Het verhaal staat vol met controversiële gebeurtenissen die relevant zijn voordat is het onderwerp van discussie als onderzoekers en wetenschappers, en gewone mensen. Zulke dubbelzinnige momenten omvatten natuurlijk het leven en de dood van de Generalissimo van de Sovjet-Unie I. Stalin.
Nu weten maar weinig jongeren waar ze zijn begravenStalin denkt niet eens na over hoe mensen leefden in het tijdperk van zijn regering. Maar eens hield hij zich bezig met de gedachten van bijna alle burgers van het land.
Joseph Dzhugashvili werd geboren in een arbeidersgezin. Zijn moeder was de dochter van een horige, zijn vader werkte in een schoenenfabriek in Tiflis. Het Georgische accent van Stalin bleef voor het leven.
Zijn moeder droomde dat zijn zoon priester zou worden. Hierdoor ging hij naar het theologische seminarie, waar hij voor het eerst geïnteresseerd raakte in de politiek.
Na verloop van tijd de functie van secretaris-generaalUSSR, Stalin werd in de wereld bekend als een van de meest controversiële en mysterieuze persoonlijkheden. Recensies van tijdgenoten over hem vallen op door hun diversiteit. Iemand noemde hem erg prettig in communicatie, Herbert Wells schreef bijvoorbeeld over hem als een oprecht, fatsoenlijk en eerlijk persoon. Anderen karakteriseren hem als een sluwe en onwetende ontwijker. De meeste vleiende recensies bleven over van beroemde buitenlanders, terwijl landgenoten hem uitscholden.
Zijn naam is gehuld in mysterie. Nu kunnen we niet begrijpen hoe het had kunnen blijken dat ze hem haatten, bang waren, maar tegelijkertijd kwam het halve land naar de begrafenis van Stalin en velen waren oprecht bedroefd.
De dood van Stalin is, net als zijn leven, onbegrijpelijk,mysterieus en riep veel speculaties en vragen op. Bijna 60 jaar na zijn dood blijven puzzels de geest van mensen prikkelen, velen stellen bijvoorbeeld de vraag waar Stalin eigenlijk begraven lag.
Hij stierf op 5 maart 1953. De volgende dag werd zijn lichaam afscheid genomen in de Zuilenhal van het Huis van Vakbonden.
Dag en nacht op straat wachtten enorme menigten mensen die niet alleen uit de hele Sovjet-Unie, maar ook uit het buitenland kwamen, op hun beurt om afscheid te nemen van de leider.
Meer dan drie nam afscheid van Stalindagen en drie nachten. Tijdens de ceremonie vond er een verschrikkelijke verliefdheid plaats op het Trubnaya-plein, waar meer dan 200 mensen stierven. De exacte gegevens zijn momenteel geclassificeerd.
De reden voor deze tragedie was datmen kon alleen afscheid nemen van het lichaam van het Trubnaya-plein, waar slechts twee smalle doorgangen gebogen in de vorm van de letter "G" waren afgeschermd met militair materieel. De nieuw aangekomen menigte drukte zich achter degenen die de doorgang nog niet waren gepasseerd, mensen werden geperst, het was niet mogelijk om uit deze menigte te komen, velen vielen en konden niet wegkruipen. En sommigen, zelfs nadat ze door de menigte waren gegaan, zagen Stalin niet
Over het algemeen de begrafenis van Stalin, een verliefdheid die opkwamstraten, is een uniek sociaal-psychologisch fenomeen. Mensen lieten immers alles achter en renden naar Stalin te kijken. Ze waren bereid zichzelf op te offeren om bij de kist te komen. Dit wil niet zeggen dat dit een uiting van liefde voor de leider was. Maar mensen hadden het gevoel dat er iets heel belangrijks gebeurde, het leven was voor altijd veranderd. Weinig mensen weten nu dat toen het nieuws van Stalins dood kwam, veel gewone mensen huilden (heel oprecht). Ze probeerden afscheid te nemen van de "geliefde leider", om de plaats te bezoeken waar Stalin werd begraven. Misschien waren hun tranen te wijten aan het feit dat iedereen onbewust het einde van het tijdperk voelde en angst ervoer, altijd opkomend op het keerpunt. Of misschien is de reden dat het massabewustzijn destijds gevangen werd genomen door propaganda en het heersende idee. Het kwam nooit bij mensen op om te twijfelen aan de grootsheid en macht van de 'vader der naties'.
Stalin was echt een verfoeilijk figuur, dat was er nietéén persoon in het hele land die hem onverschillig zou behandelen. En hoewel mensen hem nog nooit levend hebben gezien, alleen in de kronieken. En nu is er de mogelijkheid om met eigen ogen een toch al veilige dictator te zien, een menselijke legende. Dit verlangen was bij veel mensen sterker dan de rede.
Stalins lichaam werd gebalsemd, de kist werd opgerichtin het mausoleum naast het lichaam van Lenin. En in 1961, na het 22e congres van de CPSU, werd besloten het lichaam van Stalin uit het mausoleum te verwijderen. Hij werd herbegraven in het graf bij de muur van het Kremlin.
Het lichaam werd in het geheim overgedragen, 's nachts werd het Rode Plein afgezet onder het voorwendsel van de voorbereiding op de parade op 7 november.
Het is omdat de hele procedureuitgevoerd om geen aandacht te trekken, twijfelen velen nu waar Stalin eigenlijk begraven was, en suggereren dat zijn lichaam zelfs uit Moskou werd gehaald.
Nu moeten we gokken enaannames over wat mensen ertoe dreef die zichzelf ter dood veroordeelden in de menigte uit de wens om de leider minstens één keer in hun leven te zien. Maar in sommige opzichten is hun gedrag begrijpelijk. De sombere en mysterieuze figuur van de Generalissimo spreekt immers nog steeds tot de verbeelding van zowel historici als gewone mensen.
