W National Hockey League nie majest wielu graczy, którzy mogą się pochwalić, że reprezentują ten sam klub od kilku lat i są praktycznie jego znakiem rozpoznawczym. Klub z San Jose ma jednego z najbardziej stabilnych i odnoszących sukcesy zawodników w swojej historii. To jest Patrick Marlo - hokeista, który bronił swojego honoru od 1997 roku i nie planuje jeszcze zmieniać swojego zespołu.
Patrick urodził się w kanadyjskiej prowincji Saskatchewan w1979 rok. Miłość do hokeja przejawiała się w przyszłym napastniku „San Jose Sharks” od wczesnego dzieciństwa. Pierwsze dwa sezony Patrick Marlo spędził w klubie młodzieżowym z Seattle, który grał w dywizji zachodniej.
Już pierwszy sezon pokazał, że ten młody człowiek może izdobyć i podać dokładne podania (74 punkty), aw drugim Marlo poprawia tylko ten wskaźnik (125 punktów). Wraz z jego uderzającymi zaletami pojawia się przywództwo, w wyniku czego Patrick Marlo zostaje kapitanem Seattle Thunderbirds. W ogólnym rankingu strzelców natychmiast awansuje na trzecie miejsce i natychmiast w obu kategoriach (bramka i podanie).
Przynajmniej Patrick trochę brakuje, aby zdobyć tytuł „Gracza Roku” w sezonie 1996/97, omijając go przez Petera Schaeffera.
W 1997 roku Patrick Marlo opracował pierwszyokrągły zespół, który przez wiele lat stał się jego drugim domem. To są rekiny San Jose. W klubie młody hokeista nauczył się doskonale łączyć skuteczne działania obronne i atakujące. Pomógł mu w tym trener Darryl Sutter, który później opuścił zespół.
W sezonie 2002/03 rekiny San Jose pozostająbez kapitana, ponieważ uprawnienia, które Owen Nolan sprawował przez 5 lat, wygasły i nadszedł czas na nową nominację. Patrick Marlo zostaje nowym liderem klubu, chociaż Mike Ricci i Ellin McCulley zajęli to miejsce. Ale zdobyte w sezonie 57 punktów rozwiało wszelkie wątpliwości dotyczące nowego kapitana.
W sezonie 2004/05 specjalna praktyka gier wMarlo nie było spowodowane lokautem w NHL. Ale w następnym sezonie podpisał trzyletni kontrakt z klubem i udało mu się zablokować wszystkie poprzednie osiągnięcia (86 punktów na sezon). Niemal podkradł się do lidera Owena Nolana.
Pod koniec sezonu Patrick Marlo zostaje jednym z nichosoby ubiegające się o nagrodę przyznawaną za uczciwe zapasy sportowe i prawidłowe zachowanie na lodzie. To trofeum trafia do Pavla Datsyuka, który gra w Detroit Red Wings.
Równolegle do rekinów San JosePatrick Marlo aktywnie wykorzystuje swoje talenty w drużynie narodowej. W ramach reprezentacji Kanady zostaje dwukrotnym mistrzem olimpijskim. Te tytuły zostały wygrane w Vancouver (2010) i Soczi (2014). Jest także złotym i srebrnym medalistą Mistrzostw Świata (2003 i 2005).
Chociaż obecnie Patrick Marlo złożył swojąkapitan władzy wraz z pojawieniem się nowego trenera w klubie, nadal jest liderem pod względem liczby zdobytych punktów. Jego oddanie dla San Jose Sharks nie może budzić szacunku. W każdej chwili jest gotowy wyjść na lód i wykonać swoją pracę jakościowo, pomimo osobistych ambicji i nastroju.
W 2015 roku hokeista stał się jednym ze szczęśliwych, którym udało się pokonać kamień milowy 1000 punktów zdobytych w jego karierze. Stało się to w meczu z pingwinami z Pittsburgha.
Jego małżeństwo z żoną Christiną zostało zawarte2004, a para ma dwóch pięknych synów, dla których ojciec jest idolem i wzorem do naśladowania. Tak jak on, chcą połączyć swoje życie z hokejem, a kto wie, może talent ich ojca został im przekazany, a imię Marlo zabrzmi niejednokrotnie w National Hockey League.
Jedyne, czego Patrick Marlo nie ma do szczęścia, to Puchar Stanleya, którego nigdy nie wygrał „rekin” z San Jose.
