Każdy musi komunikować się ze sobąnarodziny Komunikację między ludźmi można podzielić na trzy ważne aspekty: percepcja, komunikacja i interakcja. Ciekawym faktem jest to, że jeśli możliwe jest spotkanie percepcji lub komunikacji w „czystej formie”, to znaczy niezależnie od wszystkich innych elementów komunikacji, to prawie niemożliwe jest oddzielenie komunikacji jako interakcji w osobnej linii.
Nazwa tego procesu ma już znaczenie: „Popchnął mnie do czegoś”, „Popycha mnie, ale nie ulegam” lub „Dostosowuje się do mnie”.
Komunikacja jako interakcja wymaga aktywacjiudział w rozmowie dwóch rozmówców. A jeśli komunikacja komunikacyjna jest ograniczona jedynie komunikacją informacji, a percepcja polega po prostu na wysłuchaniu czyjejś opinii, wówczas każda reakcja rozmówcy przenosi proces komunikacji do innej kategorii.
Niektóre osoby mają trudności z komunikacją.Powody są bardzo różne. Autyzm, niezdolność do wyrażania myśli, nieśmiałość i tajemnica prowadzą do tego, że osoba zamyka się w sobie, jest zdolna jedynie do postrzegania, ale nie reaguje zewnętrznie na otrzymane informacje.
Stopniowo ludzie, którzy są jak powietrzepotrzebują odpowiedzi od rozmówcy, zaczynają omijać taką osobę. Ale na próżno! Bardzo często tkliwe, wrażliwe serce kryje się za ciszą i zewnętrznym dystansem, a głęboka duchowa praca jest stale prowadzona w środku. A jeśli komuś uda się „porozmawiać”, pokonać tę naturę, zmienić zwykłą percepcję w komunikację jako interakcję, to będzie on miał wielkie szczęście. Być może najlepszego doradcy i przyjaciela nie można znaleźć na całym świecie.
Osoby są bardziej powszechne, szczególnie wśród kobiet,którzy sami stwarzają problemy swoim rozmówcom, ponieważ wolą wyłącznie komunikatywną stronę rozmowy. Mówią o tym, że są jak cietrzew na prądzie. Rozpowszechniając informacje, których nikt nie potrzebuje, zupełnie nie zastanawiając się, czy są interesujące dla kogokolwiek oprócz nich, narzucają swoją formę komunikacji, absolutnie nie zainteresowani opinią rozmówcy. Taka „gra w jedną stronę” wcale nie jest komunikacją jako interakcja!
Co trzeba wiedzieć o osobie, która chce być miłym rozmówcą lub która postawiła sobie za cel udowodnienie czegoś lub wykorzystanie rozmowy do zmiany zdania o swoim „vis-a-vis”?
Несмотря на то, что всем нам кажется, что уж coś, ale nie warto uczyć czatów, ale istnieją pewne zasady dotyczące rozmowy. Rzeczywiście, w centrum rozmowy jest cała nauka!
Pierwszy warunek jest taki, że między nimibyła to właśnie komunikacja jako interakcja, która miała miejsce, a ponadto produktywna - jest to prawidłowy rozkład pozycji rozmówców. Oznacza to, że w każdej konkretnej sytuacji jeden jest przywódcą, a drugi niewolnikiem. Podczas rozmowy należy uszanować to „podporządkowanie”.
Wiodąca pozycja ma również własne podziały na:„Kontroler” i „zrozumienie”. W pierwszym przypadku komunikacja opiera się na chęci kontrolowania sytuacji i chęci dominacji. Taka komunikacja nie zawsze jest przyjemna dla obserwatora, więc w zasadzie ludzie starają się jak najmniej kontaktować z ludźmi - "kontrolerami".
W drugim przypadku pozycja lidera może byćuważane za oparte na koncepcji równości rozmówców. Tutaj ogromną rolę odgrywa chęć lidera, aby obejść się bez konfliktów, zrozumieć swojego partnera i osiągnąć obopólne porozumienie i satysfakcjonujące wyniki negocjacji. To z takimi ludźmi niezwykle przyjemnie się komunikuje, osoby wokół nich są doceniane nawet bez względu na to, czy wyniki były naprawdę realne. W końcu kontakt z tego typu ludźmi pozostawia w duszy przyjemne uczucie, że rozmówca wniknął w problem i podjął próbę pomocy.
To implikuje postulat: jeśli chcesz, aby ludzie komunikowali się i chcieli się z tobą skontaktować, spróbuj ich zrozumieć, zajmij stanowisko równości, nawet jeśli zwrócą się do ciebie z prośbą lub radą.
