Heeft u ooit het "Buchenwald-alarm" gehoord?De teksten en haar muziek zijn zo doordringend dat ze elke denk- en gevoelspersoon niet onverschillig kunnen laten. Zelfs de meest ongevoelige mensen huilen, luisterend naar een werk dat is geschreven op de openingsdag van het monument voor de oorlogsslachtoffers in Buchenwald. De muziek en de woorden van het lied geven nauwkeurig het gerommel van de herdenkingsklok weer, ze maken enge beelden van fascistische wreedheden en beelden van mensen die gemarteld of levend verbrand zijn. Weinig mensen weten dat het lied, dat een cultureel monument is geworden voor de slachtoffers van het fascisme, in feite ook een monument is voor partij-obscurantisme. Gedichten voor het lied “Buchenwald Nabat” zijn geschreven door frontsoldaat Alexander Sobolev, maar zelfs veel kunstmensen weten dit nog steeds niet.
"Buchenwald alarm". Geschiedenis
Летом 1958 года в Бухенвальде была открыта башня.De bel, bovenop geplaatst, met zijn geroezemoes, moet constant herinneren aan de onschuldige slachtoffers van de gevangenen van Buchenwald. Toen hij dit nieuws hoorde, schreef Sobolev, die ooit in een krant met een kleine oplage werkte, een gedicht dat begon met de regel: "Mensen van de wereld, sta eens op!" Gehakte lijnen, levendige beelden raakten de ziel van iedereen die dit gedicht hoorde. Na een tijdje bracht de eenvoudige dichter zijn werk naar de krant Pravda. Maar ... ze hebben het niet eens gelezen. Daar waren twee redenen voor. De eerste is de niet-partijgebondenheid van Sobolev. De tweede is zijn nationaliteit. Alexander was een jood. Zonder te lezen schrapte de hoofdredacteur verzen en gooide ze naar de auteur. Maar de voormalige frontsoldaat was opmerkelijk vasthoudend. Hij heeft de hele oorlog meegemaakt, dus de verontwaardiging van de partijbureaucraat maakte hem niet bang. Een paar dagen later bracht Sobolev de Buchenwald Nabat naar de krant Trud. Deze publicatie publiceerde ook het werk van niet-partijleden, dus nieuwe gedichten werden geaccepteerd.
En de rusteloze Sobolev ging nog verder:hij stuurde de tekst naar de beroemde componist Vano Muradeli. Geschokt door eenvoudige maar emotionele lijnen, verplaatste de dichter poëzie snel naar muziek. De muzikant werkte aan het werk en huilde. Zo ontstond het lied "Buchenwald Alarm". Maar geboorte betekent niet leven. Alle bureaucraten van de CPSU, die aan het hoofd staan van de All-Union Radio, waren van mening dat poëzie helemaal geen poëzie is, maar puur obscurantisme. De Buchenwald Nabat werd afgewezen. De auteur van de woorden ging echter met een nieuw lied naar het Komsomol Central Committee. Er was alleen een repertoire nodig voor het studentenkoor dat naar het World Youth Festival ging. Het was in Wenen dat de Buchenwald Nabat, die voor het eerst optrad, duizenden mensen aan het huilen maakte. Een paar dagen later werd een lied dat in vele talen was vertaald door de hele wereld gezongen. Maar het lied bereikte Rusland niet. Lange tijd werd de uitvoering ervan om dezelfde redenen als onpraktisch beschouwd: de onpartijdigheid en nationaliteit van de auteur. Pas na de documentaire "Spring Wind Over Vienna" begon het lied aan een triomftocht door Rusland. Maar ... de auteur van de verzen werd nooit genoemd tijdens haar optreden. Velen zijn er tot op de dag van vandaag van overtuigd dat het werk volledig eigendom is van Vano Muradeli. Natuurlijk ontving Alexander Sobolev geen royalty's, honderdduizenden, noch een copyrightcertificaat. Hij woonde in een hut, werkte in een fabriek. Pas enkele jaren geleden werd het publiek zich bewust van zijn rol bij de totstandkoming van het lied “Buchenwald Alarm”.
Maar noch in encyclopedieën, noch in Wikipedia, noch in andere mappen bestaat de naam Sobolev nog steeds.
