Esej jest gatunkiem literackim i filozoficznym

Każdy trzyma gazetę lub czasopismow obliczu tego gatunku. I wielu miało okazję samodzielnie tworzyć tego rodzaju dzieła. Co to jest esej? Jest to studium filozoficzne, artykuł naukowy, dziennikarski lub krytyczny, notatka, esej, zwykle pisane prozą. Charakterystyczną cechą tego gatunku jest swobodnie rozwijająca się interpretacja zjawiska lub badanie problemu. Osobisty punkt widzenia autora w eseju jest obowiązkową cechą tekstu. Co więcej, taka indywidualna i subiektywna opinia jest zwykle wyrażana w artystyczny, oryginalny sposób. Psychologiczne lub

rozważania filozoficzne zawarte w eseju -w żaden sposób nie jest to roszczenie do ostatecznej prawdy lub autorytetu naukowego. To jest dokładnie osobista pozycja. Subiektywność i punkt widzenia autora są koniecznie obecne w twórczości tego gatunku.

Oczywiście eseje, których przykłady codziennieczytamy w czasopismach (na przykład w kolumnie „Redakcja”), które zostały stworzone przez wielkich filozofów i poetów, łączymy poetyckie obrazy, paradoksalne sformułowania, dowcipne aforyzmy i pomysły. Często w nich są też elementy fabuły lub dygresje liryczne i analityczne

Funkcja estetyczna tekstu w eseju jest kluczową rolą, która decyduje zarówno o wyborze tematu, jak i środków ekspresji językowej. Konstrukcje mowy powinny reprezentować erudycję i elokwencję autora.

Esej jest otwartą formą literacką.Autor podejmuje niejako próbę wniknięcia w istotę poruszanych kwestii, nie przedstawia jednak wszystkich argumentów, jak to ma miejsce w naukowym stylu, ale dokonuje subiektywnego wyboru. Często eseje, przygotowane i opublikowane, wydają się niekompletne, niewypowiedziane. Jednak ta darmowa kompozycja potwierdza literackie umiejętności autora.

Esej to gatunek, który w dużej mierze opiera się na skojarzeniach i cytatach.

Opiera się na zasadzie bezpłatnych połączeń, tak nie jestmusi istnieć porządek chronologiczny lub tematyczny, hierarchia argumentów. Wyjątkiem jest esej jako gatunek wybrany do części pisemnej niektórych egzaminów. Fragmentacja, dobrowolne skojarzenia, synkretyzm generyczny i gatunkowy eseju - taka jest jego specyfika. Taki tekst łączy cechy wielu gatunków. Jedną z podstawowych cech eseju jest intertekstualność. Autor może korzystać z różnych cytatów, aforyzmów, wspomnień z innych dzieł literatury i kultury. Potrafi dokonywać aluzji historycznych i filozoficznych. W toku refleksji autor może dokonywać swobodnych dygresji, które są całkowicie niezwiązane z głównym zagadnieniem.

Aby napisać dobry esej, przygotuj plan,która będzie osią składu tekstu, użyj szeregu słów kluczowych, skojarzeń, cytatów. Spróbuj znaleźć paralele między zjawiskami, aforyzmami obcych, myślami. Wyraź swoje myśli. Cytaty można odrzucić, możesz się z nimi kłócić, ale nie zapomnij wskazać głównych źródeł.

Oryginalny tytuł, który może byćmetafora, pytanie retoryczne, przysłowie, zdobi esej. Zanim zapoznasz czytelnika z tematem swojego rozumowania, możesz wprowadzić go w przebieg wydarzeń za pomocą epigrafu. Esej nie wymaga wyraźnego zakończenia ani konkluzji, nie potrzebuje „moralności”, jak to jest w zwyczajach i baśniach. Warto jednak podsumować swoje przemyślenia i jeszcze raz podkreślić swój punkt widzenia na ten temat.