Mikhail Lermontov "Three Palms" schreef in 1838.Het werk is een poëtische parabel met een diepe filosofische betekenis. Er zijn geen teksthelden, de dichter heeft de hele natuur nieuw leven ingeblazen, haar de gave gegeven om te denken en te voelen. Mikhail Yuryevich schreef heel vaak poëzie over de wereld om hem heen. Hij hield van de natuur en was dol op haar, dit werk is een poging om de harten van mensen te bereiken en ze vriendelijker te maken.
Vers of Lermontov's Three Palms vertelt over driepalmen groeien in de Arabische woestijn. Tussen de bomen is er een koud stroompje dat een levenloze wereld heeft veranderd in een prachtige oase, een paradijs dat op elk moment van de dag en nacht klaar staat om een vreemdeling te huisvesten en zijn dorst te lessen. Alles zou niets zijn, maar de handpalmen vervelen zich alleen, ze willen nuttig zijn voor iemand, en ze groeien op een plek waar niemand zijn voet heeft gestapt. Alleen zij keerden zich tot God met een verzoek om hen te helpen hun bestemming te vervullen, zoals een karavaan van handelaren aan de horizon verschijnt.
Palmen met vreugde ontmoeten mensen en knikken naar henruige toppen, maar dat geeft niets om de schoonheid van de omliggende plaatsen. Handelaars verzamelden volle kannen koud water en de bomen werden gehakt om een vuur te maken. Ooit veranderde een bloeiende oasis 's nachts in een handvol as, wat de wind al snel verdreef. De karavaan vertrok en in de woestijn was er alleen een eenzaam en weerloos stroompje, dat droogde onder de hete stralen van de zon en werd gedragen door vliegend zand.
Лермонтов «Три пальмы» написал, чтобы раскрыть de aard van de relatie tussen mens en natuur. Mensen waarderen zelden wat de wereld om hen heen geeft, ze zijn wreed en harteloos, ze denken alleen aan hun eigen voordeel. Geleid door een kortstondige bevlieging kan een persoon zonder aarzeling de kwetsbare planeet vernietigen waarop hij zelf leeft. Uit een analyse van het gedicht "Drie palmbomen" van Lermontov blijkt dat de auteur mensen wilde laten nadenken over zijn gedrag. De natuur kan zichzelf niet verdedigen, maar kan wraak nemen.
Vanuit filosofisch oogpunt bevat het gedichtreligieuze onderwerpen. De dichter is ervan overtuigd dat de Schepper om iets kan worden gevraagd dat zijn ziel behaagt, alleen zal het eindresultaat tevreden zijn? Iedereen heeft zijn eigen bestemming, het leven gaat verder zoals het van boven was bedoeld, maar als een persoon weigert het te aanvaarden en om iets smeekt, kan zo'n haast fatale gevolgen hebben - dit is waar de lezer Lermontov voor waarschuwt.
