Wszyscy właściciele ogrodów je widządobrze utrzymany całkiem inaczej. A powodem są preferencje smakowe. Niektórzy marzą o dobrej uprawie warzyw, inni - o angielskim trawniku. Dla niektórych estetyka jest ważna, dla innych praktyczność. Dlatego planowanie ogrodu rozpoczyna się od wyboru stylu projektowania. Na tym samym etapie właściciel decyduje, czy powierzy kształtowanie krajobrazu profesjonalnym architektom krajobrazu, czy też będzie polegał wyłącznie na własnych zasobach.
Trendy stylistyczne w sztuce krajobrazujest ich dość dużo, ale tworzenie krajobrazu własnymi rękami, utrzymanego w jednej formie artystycznej, dla laika będzie dość problematyczne. Z wyjątkiem być może krajobrazu i użytkowych stylów projektowania ogrodów. Jednak dodatkowa wiedza będzie nadal wymagana.
Układ ogrodu w stylu krajobrazowymobecnie bardzo popularny ze względu na swoją naturalność, asymetrię i maksymalne zbliżenie do naturalnego krajobrazu. Gaje, strumienie, polany polnych kwiatów, krzewy to cechy charakterystyczne tego stylu. Teren nie jest wyrównany, a czasem nawet uzupełniony sztucznie utworzonymi kopcami i zagłębieniami. Wybór drzew, krzewów i bylin uwzględnia ich harmonijne połączenie ze sobą i otaczającym krajobrazem.
Najprostszy jest układ ogrodudziałka w stylu użytkowym. W rzeczywistości jest to tylko wiejski ogród, przytulny, nie wymagający skomplikowanej pielęgnacji, w którym rosną drzewa owocowe i krzewy, łóżka z ziołami lub rośliny lecznicze. Mixborders obsadzone bylinami są używane jako dekoracja. Rośliny są wybierane proste, „wiejskie”, bez pompowania. Róże można sadzić wyłącznie jako dekoracyjny akcent.
Ogród holenderski należy również do utylitarnegomający wiele wspólnego z obszarami wiejskimi. Układ ogrodu w tym przypadku jest z reguły podzielony przez dom na dwie połowy. Mniejsza część działki (przed domem) to tak zwany ogród przedni.
Jednak upiększanie ogrodu to wybórkierunek styl i rośliny nie kończą się na tym. Stworzenie krajobrazu na miejscu jest dość żmudną i żmudną pracą. Konieczne jest również podzielenie terytorium na strefy, przemyślenie najdogodniejszej sieci dróg i ścieżek, obecności zbiorników i małych form architektonicznych, rozmieszczenia komunikacji (zaopatrzenie w energię i zaopatrzenie w wodę), a także systemy nawadniania i oświetlenia.
