Obraz „Data”. Gorzki żal

V.E. Makowski był partnerstwem Wędrowców, których ideologiczną inspiracją był krytyk V.V. Stasowa, a wsparcie materialne zapewnił patron P. Tretiakow.

Sytuacja w kraju podczas tworzenia obrazu

В то время, после освобождения крестьянства от pańszczyzna, reformy przeprowadzono w kraju we wszystkich sferach życia. Wszystkie doprowadziły do ​​powstania stosunków kapitalistycznych. Procesy te były bolesne dla wszystkich środowisk. Ale były niekompletne, gdzieś bez przekonania. Dlatego społeczeństwo podzielono na dwie części: umiarkowanie liberalną i ekstremistyczną. Pierwszego reprezentowali tzw. „Narodnicy”, którzy podejmowali nieudane próby zbliżenia inteligencji i zwykłych ludzi, tych, których nazywano „ludźmi”, ale nie uważali się za równych sobie. Obraz „Data” ukazuje spotkanie właśnie tych tak zwanych „ludzi”, ze szczerym współczuciem, tak bardzo, że głęboko ich żałujesz i nie możesz zostać długo zapomniany.

Życie artysty

Makowski Władimir Egorowicz (1846-1920) urodził się wMoskwa. Inteligentna rodzina nawet nie wyobrażała sobie, że Władimir da się później ponieść rodzajowym obrazom z życia zwykłych ludzi i że spod jego pędzla wyjdzie dokuczliwy obraz „Data”.

Glinka, Gogol, Szczepkin często bywali w ich domu,Odbywały się wieczory muzyczne i rysunkowe Bryulłowa. Przez pięć lat V. Makovsky studiował w Szkole Architektury i Rzeźby w Moskwie i ukończył z tytułem artysty III stopnia.

Niezależne wyszukiwania

Kiedy Makowski się ożenił, potem z rodzinąnadal mieszkał w domu ojca i gdzie tylko mógł, przy świetle księżyca, nawet malując ikony. Kiedy urodziło się jego pierwsze dziecko, Władimir Jegorowicz zainteresował się życiem dzieci.

Stało się to po 1869 roku.Zainteresowanie to przejawiało się w wielu pracach, w tym w obrazie „Data”. Ale najpierw napisze „Grę babci”, którą kupi P. Tretiakow, a to będzie oznaczało, że został rozpoznany jako artysta. Wojna krymska nie umknie jego uwadze, ponieważ zajmie umysły całego społeczeństwa. Efektem będzie album z 21 rodzajowymi obrazami z życia Sewastopola. Praktycznie nie tylko po prostu ilustruje „Opowieści z Sewastopola”, ale wybierze te momenty, w których najbardziej przejawiała się wytrwałość i wzajemna pomoc ludzi.

Wędrowcy

Artyści zdali sobie sprawę z potrzeby przekazywania swoich prac szerokiemu gronu ludzi i aktywnie zaczęli tworzyć nową społeczność, która sprzeciwiała się sztuce salonowej.

Później taka wystawa zostanie zaprezentowanaobraz „Data”. Ale było mało zdjęć i pieniędzy. Mimo to artyści wierzyli w sukces. Pierwsza wystawa miała miejsce w 1871 roku. Uczestniczyli w nim tacy mistrzowie jak Perov i Shishkin, Bryullov i Repin, Kramskoy i Polenov.

To obraz Makowskiego „Data”, prezentowany na jednej z tych wędrownych wystaw.

Chłopiec w wieku siedmiu lub dziesięciu lat, rodzina nie jest już w stanietylko karmić, a nie nosić. A z wolnego życia na wsi zostaje wysłany do miasta, „do ludzi”, aby pracować nie za pieniądze, ale za jedzenie (tak zrobiłby później jego dziadek z Aloszą Peszkowem). Konieczne jest wykonanie najbrudniejszej pracy, której nikt inny się nie podejmuje. Mówi o tym poplamione błotem ubranie chłopca. Matka z głębokim smutkiem iw milczeniu patrzy na gorliwość, z jaką synek rzucił się na jej prezent. Pochyliła głowę na dłoni, a cała jej postawa wyraża zarówno ogromne zmęczenie długą podróżą, jak i gorycz z powodu tego, jak ciężko jest dziecku, które nadal biega i bawi się, ale ciężkie życie zmusza go do pracy. Wszystko to pokazuje obraz Makowskiego „Data”. Ich rzadkie spotkania kończą się zapewne łzami, które matka ukrywa przed synem, a on przed nią. Zarówno – jak i wczesny dorosły chłopiec i zmęczona od lat matka, rozumieją, że nie mają innego wyjścia. Kobieta siedzi w mrocznym pokoiku, poza którym nikt jej nie wpuści, i uważnie przygląda się dziecku.

Kontynuujemy słowny opis obrazu Makowskiego"Data". Chłopka ubrana jest skromnie, w stylu wiejskim, w kożuch i szalik. Podobno na zewnątrz jest zima. A mój syn mimo zimna stoi boso. Jest bardzo blady, bo nie widzi ulicy. Smutna jak matka i poważna. W małym, brudnym pokoju stoi dzbanek na beczce. Z niego możesz zmyć bochenek, który zjada chłopiec. Nawet opis obrazu Makowskiego „Data” wyraża beznadziejność. Na podłodze przy beczce leży mała torebka mamy. Jest pusty, nie ma w nim nic do noszenia, bo nie ma pieniędzy. Obraz jest pomalowany na ciemne kolory, oddając całą bezradność życia matki i syna.

Praca oddaje zarówno tragedię, jak i typowość tej sytuacji dla biednych ludzi, którzy nie mają środków do życia. Na tym kończy się opis obrazu „Data”.