Raul Gonzalez urodził się 27 czerwca 1977 roku.Jest jednym z najbardziej znanych hiszpańskich piłkarzy grających obecnie w klubie takim jak New York Cosmos. Przez 16 lat grał w Realu Madryt i właśnie w tych latach stał się popularny. Jego biografia jest interesująca i bogata, dlatego warto o niej opowiedzieć bardziej szczegółowo.
Raul Gonzalez dorastał w okolicach Madrytu imianowicie - w Marconi da San Cristobal de los Angeles. To długa nazwa jego rodzinnej osady. Ojciec chłopca był zagorzałym fanem FC Atletico Madryt. Patrząc w przyszłość, chciałbym powiedzieć, że Raul spełnił niewypowiedziane marzenie rodziców i od 1990 do 1992 roku grał w tej drużynie, będąc zawodnikiem młodzieżowej kadry. Przez te dwa lata był jednym z najlepszych uczniów akademii Atletico. Chłopiec swoją grą i umiejętnościami zadziwiał wszystkich trenerów. Na pierwszy rzut oka widać było, że to naprawdę obiecujący piłkarz, który w przyszłości wiele pokaże.
Sam Raoul chciał być doskonałym profesjonalistąplan piłki nożnej, marzył o zostaniu uznanym napastnikiem. I nie trzeba było długo czekać na uznanie. Raul Gonzalez, który miał wtedy 15 lat, zwrócił na siebie uwagę harcerzy Realu Madryt. Natychmiast zidentyfikowali jego zdolności i talent. Przedstawiciele najsłynniejszego hiszpańskiego klubu złożyli ofertę młodemu napastnikowi, a on bez wahania przeniósł się do Realu Madryt, gdzie zaczął grać w drużynie młodzieżowej.
W 1994 roku Raul Gonzalez zakończył swój pierwszyprofesjonalny kontrakt z Realem Madryt. Jednak nie został on od razu „wprowadzony” do głównego zespołu. Trener uznał, że dobrze jest poczekać trochę czasu, aż młody człowiek zdobędzie doświadczenie w drużynie, w której grają dorośli. Ważna była dla niego praktyka piłkarska. Więc w ciągu roku Raul musiał grać w drugiej i trzeciej drużynie. Tam rozegrał 8 meczów i strzelił aż 16 bramek! Dwa razy więcej niż same gry! Patrząc na takie sukcesy, trener postanowił przenieść młodego człowieka do pierwszej drużyny i zaczął wykorzystywać swoje umiejętności i niewątpliwy talent. A ten zawodnik zawsze był i pozostaje kluczowym napastnikiem - bez względu na to, który lider przychodzi do klubu. Spełniło się marzenie niegdyś małego chłopca. Naprawdę stał się legendarnym strzelcem. I wszyscy to rozpoznali.
Raul Gonzalez, jak każdy inny gracz, mawłasny, indywidualny styl, którego przestrzega będąc w posiadaniu piłki. Jego podstawowa pozycja może być dowolna. Są trzy opcje: albo jest w środku, albo jest „wyciągnięty do przodu” lub „pod napastnikiem”. Dość ciekawe pozycje jak na piłkarza, prawda? Mimo to zajmuje drugie miejsce w rankingu najlepszych strzelców w historii reprezentacji Hiszpanii. A Gonzalez woli z nim grać, ponieważ wygodniej jest mu radzić sobie z piłką. Ponadto w ten sposób daje więcej miejsca swoim atakującym partnerom.
8 marca 2008 roku strzelił bramkę piłkarz Raul Gonzalez200. piłka w La Liga. To było jego osobiste osiągnięcie w najwyższej hiszpańskiej lidze i ogólnie jego kariera. Strzeliwszy gola rywalom (którymi byli zawodnicy „Sevilli”), zajął drugie miejsce wśród najlepszych hiszpańskich strzelców (o tym już wspominaliśmy). Więc dogonił Alfredo Di Stefano - prawdziwą legendę futbolu. Nieco później, 15 lutego 2009, kolejny wyczyn wykonał Raul Gonzalez. Gole, które strzelił wcześniej, były znaczące, ale ten stał się dla niego naprawdę ważny. Ponieważ rzucając piłkę do bramki Sportingu, zdobył status najlepszego strzelca w historii Realu Madryt. W ten sposób ominął nawet Alfreda Di Stefano. I nic dziwnego. Przecież w oficjalnych meczach ma na swoim koncie 323 gole. A jeśli weźmiesz pod uwagę sympatię - to 361.
