Alexander Blok werd een prominente vertegenwoordiger van de symbolisten, die niet alleen het vroegere pad van zijn land zagen, maar ook het toekomstige. Het vaderland speelde een belangrijke rol in het werk van de dichter.
De dichter weerspiegelde het proces van de vorming van Rusland en raakte in zijn werken niet alleen het historische verleden van het land aan, maar ook zijn toekomst, de taken waarmee het wordt geconfronteerd, het doel ervan.
Blok geïnteresseerd in het imago van het moederland in de loop der jarenEerste Russische revolutie. De bloei van het thema wordt echter opgemerkt nadat het is voltooid. De revolutionaire ervaringen van opkomst en ondergang werden weerspiegeld in elk couplet van de patriottische gedichten van de dichter.
Blok's gedichten over het moederland zijn doordrenkt van een gevoel van grenzeloze liefde en tederheid, maar tegelijkertijd doordrenkt van pijn voor het verleden en heden van Rusland en hoop op een betere toekomst.
De dichter vond dat zijn land niet alleen een betere toekomst verdient, het wijst er ook de weg naar toe. Daarom zag hij in haar zijn troost, genezing:
Liefde voor het moederland bleef het enige pure en oprechte gevoel. Het was op haar waarop de ziel van de dichter, gekwetst door eenzaamheid en een verkeerd begrip van de samenleving, kon vertrouwen. Blok zelf was zich van deze behoefte bewust.
Het vaderland, zijn wereldbeeld veranderde, maar de verandering in de aard van gevoelens had geen invloed op de kracht van liefde die de schrijver zijn hele leven heeft gedragen.
Dankzij de werken van A.A.Blok jaren later zien we Rusland uit de tijd van de auteur: vol beweging, leven, betraand, maar nog steeds uniek, onderscheidend. Een bijzondere visie op historische gebeurtenissen beïnvloedt de gedichten van de dichter, waarin het thema van het moederland een belangrijke plaats inneemt.
Blok creëerde zijn eigen unieke beeld van Rusland dat anderen niet kenden. Ze werd voor hem geen moeder, maar een mooie vrouw: een minnaar, een vriend, een bruid, een echtgenote.
Het vroege werk van de dichter wordt gekenmerkt door de visie van een arm en dicht land, maar tegelijkertijd ongewoon en getalenteerd.
Homeland in Blok's werken is prachtigeen minnaar die in elke situatie zal vergeven. Ze begrijpt de dichter altijd, omdat ze een deel van de ziel is, haar betere helft, een manifestatie van zuiverheid. Blok begreep dat, ondanks haar "schaamteloze en diepgewortelde" zonden, het moederland voor hem "meer dierbaar bleef voor alle streken".
Hoe ziet Blok Rusland?Het vaderland van Alexander Alexandrovich bezit charmante kenmerken, die de dichter "schoonheid van de rover" noemde: uitgestrekte uitgestrekte wegen, lange wegen, mistige afstanden, windliederen, losse sporen.
Blok hield roekeloos van zijn moederland, geloofde en hoopte oprecht dat 'licht de duisternis zal overwinnen'.
Laten we eens kijken naar enkele gedichten van Alexander Blok om het voor hem zo belangrijke thema zo goed mogelijk te begrijpen: "Homeland".
Aangenomen wordt dat het thema van de tragische geschiedenis van Rusland voor het eerst verscheen in een gedicht van een zeer jonge Alexander, "Gamayun, een profetische vogel":
Het gedicht werd het eerste luidBlok's aantrekkingskracht, een combinatie van liefde voor Rusland en een besef van de gruwel van vroeger en nu. Maar de auteur wil de waarheid begrijpen, hoe vreselijk en verschrikkelijk die ook is.
De eerste weloverwogen en serieuze belichaming van patriottisch denken wordt beschouwd als een werk uit 1905, "Autumn Will".
