Kiselev Aleksiej Iwanowicz - radzieckizawodowy bokser, należący do drugiej kategorii średniej i lekkiej, Honorowy Mistrz Sportu ZSRR. Grał w reprezentacji ZSRR w latach 60. Do jego osiągnięć sportowych należą: srebro na igrzyskach olimpijskich w Tokio w 1964 r. (W kategorii do 81 kilogramów), srebro na igrzyskach olimpijskich w Meksyku (w kategorii do 75 kilogramów) w 1968 r. I srebro na mistrzostwach Europy w Rzymie w 1967 r. rok (75 kg). Po zakończeniu kariery bokserskiej zaczął trenować drużynę bokserską Związku Radzieckiego.
Urodzony 17 marca 1938 w Lukyanovce,Region Ryazan, ZSRR. Dorastał i wychowywał się w prostej radzieckiej rodzinie. Jego ojciec był kowalem, a jego matka pracowała jako kucharka w szkolnej stołówce. Od dzieciństwa wyróżniał się powagą i wytrwałością. Facet uwielbiał gry aktywne i na świeżym powietrzu, a także dobrze podciągnął się na poziomym pasku. W wieku szesnastu lat po raz pierwszy zapisał się do sekcji boksu i rozpoczął treningi pod okiem Iwana Ganykina (radziecki bokser wszystkich kategorii średniej wagi). Po dwóch latach ciężkiego treningu facet stał się sławny na całym świecie: w 1958 roku zdobył mistrzostwo wagi średniej na turnieju personelu wojskowego na całym świecie. Ugruntowawszy się w środowisku bokserskim, został zaproszony do zabrania głosu na mistrzostwach Związku Radzieckiego. Był to jego debiut zawodowy turnieju na wysokim poziomie, w którym w 1959 roku zdobył swój pierwszy medal mistrzostw kraju - brązowy.
Przez następne cztery lata boksowałna mniej więcej tym samym poziomie i dwukrotnie powtórzył sukcesy w wojskowych mistrzostwach świata. W 1964 roku Aleksiej Kiselew przeniósł się do wagi półciężkiej i zadebiutował w mistrzostwach kraju. Tutaj zdobył swoje pierwsze złoto w mistrzostwach Związku Radzieckiego. Wkrótce w karierze Kiseleva zaczynają się wielkie zwycięstwa: wysokie wyniki przyznawały bokserowi prawo do obrony dziedzictwa kraju na igrzyskach olimpijskich w Tokio (Japonia). Nawiasem mówiąc, radziecki sportowiec pokazał się godnie: Aleksiej Kiselev dotarł do finału, ale przegrał z włoskim profesjonalistą Cosimo Pinto. W rezultacie Kiselev przyniósł do domu srebrny medal, za który otrzymał tytuł Honorowego Mistrza Sportu ZSRR. Kolejne sezony Kiselowa były nie mniej triumfalne: bokser ponownie zdobył mistrzostwo świata armii, zdobył złoto w mistrzostwach kraju (1966), a także zdobył srebro na Mistrzostwach Europy w 1967 i Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1968 w Meksyku (przegrał w finał brytyjskiego boksera Chrisa Finnegana).
Po udanej dekadzie sportowej, którabył pełen nagród i powszechnego uznania, Aleksiej Kiselew ogłosił przejście na emeryturę. Statystyki boksera robią wrażenie: 225 zwycięstw w 250 walkach.
Po opuszczeniu profesjonalnego ringu Kiselev pozostał w remainedboks, jednak jako trener. Prowadził narodową drużynę bokserską ZSRR w latach 1969-1970. i od 1975 do 1980. W 1979 otrzymał tytuł „Zasłużonego Trenera ZSRR”. Pod jego kierownictwem narodowa drużyna bokserska ZSRR wystąpiła na igrzyskach olimpijskich w 1976 (Montreal) i 1980 (Moskwa).
Sportowiec był również zaangażowany w działalność naukową.W 1972 r. Aleksiej Kiselew obronił doktorat z nauk technicznych. Od 1975 roku był kierownikiem wydziału wychowania fizycznego w Moskiewskiej Wyższej Szkole im. Nikołaja Ernestowicza Baumana. Kiselev jest autorem kilku prac naukowych i metodologicznych w dziedzinie sportu. Od 1993 r. Aleksiej Kiselew zajmował wakujące stanowisko przewodniczącego Rosyjskiego Związku Studentów Sportu.
Zmarł 19 czerwca 2005 r. w Moskwie, został pochowany na cmentarzu Donskoy.
