het geval van formaties dozijn ook geen big deal, zijn deze cijfers in de Duitse taal verkregen na het toevoegen van -zig. Suffix hierbij alles: .. Dreißig - 30, siebzig - 70, neunzig - 90, etc. Hier werkt dezelfde regel van toevoeging slechts een eenvoudige beruchte suffix verwijzingscijfer toegevoegd: fünf + zig = Fünfzig (50). Ook niets ingewikkelds. Maar cijfers in het Duits 21-99 en moet worden gelezen van rechts naar links, niet vergeten om twee nummers in und korte-Unie (vertaling: i) te verdelen. Ook de regeling van de toevoeging van bijvoorbeeld 33 - drei (3) und (en) dreißig (30) = dreiunddreißig. Of 91 - ein (1) und (1) neunzig (90) = einundneunzig.
Er zijn veel regels die moeten worden gevolgd.houden aan bij het gebruik van dit deel van de toespraak. Kwantitatieve cijfers in het Duits kunnen worden gebruikt zoals u wilt. Stel dat iemand vraagt of zijn gesprekspartner potloden heeft: "Haben Sie Bleistifte?", En hij antwoordt: "Ja, einen". Uit dit voorbeeld kan worden afgeleid dat het getal "één" het aantal voor een persoon beschikbare potloden bepaalt, maar niet naar een zelfstandig naamwoord verwijst. En er is nog een voorbeeld. Als het antwoord was als volgt: "Ja, einen schwarze Bleistift und einen blaue Bleistift" - er is duidelijk zichtbare tekenen van een zelfstandig naamwoord, zelfs twee, want vertaalden dit voorstel als "Ja, een zwarte en een blauw potlood".
Zo kan het ook zijn.Als ze competenter worden uitgedrukt, kunnen cijfers hun rol spelen. Stel dat die Miljoen, die Milliarde, die Miljard, evenals zwei Miljoen, neun Milliarden, sechs Billionen. Deze combinaties worden vaak gebruikt bij het bepalen van geldbedragen, hoewel ze ook in andere contexten worden gebruikt. Zoals u kunt zien, hebben deze nummers artikelen en worden ze ook afzonderlijk geschreven met een ander cijfer. Dit is hun verschil met de rest van de voorbeelden.
Hier, zoals in het geval van de vorige groep,hebben hun eigen kenmerken. Gewone cijfers in het Duits zijn correct in cijfers geschreven en zetten een punt op het einde. Van 2 tot 19 worden ze gevormd met behulp van –t, zoals deze: vierzehnt-, acht-, fünfzehnt- ... en aan het einde is het verplicht om het einde toe te voegen - het wordt op dezelfde manier gebruikt als bijvoeglijke naamwoorden. Bijvoorbeeld vierzehnte Student (veertiende student). Duitse cijfers van deze groep, beginnend vanaf 20, worden gevormd met –st, bijvoorbeeld: achtundvierzigst-, siebenundneunzigst- ... en eindes worden toegevoegd, hellend zoals in het geval van bijvoeglijke naamwoorden. Het is vermeldenswaard dat de volgorde begint te worden aangegeven met woorden als das erste / die / der, en op vrijwel dezelfde manier eindigt, alleen in plaats van de eerste - das letzte. Voorbeeld: "Das letzte mal trafen wir uns im August" (de laatste keer dat we elkaar in augustus ontmoetten) of "Das erste mal habe ich versucht, das Bier in Deutschland" (de eerste keer dat ik bier proefde in Duitsland). Over het algemeen, als u het gebruik van cijfers begrijpt, dan is er niets ingewikkelds aan, het belangrijkste is om uw kennis correct toe te passen. Het belangrijkste doel van het leren van Duits is immers om het onder de knie te krijgen, zodat moedertaalsprekers niet alleen begrijpen wat een buitenlander zegt, maar ook bevestigen dat hij zijn gedachten consistent en correct uitdrukt.