De dichter spreekt het moederland toe:
De lyrische held die wordt getoond door Block-ervaringeneenzaamheid, en het is ondraaglijk tragisch. Alleen liefde voor Rusland en zijn aard kan helpen om het te overwinnen. De dichter geeft toe dat de landschappen van zijn geboorteland soms onopvallend en niet aangenaam voor het oog zijn, maar ze kunnen troost, geluk en betekenis geven aan zijn gekwelde ziel:
Psalmen gezongen door een bedelaarsechodronken Rusland. Dit hindert de dichter echter niet. Het is inderdaad het ware gezicht van Rusland, zonder verfraaiing en rijke pathos, dat een onuitputtelijke bron van zijn inspiratie is. Het is dit moederland - smerig, dronken, bedelaar - dat Blok geneest, hem rust en hoop geeft.
Blok's gedichten over het moederland opgenomen in de cycluswerken "On the Kulikovo Field" hebben de diepste, hartstochtelijke betekenis. De geschiedenis van het geboorteland klinkt hier luider dan de stem van de dichter zelf. Dit zorgt voor een gespannen en tragisch effect dat verwijst naar het grote verleden van het land en een even grote toekomst voorspelt.
Door de daden van een grote macht uit het verleden en de toekomst te vergelijken, zoekt de auteur in het verleden naar een kracht die Rusland in staat stelt moedig naar zijn beoogde doel te gaan en niet bang te zijn voor "duisternis - nacht en buitenlands".
De "ondoordringbare stilte" waarin het land is vastgelopen,voorspelt "hoge en rebelse dagen", dacht Blok. Het thuisland dat in de werken wordt getoond, staat op het kruispunt van tijd en ruimte - verleden, heden en toekomst. Het historische pad van het land wordt belichaamd in de lijnen:
Het gedicht "Well fed" was een reactie op de verschijnselen van de revolutie in 1905. Deze regels drukken vertrouwen uit in de komende veranderingen die zowel Blok zelf als het moederland verwachtten.
Het thema van het moederland komt terug in het werk"Rus". Hier verschijnt een mysterieus, onvoorspelbaar en tegelijkertijd mooi Rusland voor de lezers. Het land lijkt de dichter een sprookje en zelfs een hekserijland:
De met elkaar verweven werelden (echt en de wereld van de slaap) helpen de dichter om lezers mentaal over te brengen naar de oude, vervlogen tijden, toen Rusland vol hekserij en toverspreuken was.
De lyrische held is roekeloos verliefd op het land,daarom heeft hij ontzag voor haar. Hij ziet haar niet alleen ongewoon, maar ook mysterieus, charmant oud. Maar Rusland verschijnt voor hem niet alleen fantastisch, maar ook verarmd, lijdend en verdrietig.
Het werk "Geboren in de jaren van de doven" is opgedragen aan ZN Gippius en is doordrongen van het anticiperen op toekomstige veranderingen.
Blok begreep dat de moderne generatie gedoemd was, dus hij drong er bij hem op aan het leven te heroverwegen en zichzelf te vernieuwen.
De ondergang van Rusland ligt in zijn onbenutte potentieel. Zij, die ongelooflijke rijkdom bezit, is vreselijk arm en beangstigend arm.
Het gedicht "Rusland" valt op door zijn oprechtheid en eerlijkheid: niet in een enkele regel, geen enkel woord heeft de auteur gelogen over hoe hij zijn geboorteland ziet en voelt.
Het is dankzij zijn eerlijkheid dat het beeld van het verarmde moederland voor de lezers verschijnt, dat gericht is 'in de verte der eeuwen'.
In het gedicht is de invloed te voelen van de lyrische uitweiding over de vogel-drie uit het gedicht "Dead Souls" van N. V. Gogol.
Blok's "trojka" groeit uit tot een onheilspellend teken van een dramatische confrontatie tussen het volk en de intelligentsia. Het beeld van het moederland wordt belichaamd in een machtig en ongeremd element: sneeuwstorm, wind, sneeuwstorm.
