Rzeźba starożytnego Egiptu do jego pojawienia się idalszy rozwój wynika z przekonań religijnych. Wymagania wiary kultowej były podstawą do pojawienia się szczególnego rodzaju posągu. Nauki religijne doprowadziły do ikonografii rzeźb, a także lokalizacji ich instalacji.
Rzeźba starożytnego Egiptu, podstawowe zasadystworzenie, które ostatecznie powstało w okresie wczesnego królestwa, miało postać frontalną i symetryczną, przejrzystość i spokój linii. Wszystkie te cechy odpowiadały jej bezpośredniemu celowi, a także wynikały z miejsc jego lokalizacji, które w większości były niszami w ścianach.
Rzeźba starożytnego Egiptu wyróżnia się przewagą pewnych pozycji. Należą do nich:
- siedzący tryb życia - ręce na kolanach;
- stojąca - lewa noga wyciągnięta do przodu;
- postawa pisarza, który siedzi na skrzyżowanych nogach.
W przypadku wszystkich rzeźb wymagane były pewne zasady:
- prosta pozycja głowy;
- obecność atrybutów zawodu lub władzy:
- określony rodzaj ubarwienia ciał kobiet i mężczyzn (odpowiednio żółty i brązowy);
- oczy inkrustowane kamieniami lub brązem;
- wyolbrzymienie siły i rozwoju ciała, co przyczyniło się do przesłania postaci uroczystego uniesienia;
- przeniesienie indywidualnych rysów twarzy zmarłego (uważano, że posągi obserwują życie ludzi przez specjalne otwory wykonane na wysokości oczu).
Jednym ze środków stała się rzeźba starożytnego Egiptuw opanowaniu sztuki portretowej. Za pomocą gipsu próbowali uratować zwłoki przed rozkładem, uzyskując rodzaj maski. Aby jednak przedstawić żywą osobę, wymagane było, aby oczy rzeźby były otwarte. Aby to osiągnąć, maska została dodatkowo przetworzona.
Rzeźby starożytnego Egiptu znalezione podczas sekcji zwłokgrobowce. Ich głównym celem było ukazanie różnych aspektów kultu pogrzebowego. W niektórych grobowcach badacze znaleźli posągi wykonane z drewna. Najprawdopodobniej wykonywano na nich pewne obrzędy kultowe. W Państwie Środka w grobowcach umieszczano także figurki robotników. Ich celem było zapewnienie życia pozagrobowego zmarłego. Jednocześnie rzeźbiarze przedstawiali ludzi podczas wykonywania różnorodnych czynności.
Dekoracja architektoniczna świątyń starożytnego Egiptuprodukowane przy użyciu posągów. Rzeźby stały wzdłuż prowadzących do nich dróg, na dziedzińcach i wewnętrznych przestrzeniach. Te posągi, których głównym ładunkiem był projekt architektoniczny i dekoracyjny, różniły się od kultowych. Ich sylwetki były duże, a ich kontury nie zawierały żadnych szczegółów.
Posągi przedstawiające królówzawierały modlitwy, w których proszono Boga o zdrowie i dobre samopoczucie, a czasem o pomoc w sprawach politycznych. Okres, który trwał po upadku Starego Państwa, charakteryzował się radykalnymi zmianami na polu ideologicznym. Faraonowie, chcąc uwielbić siebie i swoją moc, nakazali umieszczać swoje posągi w świątyniach, obok postaci różnych bóstw. Głównym celem takich rzeźb było wychwalanie żywego władcy. Pod tym względem posągi te musiały być jak najdokładniej podobne do portretu faraona.
