De ontwikkeling van de identiteit van mensen is relevant gewordentaak vanaf het moment dat het begrip van cultuur als een fenomeen gerelateerd aan de geschiedenis van de mensheid begon. De actualisatie van het probleem is te wijten aan het feit dat elke nationaliteit zijn eigen culturele erfgoed heeft.
Tegenwoordig de Russische nationale identiteitvestigt speciale aandacht op zichzelf. Dit is het resultaat van de modernisering ervan tegen de achtergrond van globaliseringsprocessen, evenals de noodzaak van de vorming van een maatschappelijk middenveld in het land.
Nationale identiteit met zijn minnen enVoordelen in de moderne wereld zijn het belangrijkste onderdeel van het begrijpen van de historische realiteit. Een van de dringende taken waarmee de sociale filosofie vandaag wordt geconfronteerd, is het bepalen van de positieve en negatieve aspecten van het begrip van mensen over zichzelf. Zonder deze kwestie op te lossen is volgens veel onderzoekers een vrije en verantwoorde culturele ontwikkeling onmogelijk.
De mogelijkheid om het verloop van historische gebeurtenissen te beheersenHet wordt verschaft in omstandigheden waarin historisch en nationaal bewustzijn een bepaalde kwaliteit bezitten. Bovendien moet deze kwaliteit qua inhoud identiek zijn aan de huidige interpretatie van de cashcultuur.
Национальное самосознание как отдельная категория in de literatuur van sociaal en filosofisch heeft nog geen universeel erkende definitie. Tegelijkertijd hebben individuele kenmerken van dit concept een vrij duidelijke formulering.
Nationale identiteit is kwaliteitgedefinieerde component van historische reflectie. Dit onderdeel bepaalt grotendeels de specifieke kenmerken van sociale creativiteit per culturele regio. Onderzoekers associëren deze specificiteit met de historisch gevormde psychologie van de natie als geheel, haar mentaliteit, de mate van etnische zelfbeschikking, traditionele normen en fundamenten die uit de diepten van de tijd kwamen. De omstandigheden van het heden hebben ook een effect, die aanleiding geven tot een bijzondere aanvaarding van iemands eigen culturele ervaring onder de mensen en een reactie uitlokken op een andere omgeving.
Национальное самосознание России являет собой een complex systeem van ondergeschiktheid aan elementen van religieuze, etnische, sociaal-politieke aard. Volgens sommige auteurs werden deze componenten gecompliceerd door een soort 'pseudocultureel erfgoed' met dubbele waarnemingsnormen die aan mensen werden opgelegd. Bovendien merken onderzoekers de aanwezigheid op van bepaalde "reflecterende complexen" die de teleurstelling weerspiegelen van de nationale identiteit van de volkeren van Rusland, veroorzaakt door de ineenstorting van de machtige USSR, waarvan de grootheid trots veroorzaakte op de etnische formaties die het vormden. Tegelijkertijd zijn de aangegeven "reflexieve complexen" ook een uitdrukking van de tegengestelde ambities die zijn ontstaan tijdens het uiteenvallen van het zelfbegrip van individuele nationaliteiten, die in sommige situaties in onderlinge rivaliteit of zelfs vijandschap veranderen.
Aandacht besteden aan problemen die daarmee samenhangende kenmerken van de ontwikkeling van de nationale identiteit van Rusland, onderzoekers wijzen op de oorspronkelijke mozaïekidentiteit van nationaliteiten. Dit komt vooral door de diversiteit aan culturele wortels (confessioneel, etnisch, eventueel en historisch). Onderzoekers merken ook een bepaalde beperking op die is ontstaan als gevolg van de verklaring van religie als de belangrijkste structuurvormende kern bij de vorming van de nationale identiteit van het land.
Opgemerkt moet echter worden dat de problemenzelfbeeld van de volkeren van Rusland is slechts een speciaal geval van algemene wereldproblemen. Tegelijkertijd worden de bewegingen van de autonome volkeren naar mondiale eenheid duidelijk.
