Wat zijn de satellieten van Venus?Dit is een vraag die de geest van wetenschappers al eeuwen bezig houdt. Dit mysterieuze kosmische lichaam bleek de enige planeet te zijn die vernoemd is naar een vrouwelijke godin. Het unieke van Venus ligt echter niet alleen hierin. Wat is er bekend over de satellieten van de mysterieuze planeet, die qua zwaartekracht, samenstelling en afmetingen op de aarde lijkt? Hebben ze ooit bestaan?
Het begon allemaal met een interessante ontdekkinggemaakt in 1672 door de astronoom Giovanni Cassini. Een van de meest prominente wetenschappers van die tijd ontdekte per ongeluk een klein punt, dat naast Venus bleef. Uit angst voor een fout die hem in wetenschappelijke kringen belachelijk zou maken, zag de astronoom er aanvankelijk van af zijn ontdekking bekend te maken. Het object werd echter na 14 jaar opnieuw door hem opgemerkt, wat de wetenschapper niet verborgen hield. Als je de berekeningen van Cassini gelooft, was de diameter van het object ongeveer vier keer kleiner dan de diameter van de planeet.
Enkele decennia later, alweer anderenberoemde wetenschappers ontdekten de mysterieuze Nate. De satelliet van Venus (de naam werd later bedacht) werd opgemerkt door uitmuntende astronomen als Shot, Mayer, Lagrange. In 1761 was informatie over het object aanwezig in de geschriften van vijf onafhankelijke waarnemers, in totaal werd het 18 keer gezien. Van het grootste belang voor moderne onderzoekers zijn de archieven van Schouten, die in 1761 toekeek hoe Venus de zonneschijf overstak, gecombineerd met een klein donker punt dat erop volgde. De mysterieuze satelliet werd opnieuw opgemerkt in 1764 door nog twee waarnemers, en vervolgens gezien door de astronoom Horrebau in 1768.
Heeft Venus satellieten?De ontdekking van Cassini dwong de astronomische wereld zich op te splitsen in twee militante kampen. Sommige wetenschappers beweerden dat ze met hun eigen ogen een mysterieus donker punt zagen, terwijl andere astronomen volhielden dat het nooit heeft bestaan.
Een interessante verhandeling, geschreven in 1766het hoofd van de Hel van het Observatorium in Wenen, die beweerde dat het object dat hij zag slechts een optische illusie was en niets meer. Hell verklaart zijn theorie door de helderheid van het beeld van Venus, het vermogen van het licht dat van de planeet komt om te reflecteren door de ogen van waarnemers. Volgens hem is het licht, eenmaal gereflecteerd, terug in de telescoop, wat resulteert in een ander beeld, dat kleiner is.
Voorstanders van de theorie dat de manen van Venusbestaan, natuurlijk niet eens met de tegenovergestelde mening uiteengezet in Hella's verhandeling. Ze noemden een verscheidenheid aan tegenargumenten, waarvan de meeste tot op de dag van vandaag niet bewaard zijn gebleven, omdat ze niet door feiten werden bevestigd.
Постепенно сформировалась и третья группа ученых, de ideologische bezieler daarvan was de directeur van de Koninklijke Sterrenwacht van Brussel Ozo. Wetenschapper Ozo suggereerde in 1884 dat het bovengenoemde object de planeet ongeveer elke 1080 dagen nadert, wat een afzonderlijke planeet vertegenwoordigt en niet een satelliet. Als je zijn mening gelooft, maakte Nate in 283 dagen een omwenteling rond de zon, dus het is maar een paar keer opgenomen. Overigens werd de naam van het mysterieuze punt door deze wetenschapper gesuggereerd.
In 1887, op initiatief van Ozo,een grootschalige studie, waarin de werken van alle wetenschappers die zogenaamd de satellieten van Venus zagen, werden bestudeerd. Er werd ontdekt dat astronomen in sommige gevallen de sterren die te zien zijn naast een planeet die is vernoemd naar een vrouwelijke godin, aanzagen voor satellieten. De vermeende metgezel van de astronoom Horrebau bleek bijvoorbeeld gewoon een ster te zijn die tot het sterrenbeeld Weegschaal behoorde.
