In de gelijkenissen van Jezus staat de wijsheid van de Heer, die hijHet geeft een persoon niet openlijk, maar moedigt hem aan om na te denken, te redeneren en de betekenis ervan te zien. De gelijkenis van de barmhartige Samaritaan - een oproep tot navolging? Ongetwijfeld. Maar dit is ook een uitnodiging om na te denken over de zin van het leven, over de wisselvalligheden ervan.
Om de betekenis van de gelijkenis beter te begrijpen, is het nodigheb een idee van wat het is. Als we naar het woordenboek gaan, zien we dat een gelijkenis een kort verhaal is over een alledaagse gebeurtenis, gepresenteerd in een allegorische vorm en met morele instructies (instructie). V. Dahl vatte het kort samen: "Een voorbeeld onderwezen" (bijvoorbeeld een verhaal over een barmhartige Samaritaan). In de gelijkenis zag hij het werkingsprincipe van de parabool, wees op de hoofdgedachte. Grote schrijvers en denkers wendden zich tot dit genre: Leo Tolstoj, F. Kafka, A. Camus, B. Brecht.
Basilius de Grote zei dat de gelijkenis aangeefthet te volgen pad leidt de persoon en wijst de weg voor een gunstige levensloop. Jezus beantwoordde de levensvragen van zijn volgelingen met gelijkenissen. Er zijn er niet veel. Hij sprak een gelijkenis, maar gaf geen verklaring. Het is niet alleen dat, want de volgende persoon moet zelfstandig gaan.
Een voorbeeld is genoeg - hunmeest. In de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan wordt bijvoorbeeld direct aangegeven hoe iemand moet handelen. Anderen beginnen na te denken en zien tot hun verbazing het pad naar de waarheid. Hoe meer ze denken, hoe duidelijker en veelzijdiger het is. De spirituele ontwikkeling is aan de gang en iemand wil weten wat anderen hiervan vinden. Er is een proces van cognitie, innerlijke verandering van een persoon. Het is tot geestelijke volmaaktheid die God roept, om te streven naar waarheid, veiligheid, aangezien "... het schild en de omheining Zijn waarheid zijn" (Psalm 90).
Al meer dan tweeduizend jaar lezen mensen het evangelie envind in hem een schitterende bron van spirituele ontwikkeling. De wijsheid van de Heer wordt geleidelijk geleerd. Als je het voor de tiende keer leest, zul je, net als de eerste, een nieuwe betekenis voor jezelf ontdekken, terwijl je de voorzienigheid van de onbegrijpelijke kracht van de Heilige Geest die inherent is aan eenvoudige woorden, verwondert en bewondert.
Gelijkenis uit het Nieuwe Testament van de barmhartige Samaritaan- een eenvoudig verhaal over wie u als uw buurman kunt beschouwen. Voor de Joden is de naaste de Jood. Voor de Jood Jezus waren de buren alle mensen voor wiens zonden hij werd gekruisigd. Zijn doel is om mensen te leren barmhartig te zijn voor het lijden van een ander, Jezus vertelt een gelijkenis, die als volgt kan worden samengevat:
Een Joodse schrijver besloot Jezus op de proef te stellenhem een vraag stellen over hoe je het koninkrijk der hemelen kunt binnengaan. Jezus vroeg hem: "Wat staat hierover in de wet geschreven?" De schrijver, die hem goed kent, antwoordt: 'Heb de gezegende God lief met heel je hart en je naaste als jezelf.' Jezus 'antwoord was dat je dit moet houden, dan heb je het koninkrijk van de hemel. De schrijver vroeg: "Wie is de buurman?" Jezus 'antwoord was de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan. Laten we het kort geven.
Op weg van Jeruzalem naar Jericho was er een simpeleman, Jood. Onderweg vielen rovers hem aan, sloegen hem, namen al zijn spullen weg en renden weg, waardoor hij op de grond bleef liggen. Er kwam een joodse priester voorbij, die hem zag en zijn eigen weg verder ging. De man bleef op de grond liggen toen een leviet (een dienaar van de Joodse tempel) langskwam. Hij liep ook voorbij zonder mee te doen.
