Aby osiągnąć znaczącywyniki w sporcie, potrzebują motywacji. Ludzie biegają, bo komuś się to podoba, daje innym witalność, poprawia funkcjonowanie wszystkich funkcji organizmu, zwiększa aktywność w codziennych czynnościach, wzmacnia ogólny stan zdrowia. Ale aby osiągnąć wysokie wyniki, musisz bardzo poważnie podchodzić do treningu. Na przykład na mistrzostwach krajowych, jeśli otrzymasz dyplom i medal i powiesz: „Chodź, dobra robota! Tak trzymaj! ”, Oczywiście będziesz zadowolony. Ale kolejną rzeczą jest to, że kiedy dają nagrody pieniężne, cenne prezenty, państwo buduje dla ciebie nowe obiekty sportowe, zapewnia ci i trenerów wszystko, czego potrzebujesz, wtedy oczywiście z przyjemnością ścigasz medale i wysławiasz swoją ojczyznę na międzynarodowych startach.
Jak rozwijała się lekkoatletyka w niepodległej Białorusi?
Aleksander Łukaszenko, stały przywódca republiki,powiedział sportowcom o potrzebie osiągania wysokich wyników i zapytał, jakie środki powinien podjąć, aby je osiągnąć. Od tego czasu Białoruski Związek Lekkiej Atletyki aktywnie rozpoczął swoją działalność.
Rozpoczęła się budowa nowych stadionówPowstają szkoły sportowe, placówki edukacyjne, centra zaawansowanego treningu, motywuje trenerów, przeznacza się fundusze na żywność, sprzęt i inne potrzeby. Oczywiście przy tak nienagannej organizacji sportowcy będą chcieli reprezentować swój kraj.
Lekkoatletyka narodziła się na Białorusi w 1913 rokurok. Wszystko zaczęło się od kręgu fanów sportu w mieście Homel. W 1930 roku otwarto pierwszą na Białorusi technikum wychowania fizycznego. Od tego czasu rozpoczęło się aktywne szkolenie kadry i sportowców, aby uzyskać godne wyjścia na międzynarodowych zawodach. Nawet w drużynie ZSRR białoruscy sportowcy startowali od igrzysk olimpijskich w Helsinkach w 1954 roku i nie opuścili ani jednej olimpijskiej rywalizacji. W tym czasie sportowcy przywieźli do skarbca kraju sześć złotych, piętnaście srebrnych i trzynaście brązowych medali. Pierwsze złoto na igrzyskach olimpijskich zdobył Michaił Krivonosov w rzucie młotem. Najbardziej sensacyjne zwycięstwo, jakim jest dumna współczesna lekkoatletyka Białorusi, przypadło Julii Nesterenko, która otrzymała złoto olimpijskie na dystansie 100 metrów (Ateny 2004).
Po rozpadzie Unii w 1991 roku suwerenBiałoruski Związek Lekkiej Atletyki jest niezależny w ramach IAAF. Od 1993 roku sportowcy biorą udział w międzynarodowych zawodach ze swoją niezależną drużyną. Od tego czasu zdobyli 19 medali mistrzostw kraju (4-6-9).
Lekkoatletyka na Białorusi może być z tego dumnamistrzowie, wśród których warto zwrócić uwagę: młotek Ramuald Klim, Tatyana Ledovskaya (sztafeta 4x400m), Ellina Zvereva, Yanina Korolchik, legendarna Julia Nesterenko (100 metrów), Oksana Menkova. W drużynie ZSRR na mistrzostwach świata w lekkiej atletyce Białorusini zdobyli 46 medali (14-15-17). A niezależny zespół Białorusi przez cały okres od 1993 roku uzupełnił skarbonkę kolejnymi 10-14-12 medalami. Miotacz młotem, bohater Iwan Tichon zasłynął z legendarnych osiągnięć w mistrzostwach drużyny Białorusi.
Od 2003 roku trzykrotnie z rzędu został mistrzem światado 2007 roku. Przemawiając na Mistrzostwach Europy w Lekkoatletyce zdobyli kolejne 21 medali (7-8-6). W tej chwili na Halowych Mistrzostwach Europy (w Belgradzie 2017) kraj reprezentuje 19 zawodników.
Jak widać, nie tylko naszeRepublika Białoruś słynie z maszyn rolniczych, ziemniaków i niezapomnianego smaku skondensowanego mleka. Lekkoatletyka rozwija się tutaj w szybkim tempie. Kraj może poszczycić się dużymi osiągnięciami sportowymi na arenie światowej.
W CYSS iSzkoła sportowa w lekkiej atletyce, w której trenuje się nowe gwiazdy od ponad 32 tysięcy uczestniczących 1380 trenerów. W miastach w całym kraju odbywają się różne wyścigi, sztafety i imprezy sportowe. Sport, a zwłaszcza lekkoatletyka, stał się na Białorusi naprawdę prestiżowy, a co najważniejsze - dostępny dla każdego obywatela tego kraju.
