Dziś jest ich bardzo dużojęzyki zarówno starożytne, jak i stosunkowo młode; zarówno sztuczne, jak i naturalne; zarówno żywych, jak i umarłych. Oczywiście każdy z nich ma prawo istnieć, bo skoro z nich korzysta przynajmniej pewna liczba osób, to są potrzebne. Przecież wielu uważa (i nie bez powodu), że to wyartykułowana mowa i posiadanie własnego języka sprawia, że człowiek jest osobą.
Ale prawdopodobnie każdy przynajmniej raz o tym pomyślałjakie jest pochodzenie starożytnych języków, jak przetrwały do dziś i który z nich jest najstarszy. Niestety nadal nie ma odpowiedzi na to pytanie.
Oczywiście, jeśli mówimy o języku jako takim, to najstarszy jest język migowy. A co z wersją ustną?
Na ten temat jest bardzo ciekawa historia.o faraonie, który podobnie jak czytelnik zainteresował się kwestią prajęzyka. Na potrzeby eksperymentu ten dociekliwy władca nakazał zamknąć w chacie dwoje dzieci, które nigdy w życiu nie słyszały ludzkiej mowy. Dokonano tego, aby dzieci „zapamiętały” starożytne języki, rzekomo osadzone w ich genach. Aby dzieci nie umarły z głodu, regularnie przynoszono do nich kozę dojenia, na której mleku dorastały.
I tak pewnego pięknego dnia dorosłe dzieciwypowiedzieli swoje pierwsze słowo, które brzmiało tak: „bekos”. Faraon nakazał swoim poddanym znaleźć ludzi, w których języku jest to słowo. Co dziwne, znaleziono go - w języku frygijskim „bekos” oznacza „chleb”.
Oczywiście ten eksperyment wyjaśnił coś tylko faraonowi, ponieważ współczesnego czytelnika można łatwo przekonać, że istnieje więcej języków starożytnych niż frygijski.
Do chwili obecnej za najstarsze uznaje się jednocześnie kilka języków.
Tak więc język sumeryjski został po raz pierwszy poświadczony na piśmie w 3200 rpne.
Pierwsza wzmianka o języku akadyjskim, jakim posługiwali się mieszkańcy starożytnej Mezopotamii, pochodzi z 2800 roku pne.
Język egipski jest również bardzo stary. Pierwsze pisemne dowody jego istnienia pochodzą z 3400 roku pne.
Semici mieli swój własny język - kiedyś bardzo popularny, ale teraz nie żyje. Nazywało się Elabian i istnieje przynajmniej od 2400 roku pne.
Na starożytnej Krecie szeroko używany był język minojski, który rozkwitł przez cały II wiek pne.
Imperium hetyckie w okresie swojego rozkwitu stworzyło własny język, zwany hetyckim. Jego pochodzenie sięga 1650 roku pne.
Jednym z najstarszych - nie tylko pod względem mowy ustnej, ale także pisarskiej - jest język grecki, o którym pierwsza wzmianka pochodzi z 1400 roku pne.
Chińczycy powstały około XI wieku pne. Dziś mówi nim ogromna liczba ludzi.
Tak więc z powyższego możemy wywnioskować, że wiele starożytnych języków świata istnieje do dziś, co oznacza, że ich historia jest stale uzupełniana, a one same są ulepszane.
Jest jednak inny godny uwagi język, o którym należy wspomnieć. To jest język starożytnych Indii, sanskryt.
Nawiązuje do pochodzenia klasycznego sanskrytuekspertów w IV wieku naszej ery, jednak osiem wieków wcześniej narodził się epicki sanskryt, a związany z nim język wedyjski pojawił się w XX wieku pne.
Mimo ponad przyzwoitego wieku, onprzetrwał w całości do dnia dzisiejszego, za co należy podziękować starożytnym mędrcom, którzy bronili tekstu świętych Ved i całego języka wedyjskiego. Dzięki wymyślonej przez siebie metodzie, ich uczniowie mogli zapamiętać całą świętą księgę jako całość, a następnie przekazać swoją wiedzę nowemu pokoleniu.
Sanskryt jest używany do dziś i są ludzie, którzy mówią nim w życiu codziennym.
Oczywiście w starożytnych Indiach oprócz sanskrytu istniały inne starożytne języki, ale w żadnym z nich nie napisano tak wielu wspaniałych dzieł, jak w języku Wed.