Langslopende Samaritaan bleef nietonverschillig, had medelijden met de Jood, waste zijn wonden met wijn en smeerde ze in met olie. Nadat hij zijn ezel had aangedaan, bracht de barmhartige Samaritaan het slachtoffer naar het hotel, waar hij voor hem zorgde. De volgende dag, toen hij wegging, gaf hij de eigenaar twee denarii, waarbij hij hem opdroeg de persoon te blijven behandelen en voeden, en als er niet genoeg geld was, beloofde hij hem op de terugweg extra te betalen.
Nadat Jezus de gelijkenis had beëindigd, wendde hij zich tot de vraagsteller: "Wie is naar zijn mening zijn naaste?" Waarop hij antwoordde: "Hij die barmhartigheid betoonde." Hiertoe raadde Jezus hem aan hetzelfde te gaan doen.
De gebeurtenissen die in deze gelijkenis worden beschreven, vonden plaatstweeduizend jaar geleden. Om ze te begrijpen, zijn enkele verduidelijkingen nodig. Allereerst zijn de priester en de leviet de predikanten in de joodse tempel. Er is een traditie (wet) die vereist dat alle Joden als naaste mensen worden beschouwd, verplicht om elkaar te helpen. De priester en de leviet zijn mensen die bepaalde posities in de joodse tempel bekleden, ze kennen de wet en tradities door en door, maar ze helpen de getroffen jood niet.
De Samaritanen zijn voor de Joden de ketters zijbeschouwd als vijanden. Het is geen toeval dat in de gelijkenis een barmhartige Samaritaan wordt gegeven die een lijdende Jood helpt, aangezien zij vijanden waren van de Samaritanen. Maar voor Jezus zijn alle mensen Gods schepselen, die aan elkaar gelijk zijn. Hoewel hij zijn speciale houding ten opzichte van de joden niet verborg.
In de 10e eeuw voor Christus in het oostende kust van de Middellandse Zee, die het zuidwestelijke deel van Azië wast, was het koninkrijk Israël. In die dagen werd het land geregeerd door koning David en daarna - door zijn zoon Salomo. Tijdens hun regering bloeide het land.
Rehabeam, de zoon van Salomo, besteeg de troon,onderscheidt zich door zeldzame wreedheid en tirannie. Niet in staat om zijn spot te weerstaan, erkenden tien stammen van Israël (12 in totaal) zijn gezag niet en vormden onder leiding van Jerobeam, een metgezel van koning Salomo, een nieuwe staat Israël met de hoofdstad Samaria. Met de naam van de hoofdstad werden de bewoners Samaritanen genoemd.
Twee stammen, Benjamin en Juda, bleven trouwRehabeam. Hun staat werd Judea genoemd. De stad Jeruzalem werd de hoofdstad van het koninkrijk. Zoals we kunnen zien, zijn Joden en Samaritanen één natie. Ze spreken dezelfde taal - Hebreeuws.
Dit is een volk, verdeeld in twee delen enmaar één religie belijden, met enkele verschillen. Hun langdurige vijandschap heeft hen tot bittere vijanden gemaakt. Het is niet voor niets dat Jezus de barmhartige Samaritaan in de gelijkenis opneemt. De betekenis hiervan is dat alle volkeren in vrede moeten leven, en vooral de verwanten.
Een belangrijk punt in deze gelijkenis is ter verduidelijkingde ware betekenis van het woord "buur", wat tot misverstanden leidt bij de schrijver. Hij interpreteert het letterlijk. De naaste is een familielid, een medegelovige, een stamlid. Volgens Jezus is een naaste een barmhartig persoon, in ons geval een barmhartige Samaritaan uit het Nieuwe Testament. De betekenis van de gelijkenis is om duidelijk te maken dat iedereen een naaste is - zowel degene die in moeilijkheden verkeert als degene die goed doet.
De Samaritaan had olie en wijn bij zich, diegebruikt als heilige offerande aan de Heer. Jezus 'woorden dat hij niet wacht op een offer, maar op barmhartigheid, zijn symbolisch. Door de wonden voor het ritueel met wijn en olie te behandelen, brengt de Samaritaan symbolisch barmhartigheid - een offer aan de Heer.
Er zijn veel interpretaties van deze gelijkenis door de geestelijkheid. Ik zou even willen stilstaan bij het artikel van Metropolitan Hilarion "Wie is mijn buurman?" (Orthodoxie en vrede). Dit is een echte preek over de barmhartige Samaritaan. De eenvoud en toegankelijkheid van de uitleg van de gelijkenis, het belangrijkste doel, is opvallend.
