Het artikel geeft een korte analyse van "Ik voerdonkere tempels. "Het blok schreef dit gedicht in de hoogtijdagen van symboliek, verliefd zijn en gepassioneerd over de filosofie van V. Solovyov. Dankzij deze combinatie van de gedachten en gevoelens van de dichter, is het gevuld met heldere en mysterieuze symbolen, een sfeer van liefde en verwachting.
Alexander Block was een van de slimstevertegenwoordigers van de zilveren eeuw. Uit veel stromingen koos hij voor symboliek en volgde hij zijn basis gedurende zijn hele creatieve periode. De dichter is in veel landen bekend dankzij het gedicht "The Stranger", dat in vele talen is vertaald, evenals het gedicht, dat we in het artikel zullen bestuderen en analyseren, - "Ik betreed de donkere tempels."
Блок родился в дворянском роду, мать и отец его waren goed opgeleide, getalenteerde mensen. Hij erfde van zijn ouders een liefde voor literatuur en kunst. Toegegeven, alles heeft twee kanten. De donkere kant van de medaille van de Blok-clan was een erfelijke geestesziekte die generaties lang werd overgedragen.
De eerste publicatie van de dichters van de dichter was in 1903 in het Moskou-tijdschrift Merezhkovsky, en vanaf dat moment won hij de harten van lezers met zijn gemakkelijke lettergreep, waarbij niet altijd toegankelijke karakters en afbeeldingen werden verborgen.
Het gedicht is gemaakt in 1902.Volgens literaire geleerden was dit keer een periode van de sublieme liefde van de dichter voor zijn toekomstige vrouw - Lyubov Mendelejev (de dochter van dezelfde Mendelejev, die de tafel met chemische elementen opende), en enthousiasme voor het concept van de filosoof Solovyov van de hogere vrouwelijkheid en goddelijke essentie van liefde voor een vrouw. Deze twee motieven waren met elkaar verweven en creëerden het gedicht 'I Enter the Dark Temples'. Het goddelijke principe van liefde en het goddelijke vrouwelijke creëren een onzichtbaar beeld van de 'eeuwige vrouw' van de dichter. Zijn gevoelens zijn helder, spiritueel. Zijn liefde heeft ook een platonische, ongrijpbare vorm. De geliefde wordt vergeleken met de godheid, ze is onzichtbaar en ontoegankelijk voor haar ogen, maar de auteur noemt haar "Sweetheart - you!", Ze zegt dat ze al lang bekend is met haar, haar imago is vertrouwd en dicht bij hem, en zo'n mystieke ontmoeting fascineert, verrast, trekt aan aandacht en laat de lezer niet onverschillig.
Het gedicht beschrijft een wonderbaarlijke verwachting, een voorgevoel van een nakende ontmoeting met de "Mooie Dame". De liefde van de auteur inspireert hem, de donkere, koude muren van de tempel zijn vervuld van vreugde van verwachting.
Wat is deze tempel?Bedenk dat de auteur tot de symbolisten behoorde, wat betekent dat het concept hier niet actueel, maar symbolisch is. Misschien symboliseert de donkere tempel de ziel van de dichter. Duisternis is geen duisternis, maar een schemering van verwachting. De rode lamp symboliseert de liefde, waarvan het vuur net is aangestoken, maar al kwijnt met zijn verwachting.
En degene op wie hij wacht?Wie is zij, "The Majestic Eternal Wife"? Hoogstwaarschijnlijk hebben we het hier, net als in The Stranger, over het beeld van de geliefde dichter. Hij ziet haar nog niet, maar hij voelt en wacht al. Het woord 'gewend' zegt dat deze verwachting niets nieuws voor hem is, hij is eraan gewend erop te wachten, het beeld in zijn hart schijnt als een lamp in een tempel. "Noch zucht, noch spraak wordt gehoord" tot de dichter, maar hij weet dat zijn geliefde nabij is, en binnenkort zal ze bij hem zijn.
De sfeer van poëzie raakt de lezereerste regels. Dit zijn mysterieuze "donkere tempels", ernst, ascese vermengd met verwachting, onheil. "Rillen van het gekraak van deuren" geeft spanning, hoge tonen van verwachting contrast met duisternis en schaduwen. Rode lampen voegen een aangrijpend effect toe, het lijkt alsof we bij de auteur zijn en, net als hij, wachten we op zijn wonderlijke Dame.
Heel moeilijk en dubbelzinnig kan zijnanalyse "Ik ga donkere tempels binnen". De bloksymbolist onthult ons nooit over wat voor soort tempels we het hebben, maar zijn taak is niet om te vertellen, maar om ons een gevoel voor zijn poëzie te geven. In dit gedicht was zijn plan een succes. Het gevoel van verwachting versmelt met het mystieke gevoel van de aanwezigheid van het beeld van de geliefde auteur in de buurt. Ze is onzichtbaar, onhoorbaar, maar de dichter weet dat ze naar deze donkere tempel zal komen, gevuld met schaduwen van twijfel, en ze gemakkelijk zal verdrijven.
De dichters van de Zilveren Eeuw hebben echt gemaaktpoëzie diamanten. Tientallen jaren gaan voorbij en hun gedichten zijn nog steeds relevant en helder. Alexander Blok behoort tot zulke dichters. "I Enter Dark Temples" met zijn geweldige sfeer van verwachting, verlangen en vreugde door de realisatie van de ontmoeting, die misschien alleen in een droom zal plaatsvinden, is een geweldig gedicht over liefde en verwachting, over het spirituele begin van gevoelens en over een stralende droom van een geliefde.