Zijn er natuurlijke satellieten van Venus? De Deen Karl Jansen was de eerste die deze vraag ontkennend durfde te beantwoorden. In 1928 kondigde een astronoom die beroemd werd in de vorige eeuw publiekelijk aan dat de planeet, genoemd naar een vrouwelijke godin, geen satellieten heeft. Jansen noemde de observaties van zijn collega's, die hierboven zijn beschreven, onjuist. Hij was er vast van overtuigd dat Venus niet alleen geen satellieten had, maar nooit.
Geleidelijk stopten wetenschappers met proberenontdek de satellieten van Venus en geef eindelijk toe dat ze afwezig zijn. Dit betekent niet dat de kwestie eindelijk werd gesloten en niet langer nieuwsgierigheid wekte bij de vertegenwoordigers van de wetenschappelijke wereld. De een na de ander begonnen verschillende theorieën te ontstaan over de mysterieuze verdwijning van de satellieten van de planeet, die eerder bestonden. De interessantste hypothesen over dit onderwerp worden hieronder voorgesteld.
Hoeveel satellieten had Venus, als je geloofteen van de meest populaire theorieën, waaraan veel vertegenwoordigers van de wetenschappelijke gemeenschap zich tegenwoordig houden? Een daarvan is degene die verdween en de planeet trof onder invloed van de getijdenkrachten van de zon. Deze krachten hebben de rotatiesnelheid van Venus aanzienlijk verminderd, waardoor het object te dicht bij de planeet kwam te staan. Zoals je weet, heeft het kosmische lichaam, genoemd naar de godin, een grotere zwaartekracht dan de aarde. Het is niet verwonderlijk dat Venus gemakkelijk zijn eigen satelliet aantrok, waardoor er geen spoor van was.
Voorstanders van de theorie stellen dat helaashet kan niet met feiten worden bewezen. Feit is dat astronomen op het moment van het verdwijnen van de satelliet helaas geen krachtige apparaten hadden om de ramp die zich had voorgedaan vast te leggen. Daarom zal de wetenschappelijke wereld de bovenstaande hypothese nooit kunnen bewijzen of weerleggen.
Aanhangers van de tweede theorie zijn ook actiefgeïnteresseerd in het verleden van een mysterieuze planeet genaamd Venus. Hoeveel satellieten heeft ze ooit gehad, als je op hun argumenten vertrouwt? Wetenschappers beweren dat er maar één is, gezien Mercurius als zodanig. Er waren tijden dat Mercurius slechts een satelliet van deze planeet was, maar geleidelijk uit elkaar ging en zijn eigen planeetbaan kreeg.
Waarom is dit gebeurd? Wetenschappers die zich aan de op een na populairste theorie houden, hebben ook de neiging om overal de schuld van de getijdekracht van de zon te geven. Het bewijs van deze aanname, volgens hun argumenten, is de te langzame rotatie van Venus. Het was tenslotte mogelijk om vast te stellen dat een dag op deze planeet gelijk is aan acht maanden op aarde. Bovendien verwijzen astronomen naar de temperatuur van de planeet, in de veronderstelling dat het zo heet werd direct onder invloed van een al te grote satelliet.
De derde groep wetenschappers wordt ook bezet dooreeuwenlang blijft de vraag actueel: wat zijn dat - satellieten van Venus. De lijst daarvan was volgens hun mening altijd leeg. Het kosmische lichaam bleef gedurende zijn hele bestaan in het zonnestelsel alleen. Mensen die zich aan deze hypothese houden, gaan ervan uit dat Venus is ontstaan als gevolg van een grootschalige catastrofe, een botsing van twee kosmische lichamen (planetoïden).
Precies een ramp, vinden aanhangersde derde theorie is de enige reden waarom de bestudeerde planeet geen natuurlijke satelliet kan hebben. Natuurlijk zijn er andere hypothesen die minder populair zijn, maar vertegenwoordigers van de wetenschappelijke wereld konden niet tot een gemeenschappelijke mening komen.
Een andere interessante vraag kan niet worden genegeerd: over wat ze zijn - kunstmatige satellieten van Venus. De eerste werd gelanceerd in juni 1975. Het was de Sovjet "Venera-9", ontwikkeld op het grondgebied van de Lavochkin NPO nabij Moskou. Het is merkwaardig dat "Venera-9" vanuit technisch oogpunt aanzienlijk beter was dan de vorige apparaten van de Sovjet-Unie. De massa van de beroemde kunstmatige satelliet, waarvan de lancering een sensatie over de hele wereld werd, naderde de vijf ton.