W 2010 roku Raoul został zmuszony do opuszczenia swojegorodzimy klub z Madrytu. Oczywiście ze względu na wiek. Nie mógł już dawać poziomu gry, do jakiego był zdolny wcześniej. Dlatego sam zdecydował się opuścić zespół. Piłkarz zaznacza, że lata spędzone w Realu były cudowne, zapewnia, że pozostanie wiernym zawodnikiem Madrytu na całe życie. „Opaska kapitana w takim klubie to wielki zaszczyt. Ale szukałem czegoś innego. Mógłbym zostać, ale wtedy nie cieszyłbym się futbolem ”- to słowa Raula, które wypowiedział przed wyjazdem.
Dlatego w 2010 roku zdecydował się przenieść do Niemiec igrać dla Schalke 04. Raul Gonzalez spędził tam dwa lata. Ile goli strzelił dla tego niemieckiego klubu? Oczywiście mniej niż w Madrycie. Mężczyzna wychodził na boisko 66 razy i strzelił w nich 28 bramek. Ale swoimi celami pomagał nowej drużynie więcej niż raz. Raoul strzelił gola w mistrzostwach Bundesligi i Europy, co czyni go ulubieńcem fanów Schalke.
W 2012 roku Raul podpisał kontrakt z Kataramiklub "Al-Sadd", zajmując tam siódmy numer. Najczęściej można go było zobaczyć na pozycji pomocnika. Co więcej, w ramach tego zespołu szybko zajął jego miejsce, a nawet został mianowany wicekapitanem.
W 2013 roku, 22 sierpnia, Raul zagrał w swoimpożegnalny mecz Realu Madryt. W pierwszej połowie meczu, czyli pierwszej połowie był zawodnikiem drużyny hiszpańskiej. I nawet strzelił jednego gola - w 23. minucie. A w drugiej połowie „zamienił się” w gracza „Al-Sadd”. W rezultacie „Real” wygrał z miażdżącym wynikiem 5: 0.
Teraz wiele osób jest zaskoczonych, słysząc, gdziegrany przez Raula Gonzaleza. Dziś jest piłkarzem FC New York Cosmos. Rozegrał 26 meczów dla drużyny amerykańskiej i strzelił 7 goli. A teraz, niedawno, w październiku tego samego 2015 roku, Raul ogłosił, że zdecydował się zakończyć karierę, w listopadzie. Oznacza to, że jeśli wierzyć deklaracjom, Gonzalez „odłoży buty” za kilka tygodni.
Ale już dawno przestał grać w reprezentacji - 9 lattemu. Gonzalez wszedł na boisko z reprezentacją Hiszpanii 102 razy i strzelił 44 gole. Raul był uważany za najlepszego strzelca drużyny, a jego odejście zasmuciło wielu. Ale gracz zdecydował, że tak będzie lepiej.
Żona Raúla Gonzáleza jest byłą modelką, któranazywam się Mamen Sans. Para ma pięcioro dzieci. Czterech chłopców (w tym dwóch bliźniaków) i córka Maria, urodzeni w 2009 roku. Oprócz piłki nożnej Raul ma hobby - czytanie książek i słuchanie hiszpańskiej muzyki. Oddycha również nierówno podczas polowania i walk byków, ale woli patrzeć tylko z boku.
Ten piłkarz wiele osiągnął.Został sześciokrotnym mistrzem Hiszpanii, czterokrotnym zdobywcą Superpucharu i trzykrotnym zdobywcą Pucharu Krajowego. Ponadto trzykrotnie wygrał Ligę Mistrzów. Dwukrotnie zdobył Puchar Interkontynentalny i raz trofeum UEFA. Otrzymał Superpuchar i Puchar Niemiec, jest mistrzem Kataru. Ale są też nagrody osobiste. Jest ich znacznie więcej i wszystkich nie da się zliczyć. W końcu jest ich dziesiątki! Jest pięciokrotnym piłkarzem roku w Hiszpanii, najlepszym napastnikiem sezonu europejskiego (trzykrotnie został uznany za takiego), jest członkiem symbolicznych drużyn, ma trofeum Brązowego Buta i Legendy, nagrodę Pichichi. , znalazł się na liście FIFA-100, został nagrodzony trofeum Alfredo Di Stefano, otrzymał nagrodę „AC” jako najlepszy sportowiec roku… Nie sposób wymienić wszystkich jego osiągnięć. Ale nawet ta krótka lista pokazuje, że Raul Gonzalez jest naprawdę świetnym piłkarzem!
