Jozsef Szabo jest znanym sowieckim piłkarzem itrener, który pochodzi z Węgier, ale całą karierę spędził w radzieckich klubach. Co więcej, nawet po zakończeniu kariery piłkarza, kiedy został trenerem, trenował wyłącznie radzieckie kluby, a nawet drużynę narodową Ukrainy. Musisz jednak rozmawiać o wszystkim w porządku. Józef Szabo jest wybitną postacią w sowieckim futbolu, więc powinieneś poznać jego biografię.
Józef Józef Józefowicz rozpoczął karierę piłkarskąUkraiński klub „Chemik” z miasta Kałusz - tam minął akademię piłkarską i grał w drużynie młodzieżowej, dopóki nie został powołany do bazy w wieku 17 lat w 1957 roku. Jozsef Szabo, obiecujący pomocnik, już dawał świetne obietnice, więc nikt nie był zaskoczony, że nie pozostał w tak małym klubie przez długi czas. W 1957 r. Przeprowadził się do Użhorodu „Spartak”, co obiecało mu imponujące perspektywy. Dokładnie tak Jozsef Szabo opuścił swój pierwszy klub w poszukiwaniu rozwoju w kategoriach piłkarskich, aw wieku 17 lat przeprowadził się do obcego miasta. Nie przeznaczono go jednak na długo - tylko dwa lata grał w Szabo dla Spartaka. Już w 1959 r. Cały Związek Radziecki zdał sobie sprawę, że nie był to kolejny młody talent, ale prawdziwy geniusz. Oczywiście przyciągnęło to uwagę najsilniejszych klubów, a 19-letni Jozsef nagle stał się w centrum uwagi, gdy głośno przeszedł do jednego z najsilniejszych klubów - Dynamo Kijów. To tam czekał na niego przytłaczający sukces.
Nie jest tajemnicą, że Dynamo Kijówjego czas był najsilniejszy w całym Związku Radzieckim. Właśnie dlatego Józef Józef Szabo, który dopiero niedawno grał dla nieznanego Użhorodu „Spartak”, znalazł się w niesamowitej sytuacji, otrzymując zaproszenie od tak wielkiego. Oczywiście nie odmówił, a od 1959 roku rozpoczął owocne występy dla Dynamo - z jego pomocą przez dziesięć lat klub zdobył cztery tytuły ligowe i dwa puchary ZSRR. Przez dziesięć lat spędzonych na Dynamo Józef Józef Szabo rozegrał 245 meczów, w których strzelił 42 gole. Jednak pod koniec swojej kariery 29-letni pomocnik nie był już w bazie, więc postanowił zmienić rejestrację klubu. Tak więc w 1970 roku Szabo skończył w Świcie Ługańska.
Oczywiście nikt z graczy wiekuSpodziewałem się niesamowitego występu, ale Jozsef Szabo jest piłkarzem, który potrafi zaskoczyć. W swoim jedynym sezonie dla Zarii stał się kluczowym graczem w klubie i pomógł mu osiągnąć dobre wyniki. Jednak los wezwał gracza do eksploracji nowych horyzontów. Większość swojej kariery spędził w Dynamo Kijów, a teraz mógł spróbować czegoś nowego. Dlatego w 1971 roku 31-letni pomocnik postanowił przenieść się na Dynamo, ale tym razem nie w Kijowie, ale w Moskwie.
Józef Szabo, którego biografia zdecydowanie nie jestkończy się na swoim występie jako zawodnik, wciąż mógł pokazać dobrą piłkę nożną. Przez dwa sezony był jednym z wiodących graczy na moskiewskim Dynamo, ale w wieku 33 lat, kiedy jego kontrakt z moskiewskim klubem dobiegł końca, Józef Józef Józefowicz zdecydował, że jego podróż dobiegła końca. Szabo ogłosił swoją emeryturę, ale nie spieszył się z rozstaniem z piłką nożną.