We zien dat Blok probeert de betekenis van Rusland te begrijpen, de waarde en noodzaak van zo'n complex historisch pad te begrijpen.
Het blok geloofde dat Rusland door latente kracht en macht uit de armoede zou geraken.
De dichter beschrijft zijn liefde voor het moederland, bewonderingde schoonheid van de natuur, reflecties over het lot van hun land. Block gebruikt het motief van de weg die door het hele gedicht loopt. Eerst zien we het verarmde Rusland, maar dan lijkt het ons in de vorm van een land dat breed en machtig is. Wij zijn van mening dat de auteur gelijk heeft, want je moet altijd op het beste hopen.
Het blok toont ons Rusland arm, maar mooi. Deze tegenstrijdigheid manifesteert zich zelfs in de bijnamen die de dichter gebruikt, bijvoorbeeld "roversschoonheid".
Nikolai Gumilyov schreef heel mooi over de poëzie van A.Blok: “Vóór A. Blok zijn er twee sfinxen die hem laten zingen en huilen met hun onopgeloste raadsels: Rusland en zijn eigen ziel. De eerste is die van Nekrasov, de tweede is die van Lermontov. En vaak, heel vaak, laat Blok ze ons zien, versmolten tot één, organisch onafscheidelijk. "
De woorden van Gumilyov zijn een onbreekbare waarheid. Ze kunnen worden bewezen met het gedicht "Rusland". Het heeft een sterke invloed van de eerste sfinx, Nekrasov. Blok laat ons, net als Nekrasov, immers Rusland zien van twee tegenovergestelde kanten: krachtig en tegelijkertijd machteloos en ellendig.
Het blok geloofde in de kracht van Rusland. In tegenstelling tot de voorschriften van Nekrasov, hield Alexander Alexandrovich echter alleen van het moederland met verdriet, zonder zijn gevoel met woede te schenken. Blok Rusland is begiftigd met menselijke trekken, de dichter schenkt het het beeld van een geliefde vrouw. Hier komt de invloed van de tweede sfinx - die van Lermontov - tot uiting. Maar hun overeenkomsten zijn niet volledig. Blok uitte meer intieme, persoonlijke gevoelens, begiftigd met nobele bedachtzaamheid, terwijl in Lermontovs gedichten soms huzarenarrogantie te horen was.
De dichter zegt dat hij het moederland niet kan en kan missen. Maar waarom? Misschien vanwege het feit dat, naar zijn mening, niets de "mooie kenmerken" van Rusland kan verdoezelen, behalve zorg. Misschien is de reden medelijden?
De dichter houdt van zijn vaderland. Dit is de verborgen reden voor het gebrek aan medelijden met haar. Dit gevoel zou de trots van Rusland doden en haar waardigheid vernederen. Als we een groot land met één persoon in verband brengen, krijgen we een goed voorbeeld van de relatie tussen medelijden en vernedering. Iemand die medelijden heeft gehad en heeft gezegd hoe arm en ongelukkig hij is, verliest niet alleen zijn zelfrespect, maar soms ook het verlangen om te leven, als hij zijn eigen waardeloosheid begint te begrijpen.
Alle moeilijkheden moeten worden overwonnen met opgeheven hoofd, zonder sympathie te verwachten. Misschien is dit wat A. Blok ons wil laten zien.
De enorme historische verdienste van de dichter is dat hij het verleden met het heden heeft verbonden, wat we in veel van zijn gedichten zien.
Het vaderland is een verbindend thema geworden in veel werken van A. Blok. Het is nauw verbonden met verschillende motieven van zijn gedichten: liefde, vergelding, revolutie, het verleden pad en het toekomstige pad.
Dit is wat Vladimir Orlov schreef en het lijkt erop dat hij volkomen gelijk had.