Al in oktober 1975 werd het apparaat met succes bereiktnaar de verlichte kant van Venus, die vanaf onze planeet niet te zien is. Een uitzending van beelden van het oppervlak van de "Morgenster", zoals Sovjetwetenschappers Venus poëtisch noemden, werd gelanceerd. Interessant genoeg was dit de eerste keer dat beelden van het oppervlak van een andere planeet naar de aarde werden gestuurd. De foto's waren natuurlijk zwart-wit, het Venuslandschap riep associaties op met het bergachtige terrein in de winter. De communicatie met het apparaat werd een uur lang gehandhaafd, wat in die tijd een serieuze prestatie was.
Zelfs het antwoord weten op de vraag hoeveelVenus heeft satellieten, mensen stoppen niet met het bestuderen van deze mysterieuze planeet. Het is bekend dat het programma dat zich toelegt op de studie van een ruimtelichaam, in het kader waarvan de Venera-9 werd gelanceerd, heeft opgehouden te bestaan. Het gebeurde halverwege de jaren 80, wat gepaard ging met een gebrek aan financiering en andere problemen. Op dit moment werkt Roskosmos echter aan een grandioos project, dat tot doel heeft automatische interplanetaire stations naar Venus te lanceren.
Aangenomen wordt dat de stations "Venera-Glob" enVenera-D zal rond het midden van het volgende decennium worden gelanceerd, de exacte datum wordt nog steeds geheim gehouden. Natuurlijk hebben de Verenigde Staten ook op verschillende tijdstippen kunstmatige satellieten gestuurd om de planeet te bestuderen. Dit waren toestellen uit de "Mariner" -serie.
Er is dus vastgesteld dat de satellieten van Venus,waarvan het aantal in dit artikel wordt besproken, ontbreekt. Maar de planeet, genoemd naar de godin, heeft een quasi-satelliet, een asteroïde. De codenaam van dit ruimteobject is 2002 VE68 en wordt momenteel over de hele wereld gebruikt. De quasi-satelliet heeft nog geen eigen naam gekregen.
Er is relatief weinig bekend over deze asteroïde, duszoals het pas in 2002 werd ontdekt. Er is vastgesteld dat het ruimtevoorwerp de objecten van drie planeten kruist, dit zijn Venus, Mercurius en de Aarde. De rotatie rond de zon wordt zo uitgevoerd dat er een orbitale resonantie ontstaat tussen de quasi-satelliet en Venus. Door deze resonantie kan de asteroïde lange tijd dicht bij de Morgenster blijven.
Studies hebben aangetoond dat Venus een quasi-satelliet heeftgevormd ongeveer zevenduizend jaar geleden. Vermoedelijk bevond het zich tijdens de nadering van de aarde in een baan met de Morgenster. Wetenschappers beweren dat de asteroïde ongeveer vijfhonderd jaar in de baan van Venus zal blijven en vervolgens de zon zal naderen. De exacte tijd is nog niet berekend, maar vertegenwoordigers van de wetenschappelijke wereld geven niet op en blijven deze kwestie bestuderen.
Zullen Venus-satellieten ooit verschijnen? Sommige wetenschappers sluiten een dergelijke mogelijkheid niet categorisch uit, maar beweren dat dit de komende honderd jaar onwaarschijnlijk is. Bijgevolg zullen gedurende lange tijd alleen ruimtevaartuigen en een quasi-satelliet in de buurt van de "Morgenster" zijn. Andere wetenschappers geloven helemaal niet dat Venus het vermogen heeft om satellieten te hebben. Alleen de tijd kan uitwijzen welke groep gelijk had en welke niet.
Het is merkwaardig dat Venus dat helemaal niet isde enige planeet in het zonnestelsel, die volledig geen natuurlijke satellieten heeft. Nog niet zo lang geleden hebben wetenschappers vastgesteld dat ze afwezig zijn in Mercurius. Het is interessant dat gedurende een bepaalde tijd werd aangenomen dat de satellieten van deze planeet ooit hebben bestaan en daarna zijn verdwenen. Studies hebben echter de misvatting van deze versie aangetoond. Het bleek dat een ster die tot het sterrenbeeld Chalice behoort, als natuurlijke satelliet werd beschouwd.
Het is bekend dat zijn eerste kunstmatigede satelliet Mercury werd pas in maart 2011 verworven. Het was toen dat het ruimtevaartuig Messenger van de Verenigde Staten eindelijk naderde. Het antwoord op de vraag hoeveel satellieten Venus heeft, is veel eerder verkregen.