Metropoliet Hilarion is van mening dat de vraag niet voor niets isvraagt een schrijver die goed bekend is met de wet. Omdat hij de inhoud kent, begrijpt hij zelf niet alles wat erin staat. U kent niet alleen de wet, u moet zich er ook aan houden. Het is goed om de geboden van God te kennen, maar je moet ze in praktijk brengen. Daarom vraagt de schrijver, die de betekenis niet begrijpt: "En wie is de naaste?"
Het is niet voor niets dat de Heer de Samaritaan als voorbeeld noemt,wetende dat de Joden deze mensen verafschuwen, verachten, hen niet aanraken of met hen spreken. Jezus walgt van zo'n houding ten opzichte van mensen van een andere natie, van een ander geloof. De betekenis van de gelijkenis die door Christus werd uiteengezet, is dat de barmhartige Samaritaan veel dichter bij de beroofde en geslagen Jood staat. De Heer overwint dit soort barrières die door mensen zijn gecreëerd en probeert te laten zien dat iedereen gelijk is. Hij wilde de aandacht van elke persoon vestigen op het feit dat mensen met een andere nationaliteit of religie de wet naleven, en haar dienaren deze niet altijd naleven.
Veel mensen met een ander geloof of degenen die dat wel zijnverre van geloof in de ware God, hebben ze een hart waarin liefde voor hun naaste leeft. Zonder het te weten, vervullen ze de geboden van God. Dit kunnen mensen van elk christelijk geloof zijn, moslims, joden, atheïsten.
Zoals we kunnen zien, interpretaties van de gelijkenis van de barmhartigener zijn veel Samaritanen. Dit is een collectief, illustratief voorbeeld dat ons leert te leven naar de gelijkenis van Jezus Christus, die van alle mensen hield en hun redding wilde. Om hunentwil ging hij pijnigen om hen van hun zonden te reinigen. Allemaal, niet alleen hun volgers of mensen met een bepaalde nationaliteit. Zijn het alleen de Joden die de heidenen afwijzen? Nee. Denk aan de kruistochten of het moderne moslimextremisme.
Er is nog een interessante interpretatie van de interpretatie. Ik zou willen zeggen dat iedereen die de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan leest, de betekenis ervan op verschillende manieren ziet. En de Heer geeft geen uitleg en roept daarmee iemand op om de gelijkenis te begrijpen.
De man die van Jericho naar Jeruzalem liep, isAdam, die de hele mensheid vertegenwoordigt. Jeruzalem, waar hij heen gaat, is het koninkrijk des hemels. Jericho is een aards leven vol zonden, tranen en huilen. De overvallers die de reiziger aanvielen, zijn duistere satanische krachten. De priester en de leviet zijn het Oude Testament, waarin de priester de wet van Mozes is, de leviet de profeten.
Twee doktoren onder leiding van God: de wet van Mozesin de vorm van een priester, en de profeten in de vorm van een leviet kwamen een voor een voorbij. De wet van Mozes naderde slechts, de profeten kwamen en keken, maar genazen niet, maar gingen voorbij. En dan verschijnt de barmhartige Samaritaan - dit is Jezus Christus, die de wonden bindt, ze smeert met olie, ze aflevert bij het hotel en vraagt om voor de zieken te zorgen.
Waarom noemde de Heer zichzelf een Samaritaan? Jezus laat ons zien dat het niet altijd nodig is om hoge titels, posities en waardigheden te hebben, het is niet altijd nodig om veel geld te hebben om goed te doen, om barmhartig te zijn. Dit vereist alleen een vriendelijke ziel, een verlangen om anderen te helpen. Welnu, als de Heer zelf, onder het mom van een door de Joden veracht Samaritaan, optreedt als een redder, waarom zouden wij, gewone stervelingen, dan niet zijn voorbeeld volgen?
Veel mensen op de vraag die hij aan Jezus steldeLeviet: “En wie is de buurman?” Zonder aarzelen noemen ze familieleden, geloofsgenoten, enzovoort. Maar verwantschap is niet alleen bloed, maar ook barmhartigheid. Het ongeluk van één persoon maakt hem eenzaam, en alleen de genade van een ander brengt hen eeuwenlang samen. Het bloed van broers maakt hen in de meeste gevallen niet hecht, maar alleen familieleden. De Heer geeft ons begrip van deze simpele waarheid, en niet alleen haar, maar ook vele andere.