Wszyscy wiedzą, że Jozsef Szabo jest świetnym treneremdoświadczenie, jednak przed bardziej szczegółowym zbadaniem jego działań trenerskich musisz przyjrzeć się, jak zachowywał się nie jako zawodnik klubów, ale drużyny ZSRR. Niestety, Józef Szabo miał zaledwie dwadzieścia lat, kiedy drużyna ZSRR wygrała Mistrzostwa Europy po raz pierwszy w swojej historii. Szabo nie brał udziału w tym turnieju, a pięć lat później został powołany do drużyny narodowej. W rezultacie grał w reprezentacji ZSRR od 1965 do 1972 roku. W tym czasie pomocnik w wieku 20 lat wraz z drużyną narodową zajął czwarte miejsce w Mistrzostwach Świata, a także pomógł swojej drużynie zająć trzecie miejsce na Igrzyskach Olimpijskich w 1972 roku - był to ostatni duży turniej, w którym Szabo wziął udział jako zawodnik. Ale Józef Szabo nie od razu rozpoczął karierę trenerską - jego rodzina była dla niego najważniejsza, a pięć lat po igrzyskach olimpijskich w 1972 roku spędził z dala od piłki nożnej. Przyniosło mu to korzyści, odzyskał siły i był gotowy na nowe wyzwania. Józef Szabo, którego żona nalegała, aby ponownie zaangażować się w swoją pasję, postanowił wrócić do piłki nożnej w 1977 roku.
Sabo postanowił zdobyć pierwsze doświadczenie trenerskieklub, który był już mu znany - w ługańskim „Świcie”, o którym mówił natychmiast po zakończeniu występów w kijowskim „Dynamo”. Niestety, sprawy nie potoczyły się tak, jak byśmy tego chcieli, a Sabo spędził swój pierwszy sezon jako trener w najgorszy sposób - jego klub zajął dopiero dziewiąte miejsce. Doprowadziło to do tego, że był ograniczony do jednego roku kierowania tym klubem.
Sabo nie zrezygnował z prób odniesienia sukcesu - w 1978 rokuW tym roku kierował kijowską „SKA”, którą później przemianowano na „CSKA”, i na razie przestał istnieć, ale nawet tam nie udało mu się osiągnąć poważnego sukcesu. Potem klub grał w drugiej lidze, ale nawet Szabo mógł tylko awansować na trzecie miejsce. Potem nastąpił Dniepropietrowsk Dniepropietrowski, gdzie wszystko zaczęło się poprawiać, a Szabo spędził nie tylko jeden, ale dwa sezony na moście trenerskim. Ale w rezultacie wynik był taki sam - występy dalekie od pożądanych i zadowalających. Co więcej, wraz z nim Dniepr najpierw poleciał do drugiej dywizji, a następnie prawie spadł jeszcze niżej. Ta seria porażek spowodowała, że Sabo porzucił swoje próby na długi czas - odszedł od futbolu o ponad dziesięć lat.
Jednak na początku lat dziewięćdziesiątych stało się jasne dla wszystkichJozsef Szabo nie chce po prostu opuścić piłkę nożną. Ogłoszono, że będzie kierował klubem, w którym spędził prawie całą swoją karierę - Dynamo Kijów. To nie był już Związek Radziecki, a Dynamo było wymienione jako klub ukraiński. Sabo mieszkał na Ukrainie, więc postanowił tu pracować. Nie chciał mieć powiązań z innymi klubami - tylko z tym, który zapewnił mu karierę piłkarską w młodości.
