Tasmanzee op het zuidelijk halfronduniek in veel opzichten. Deze locatie, en variërend klimaat, en een zeer diverse flora en fauna. We zullen de belangrijkste kenmerken van het reservoir analyseren, vertellen over de kenmerken van flora en fauna.
Over de locatie gesproken en de vraag beantwoordtot welke oceaan de Tasmanzee behoort, kan duidelijk worden vastgesteld dat dit de zuidelijkste van het hele bekken van de Stille Oceaan is. De kusten van Australië en Nieuw-Zeeland worden gewassen door de Tasmanzee.
De positie is uniek, omdat het reservoir kruistverschillende klimaatzones. Interessant is ook de vraag met grenzen. Als je ze vanuit het noorden schetst, is dat de Australische staat New South Wales. Maar het uiterste zuidelijke punt is nogal willekeurig: het wordt gewoonlijk de Macquarie Ridge genoemd, evenals de westkust van Nieuw-Zeeland. Is het de Tasmanzee: landinwaarts of marginaal? Uit de geografische positie is duidelijk dat het er niet een is, maar verwijst naar inter-eiland - die zijn gescheiden van de zeeën door een ketting van archipels.
Als je naar de kaart kijkt, kun je zien dat de Tasmanzee een grote ruit is die de twee continenten met elkaar verbindt.
Niet ver van de Tasmanzee is er nog eenKoraal Het wast Australië en bereikt de kusten van Nieuw-Guinea. Welke zee ligt ten noorden: Coral of Tasmanovo? Natuurlijk de eerste. Tasmanovo is tenslotte de meest zuidelijke van de Stille Oceaan. De zeeën zijn verdeeld door talloze koraalriffen, eilanden en een aanzienlijke stijging. Norfolk Island is een voorwaardelijk, noordelijkste punt van de grens tussen de zeeën.
Bijzonder indrukwekkend met zijn kenmerken is de Tasmanzee. Het gebied is bijna 3,5 miljoen vierkante kilometer.
De Tasmanzee is indrukwekkend met zijn diepte. In een plaats die het Tasman-bekken wordt genoemd, reikt de diepte en soms zelfs meer dan zesduizend meter.
Een groot aantal eilanden ligt aan zee.Misschien wel de bekendste is Tasmanië, een eiland dat 240 kilometer ten zuiden van Australië ligt. Het bevindt zich op een geologisch actieve site (wetenschappers geloven dat Tasmanië ooit deel uitmaakte van het Australische continent, maar vanwege bepaalde processen gescheiden is). Nu is het het grootste territorium van Australische reservaten, omdat daar unieke dieren leven. De bekendste is de Tasmaanse duivel.
Er moet ook worden gezegd over het eiland Reef Bols-Pyramids. Het is een enorme rots die bijna 600 meter boven zeeniveau uitsteekt. Breedte - 200 meter.
De Tasmanzee is bezaaid met eilanden met een unieke inheemse bevolking. Er wonen dus maar 400 mensen op Lord Howe Island. Dit oeroude eiland ligt op indrukwekkende afstand van Nieuw-Zeeland.
Over de kustlijn moet gezegd worden.Het heeft overal een gladde rand. Het is dus moeilijk om baaien of baaien te vinden aan de Tasmanzee. In kustwateren heerst een zandbodem en op een diepte zijn de belangrijkste rotsen klei en wordt het vermengd met zand.
Ontdekt de Tasmanzee in 1640 Abel Tasman. De Nederlandse ontdekkingsreiziger kwam hier 100 jaar eerder aan dan de beroemde James Cook.
Over dit deel van de oceanen was praktisch geengeen informatie. Mensen wisten niet eens wat voor soort vasteland van Australië was. Is het zo of is het een verspreid eiland? Tasman was de eerste die de integriteit van Australië aanhaalde en ontdekte ook Tasmanië, Fiji en Nieuw-Zeeland.
Een eeuw later stelde hij zijn conclusies vast, James Cook. Hij schetste de oostelijke contouren van Australië, verkende Nieuw-Zeeland in meer detail. Zo begon de Tasmanzee op kaarten te worden vastgelegd.
Drie zones lopen door de Tasmanzee: tropisch, subtropisch en gematigd. Ze veranderen van noord naar zuid. Het klimaat varieert dan ook per riem.
Weersomstandigheden worden ook beïnvloed door stromingen.Warm, bijvoorbeeld Oost-Australisch, helpt het water op te warmen tot +26 graden. In het zuidelijke deel van de zee domineren koele stromingen. Ze zijn zo koud dat ze vaak delen van ijsbergen meebrengen. Het water is hier dus niet erg warm - alleen +5 - +9 graden in de winter.
De zee wordt gekenmerkt door overvloedige getijden, diesoms wel vijf meter. Het verschilt ook in verhoogde stormactiviteit (de schuld voor alle winden die uit de Stille Oceaan komen). 40-50 graden breedtegraden zijn in dit opzicht bijzonder verschillend. Maar voor het grootste deel is de scheepvaart op de Tasmanzee zeer gunstig.
De locatie van het reservoir in verschillende klimatengordels hadden natuurlijk gevolgen voor de inwoners. In de noordelijke wateren, waar de verwarming vrij hoog is, leven tropische mariene bewoners. Bijzonder opmerkelijk zijn haaien, vliegende vissen en zoogdieren, de meeste walvissen.
In de Tasmanzee is er enorm veelhaaiensoort, een grote witte valt op. Veel toeristen zijn bang voor de enorme vinnen die boven het water uittorenen. Vooral dappere bezoekers van het watergebied dalen af in het water in een speciaal uitgeruste duikkooi en genieten van deze huiveringwekkende bewoners in hun natuurlijke omgeving.
Vliegende vissen zijn een ander uniek wezenwonen in de warme wateren van de Tasmanzee. Deze vissen zijn zeer indrukwekkend groot, soms wel een halve meter lang. Met vier vinnen kunnen ze op vrij grote afstanden uit het water springen. De vlieglengte op het oppervlak is direct afhankelijk van de snelheid die in de waterkolom wordt behaald.
Van walvisachtigen in de noordelijke Tasmanzeeorka's, potvissen en dwergvinvissen worden opgemerkt. Ze verschenen hier niet toevallig - dit komt door de populatie zoöplankton in het water. Natuurlijk kijken naar walvisachtigen is een andere populaire activiteit voor toeristen.
Wat betreft de zuidelijke regio's van het stuwmeer, het klimaat hier is gematigd, daarom groeien algen in grotere aantallen dan in de noordelijke.
Koude stromingen hebben geen invloed op de overvloed aan vis erinhet zuidelijke deel van het stuwmeer. Ze komen voornamelijk voor in gezellige rassen, waardoor de indruk ontstaat dat er een grotere ophoping van vis is. De visserij is hier wijdverbreid: tonijn, horsmakreel, makreel, bot en andere soorten worden gevangen.
