Het creatieve pad van een echte maker is soms helemaal niet eenvoudig. Kunstenaar Mikhail Shemyakin (Chemiakin) verwijst waarschijnlijk terecht naar deze categorie mensen.
Zijn jeugd ging voorbij in de DDR en op de leeftijd vanveertien jaar oud keert Mikhail terug naar Leningrad, waar hij naar de slechtste school van het Instituut gaat. Repin. Shemyakin werd al snel uit deze instelling gezet 'wegens inconsistentie met socialistisch-realistische principes in de kunst' en 'esthetische corruptie' van medestudenten. Formulering waardig een genie! De jonge kunstenaar Mikhail Shemyakin werd gedwongen om te werken als conciërge, hulpverlener, postbode. In 1962 wordt de eerste officiële tentoonstelling van het werk van de schilder geopend.
Destijds was een groep kunstenaars bekend"St. Petersburg" gemaakt door Mikhail Shemyakin. De geschilderde schilderijen kwamen toen in de cycli “Gallant scenes in St. Petersburg”, “Carnival of St. Petersburg”, “Carcasses”. Hier werden, in de vorm van een grotesk, het verleden van Rusland en zijn verlangen naar de toekomst beschreven. En samen met de filosoof V. Ivanov werd een theorie bedacht die gewijd was aan nieuwe vormen van icon-painting - "metafysisch synthetisme", waaraan Mikhail Shemyakin ook actief deelnam. De schilderijen uit die periode zijn gebaseerd op de studie van religieuze kunsten uit verschillende tijdperken en landen. Shemyakin wordt zelfs een novice van het Pskov-Pechersky-klooster.
Het werk van de kunstenaar in de 'Sovjet'-periode meer dan eensonderworpen aan de aandacht van de autoriteiten en "broeders" met penseel. Arrestaties na tentoonstellingen, illegale confiscatie van schilderijen, gedwongen psychiatrische behandeling. Het is interessant dat volgens Mikhail zelf de initiatiefnemer van de vervolging vaak geen wetshandhavers waren, maar collega-kunstenaars, leden van de Unie. Alles wat Mikhail Shemyakin schreef (schilderijen uit die periode) is weinig bewaard gebleven.
Het resultaat van de inspanningen van de relevante autoriteiten enindividuen die zichzelf kunstenaars noemden, was de verwijdering van Shemyakin uit de USSR (1971). Sindsdien bloeide talent op in Parijs, en vervolgens - in New York (sinds 1981), waar het de welverdiende erkenning krijgt van echte kunstkenners. In het buitenland deed Shemyakin veel en doet non-conformisten voor Russische schrijvers en kunstenaars, publiceert hun werken en organiseert jaarlijkse tentoonstellingen.
Ze ontmoetten elkaar al in Parijs (1974) enhebben sindsdien vrienden gemaakt. Volgens de memoires van de mensen om hem heen waren de dichter en de kunstenaar een soort creatieve symbiose. Vysotsky droeg zijn gedichten en liederen op aan Michail. Shemyakin - geschilderde foto's die het werk van Vladimir Semenovich illustreren. En na de dood creëerde hij een monument voor de grote dichter, die in Samara werd opgericht. Slechts tweeënveertig illustraties bij het werk van Vysotsky werden geschilderd door Mikhail Shemyakin. De schilderijen van deze cyclus worden genoemd: "The End of the Wolf Hunt", "Finicky Horses", "Domes", "Nabat", "My Gypsy", "Save Our Souls" en vele, vele anderen.
Introduceerde de grote genieën van onze tijdBaryshnikov. Vysotsky trouwde in die tijd al met Marina Vlady en kwam in Parijs "verblijven". De hele nacht speelde Vladimir zijn nieuwe en reeds bekende liedjes, en daarna dwaalden Shemyakin en Vysotsky tot de ochtend langs de oevers van de Seine. Mikhail herinnerde zich dat het voelde alsof ze elkaar altijd kenden, toen uit elkaar gingen - en elkaar opnieuw ontmoetten na een lange scheiding. Er moest zoveel tegen elkaar worden gezegd. Er gebeurden zoveel dingen in deze tijd! En praten was nodig, om op tijd te zijn.
Deze creatieve vriendschap duurde nog een aantaljaren, tot de dood van de dichter, die de kunstenaar hard heeft meegemaakt. En zelfs daarna: Shemyakin publiceert eerst in het buitenland een complete verzameling liedjes en essays van Vladimir Vysotsky.
Het Imaginary Museum in Hudson werd geboren in 2000(VS), die de kunstenaar Mikhail Shemyakin creëert. De schilderijen die hij daar verzamelde - over het onderzoek dat hij in de jaren '70 startte - zijn gestructureerd in verschillende categorieën, filosofisch en religieus, historisch en technisch. Resultaat: Shemyakin heeft vijf doctoraten behaald. Bekend in Rusland is zijn thematisch programma "The Imaginary Museum of Shemyakin", geproduceerd voor het kanaal "Culture" in 2002-2003. In zijn geboorteplaats St. Petersburg organiseert Mikhail tentoonstellingen op basis van de resultaten van zijn onderzoek, geeft catalogi van kunst uit en komt naar Rusland.
Van monumentale werken: in St. Petersburg - een monument voor Peter, een monument voor de slachtoffers van politieke repressie, een monument voor de eerste bouwers van St. Petersburg. In Moskou - een compositie van sculpturen 'Kinderen - slachtoffers van volwassen ondeugden'.
Het creatieve arsenaal van de auteur omvat de opera Nose van Gogol, de originele versie van het ballet The Nutcracker en het ballet gebaseerd op Hoffmann's The Magic Walnut.
Vanaf de jaren 90 tot heden organiseert Shemyakin samen met V. Polunin optredens in verschillende steden van de wereld.
In 2007 keert de kunstenaar weer terug naar Frankrijk(Chateauroux). Hier vestigde hij zich en werkt hij in verschillende richtingen: tekenen, monumentale sculptuur, decor voor theater en film. Het meest originele dat Mikhail Shemyakin vandaag maakt, zijn foto's van het afval. Ze trokken de aandacht van kenners van de kunstenaar in veel landen.