Było to bardzo nieoczekiwane, ale Sabo natychmiast się zaczęłoPokaż niesamowite wyniki, których nikt przed nim nie widział. W sezonie 93/94, kiedy został właśnie powołany na stanowisko, Dynamo natychmiast zdobył mistrzostwo. Spowodowało to niepokoje społeczne, został natychmiast zaproszony do trenowania ukraińskiej drużyny na Mistrzostwa Europy w 1996 roku. Jednak Szabo zdecydował, że do tej pory powinien skoncentrować się na pracy z klubem. I to przyniosło wyniki - pod jego kierownictwem Dynamo został mistrzem Ukrainy przez cztery kolejne lata, co przyniosło Józefowi Józefowi Józefowi dość szeroką sławę. W 1996 roku, gdy trenował Dynamo, ponownie otrzymał zaproszenie do drużyny narodowej, które przyjął.
W latach 1996–1999 Józef Szabo był treneremreprezentacja Ukrainy i poprowadziła ją do meczów dwóch turniejów kwalifikacyjnych - o Puchar Świata 1998 i Mistrzostwa Europy 2000. W obu przypadkach Ukraina zajęła drugie miejsce w swoich grupach. Ale w pierwszym przypadku, w grach w tyłek, Ukraińcy przegrali z Chorwatami, aw drugim przypadku Słoweńcy ich pokonali. Jednak nawet takie wyniki były niesamowicie wybitne dla Ukrainy, co można zauważyć, ponieważ Szabo znalazł się w pierwszej trójce trenerów ukraińskiej drużyny w historii, ustępując tylko legendarnemu Błochinowi i Łobanowskiemu.
W 2004 r. Szabo powrócił na stanowisko szefaTrener Dynamo Kijów, ale tym razem nie był w stanie doprowadzić zespołu do sukcesu - zajęła tylko drugie miejsce w mistrzostwach. Ale mieszkańcy Kijowa nie wyszli bez trofeum, zdobywając Puchar Ukrainy - drugi pod kierownictwem Szabo (pierwszy był w 1996 roku). Pod koniec sezonu sam Józef Jozhefovich zrezygnował - nie wiadomo, czy przyczyną były niezadowalające wyniki, ale sam odniósł się do swojego stanu zdrowia. W 2007 roku podjął próbę powrotu do kierownictwa Dynamo Kijów, ale w tym czasie miał zawał serca, z powodu którego został zabrany do szpitala. Lekarze zdołali uratować życie Szabo, ale surowo zabroniono mu kontynuować pracę trenera piłki nożnej, ponieważ wiązało się to ze zbyt dużym stresem, którego jego serce nie mogło znieść. I tak zakończyła się kariera sportowa Józefa Józefa Szabo.
Oczywiście Szabo nie mógł porzucić swojej pasji -przestał być trenerem, ale pozostał wiceprezesem Dynamo Kijów. Teraz stara się jak najmniej wysilać, ale nadal jest aktywny w sprawach piłki nożnej. Warto również zauważyć, że Szabo nie zachowywał się najlepiej, gdy sport i polityka zaczęły ingerować. Nie jest tajemnicą, że konflikt między Rosją a Ukrainą jest bardzo świeży, dlatego jego temat pojawia się bardzo często. Dlatego Sabo nie mógł się oprzeć, gdy skomentował fakt, że ukraiński talent Selezniewa może trafić do jednego z rosyjskich klubów. Józef Szabo o Selezniewie mówił tak, jakby był zdrajcą i zdrajcą ojczyzny. Sabo doradził Selezniewowi i wszystkim ukraińskim piłkarzom, aby pozostali w ukraińskich klubach i wspierali własną piłkę nożną, a nie wchodzili do obozu wroga, agresora i wroga. To stwierdzenie było omawiane w prasie od bardzo dawna. Z jednej strony wzbudziło wsparcie, az drugiej poważne niezadowolenie. W każdym razie nigdy nie powinieneś mieszać sportu i polityki, a w tym przypadku Szabo i tak trochę zepsuł swoją reputację. Chociaż zawsze był znany ze swojej impulsywności, tak niewielu było zaskoczonych, gdy usłyszeli od niego podobne oświadczenie. Ale to nie neguje faktu, że było niepoprawne i tak pozostanie na zawsze.
