Een van de belangrijkste rechtsbronnen in landen die tot het Romeins-Duitse systeem behoren, is onder meer een rechtshandeling. Deze vorm is ook relevant voor Rusland als staat van een continentaal gezin.
De normatieve rechtshandeling vervult de functieregelgevende instantie voor public relations, die voor iedereen bindende voorschriften waarborgt. Dergelijke voorschriften verschillen qua rechtskracht: ze zijn voornamelijk afhankelijk van het type bevoegde autoriteit - de auteur van het officiële document.
Dus door de hoogste autoriteit of doorde vrije wil van het volk is een wet aangenomen. Een dergelijke normatieve rechtshandeling reguleert de belangrijkste sociale relaties. In termen van juridische kracht zijn deze documenten alleen superieur aan de grondwet van de Russische Federatie, en de wetten zelf zijn onderverdeeld in federale en federale constitutionele. De laatste worden geaccepteerd op de belangrijkste kwesties en staan hoger in de hiërarchie dan de eerste. FKZ wordt aangenomen in het geval dat de wetgever daartoe verplicht is door de tekst van de Grondwet. In de regel specificeren en publiceren deze documenten de bepalingen van de hoofdwet.
Geen enkele normatieve rechtshandeling kan de wet tegenspreken. Alle documenten met minder rechtskracht moeten voldoen aan de grondwet en de federale regelgeving.
Regionale autoriteiten kunnen dat ookbinnen hun bevoegdheid om handelingen uit te vaardigen. De documenten van de titel mogen niet in tegenspraak zijn met de vereisten die hoger zijn in de hiërarchie. De handelingen van de lichamen van de proefpersonen zijn geldig binnen de regio.
De wet classificeert de lokale overheid niet alsstaatsmacht. Maar dit betekent niet dat de organen van de gemeente geen normatieve besluiten kunnen uitvaardigen. Integendeel, de wet geeft lokale autoriteiten de bevoegdheid om kwesties van lokaal belang te regelen door de goedkeuring en bekendmaking van relevante officiële documenten.
Organisaties binnen hun competentie en voorde totstandkoming van interne orde schept ook bepaalde voorschriften. Charters, orders, beslissingen (en documenten van andere vormen) van management zijn dus alleen geldig binnen de onderneming.
Verplicht staats- en gemeentelijkvoorschriften moeten bijvoorbeeld worden onderscheiden van rechtstoepassingen, die individueel van aard zijn en een bepaalde persoon verplichten te voldoen aan een in een document gespecificeerd vereiste.
