Introspekcja jest metodą subiektywną wpsychologia oparta na samoobserwacji świadomości. Jest to rodzaj introspekcji, w której nie szukamy osądu. W tym introspekcja różni się od wyrzutów sumienia. Trudno przecenić znaczenie introspekcji w psychologii. W końcu tylko dzięki jego pomocy można postrzegać rzeczywistość taką, jaka jest. Jest to standard i przewodnik dla obiektywnej analizy ludzkich zachowań.
Metoda introspekcji według A.Bergson opiera się na metafizyce. Tak więc ścieżki naszej świadomości i intuicji są przed nami otwarte. Ta metoda samoobserwacji opiera się na filozofii retrospektywnej w celu osiągnięcia odruchowego uwolnienia zawartości świadomości i ustalenia hierarchii doznań w ogólnej strukturze osobowości. Ale jednocześnie nadmierne kopanie w umyśle, to znaczy nadmierna skłonność do introspekcji, może powodować podejrzane podejście do świata, co jest dość powszechne w psychastenice. Również zastąpienie świata rzeczywistego i obiektywnego światem wewnętrznym jest nieodłącznym elementem schizofreników.
W ludzkiej naturze dwa niezależne iprzeciwne zasady: ciało i dusza. Zasady te pochodzą z dwóch różnych substancji: materii rozszerzonej i niemysłowej oraz duszy nierozszerzonej i myślącej. Zgodnie z tym przekonaniem Kartezjusz wprowadził dwa nowe pojęcia: świadomość jako wyraz substancji duchowej i odruch, który jest odpowiedzialny za kontrolowanie działań ciała.
To właśnie w Kartezjuszu pierwsze rzeczy nabierają kształtukoncepcja świadomości, która później staje się centralna w psychologii do końca XIX wieku. Jednak Kartezjusz uniknął użycia słowa „świadomość” i zastąpił je terminem „myślenie”. Jednocześnie myślenie o nim to wszystko, co dzieje się w człowieku, dlatego bierzemy go za pewnik. W konsekwencji, dzięki Kartezjuszowi, pojawiła się metoda introspekcji w psychologii, koncepcja autorefleksji świadomości sama w sobie.
W psychologii są systematyczneintrospekcja analityczna, psychologia introspektywna i fenomenologiczna samoobserwacja. Systematyczna introspekcja bada etapy procesu myślowego na podstawie raportu retrospektywnego. Metodę tę opracowano w szkole w Würzburgu. Analityczna metoda introspekcji została stworzona w szkole E. Titchenera. Opiera się na chęci podzielenia obrazu sensorycznego na osobne elementy składowe. Fenomenologiczna introspekcja jest jednym z kierunków psychologii gestalt. Ta metoda opisuje zjawiska psychiczne jako integralność i bezpośredniość wobec naiwnych podmiotów. Metodę fenomenologiczną zastosowano w psychologii opisowej V. Diltheya, a później w psychologii humanistycznej.
Głównym celem jest introspekcjaktóry polega na izolowaniu bezpośrednich doświadczeń od wszystkich połączeń świata zewnętrznego poprzez specjalną analizę. Ta metoda jest chronologicznie pierwszą w nauce psychologicznej. Swój wygląd zawdzięcza rozumieniu kartezjańskiego-Skock-Locke'a tematu psychologii.
Introspekcja w psychologii jest uznaną metodąnie tylko główny w dziedzinie badania ludzkiej świadomości, ale także praktycznie metoda pozwalająca analizować bezpośrednie zachowanie człowieka. Przekonanie to wynika z dwóch niepodważalnych okoliczności. Przede wszystkim zdolność procesów świadomości do otwarcia się na podmiot i jednocześnie ich bliskość do zewnętrznego obserwatora. Umysły różnych ludzi są podzielone przepaścią. I nikt nie może go przekroczyć i doświadczyć stanu świadomości innej osoby, tak jak on. Niemożliwe jest przenikanie doświadczeń i zdjęć innych ludzi.
Wydaje się, że wnioski są takieintrospekcja w psychologii jest jedyną możliwą metodą analizy stanu świadomości innej osoby, zrozumiałą i uzasadnioną. Wszystkie dyskusje na ten temat można połączyć w kilka krótkich zdań: przedmiot psychologii oparty jest na faktach świadomości; fakty te są bezpośrednio ujawniane tym, do których należą, i nikomu innemu; co oznacza, że tylko introspekcja pomoże w badaniu i analizie. Samoobserwacja i nic więcej.
Ale z drugiej strony prostota i zrozumiałość wszystkichTe niepodważalne stwierdzenia, a także cały wniosek w ogóle, wydają się elementarne tylko na pierwszy rzut oka. W rzeczywistości ukrywają jeden z najbardziej skomplikowanych i złożonych problemów psychologicznych - problem samoobserwacji.
Zaletą zastosowania metody samoobserwacjiw psychologii jest to, że za jego pomocą można ustalić związek przyczynowy zjawisk mentalnych zachodzących bezpośrednio w ludzkim umyśle. Ponadto introspekcja w psychologii jest definicją faktów psychologicznych, które wpływają na zachowanie i stan osoby w jej czystej postaci, bez zniekształceń.
Przede wszystkim warto zauważyć, że tometoda nie jest idealna, ponieważ odczucia i percepcje rzeczywistości jednej osoby będą się różnić od odczuć innej osoby. Ponadto postrzeganie może z czasem ulec zmianie nawet u tej samej osoby.
Introspekcja nie jest samą metodą obserwacjiproces i jego zanikający ślad. Psychologowie twierdzą, że dzięki samoobserwacji nie wystarczy tylko ustalić, który moment stał się przejściem. Myśl płynie szybko i zanim można ją zakończyć, jest modyfikowana. Co więcej, metoda introspekcji nie ma zastosowania do wszystkich ludzi, nie można badać świadomości dzieci i osób chorych psychicznie za jej pomocą.
Problematyczne przy stosowaniu tej metody wPsychologia jest również faktem, że treść nie wszystkich świadomości może zostać rozbita na osobne elementy i przedstawiona jako jedna całość. W muzyce, jeśli przeniesiesz melodię na inny klawisz, wszystkie dźwięki się zmienią, ale melodia pozostanie taka sama. Więc nie dźwięki tworzą melodię, ale jakiś szczególny związek między dźwiękami. Ta jakość jest także nieodłączna od struktur holistycznych - gestalt.
Introspekcja to obecność świadomościdoświadczenia i raport na ten temat. Tak więc Wundt zdefiniował klasyczne zastosowanie tej metody z psychologicznego punktu widzenia. Ale pomimo tego, że według Wundta bezpośrednie doświadczenie wpływa na przedmiot psychologii, nadal dzielił introspekcję i wewnętrzną percepcję. Percepcja wewnętrzna jest cenna sama w sobie, ale nie można jej przypisać nauce. Ale dla introspekcji przedmiotu musisz trenować. Tylko w tym przypadku samoobserwacja przyniesie niezbędne korzyści.
