W rejestrze broni ZSRRpróbki wykonane według nietypowego wzoru. Należą do nich broń specjalnie zaprojektowana na potrzeby sił specjalnych. To jest karabin snajperski SVU AC. Jest prawie jedyną w swoim rodzaju. Nie można jednak powiedzieć, że zakończyło się to niepowodzeniem. W każdym razie warto dowiedzieć się, dlaczego ten karabin zyskał zaufanie do żołnierzy i jak wyróżnia się na tle reszty.
После принятия на вооружение штатной винтовки для SVD, wkrótce stało się jasne, że duża długość nie zawsze jest wygodna podczas prowadzenia bitwy. Ponadto długa broń nie zawsze może być wygodnie transportowana. Na przykład w ograniczonej przestrzeni piechoty lub samolotu bojowego piechoty wystąpią tylko niedogodności. Podczas spadochronu ze spadochronem SVD ogólnie upuszczano w pojemniku, aby zapobiec obrażeniom strzelca.
Поскольку войска хоть и были довольны точностью и niezawodność SVD, ale wciąż potrzebna była wygodniejsza i bardziej kompaktowa broń, w 1977 r. ogłoszono konkurs na poprawę SVD. Jednym z priorytetów postawionych przed projektantami było zmniejszenie długości w pozycji złożonej Jedno z oryginalnych rozwiązań zaproponowali projektanci Zakładu Budowy Maszyn w Iżewsku. Wyposażyli SVD w składany tyłek. Ta modyfikacja nosi nazwę SVD-S. W ten sposób problem został częściowo rozwiązany, a jeśli transport broni stał się wygodny, wówczas długość bitwy pozostała niezmieniona. Aby ostatecznie osiągnąć wymagane wyniki, projektant L. V. Bondarev zaproponował oryginalne rozwiązanie - wykonać to samo SVD zgodnie ze schematem „bullpup”. Karabin uzyskał swój ostateczny wygląd w 1979 r., Kiedy wykonano pierwsze próbki, broń nazywała się IED (skrócony karabin snajperski). Potem był okres długich testów, które przeprowadzono w Dywizji Powietrzno-Desantowej Tula, a ich karabin pomyślnie przeszedł, ale kierownictwo nie było mentalnie przygotowane na użycie tak niezwykłej broni. Co więcej, karabin został skrytykowany, wskazali tylko wady, nie wspominając o zaletach broni. Naprawdę poważnie zaczął używać karabinu dopiero od 1991 roku, a potem dopiero wtedy, gdy siły specjalne Vympel nalegały na masową produkcję. Początkowo wszystkie karabiny zostały wykonane przez przerobienie dostępnych magazynów SVD.
Первая глобальная модернизация винтовки произошла w 1993 r. Następnie dodali możliwość automatycznego strzelania i do nazwy dodano literę A. Później, w 1995 r., Pod naciskiem weteranów wojny w Czeczenii, która, nawiasem mówiąc, IED przeszła z honorem, przeprowadziła drugą modernizację. Teraz do projektu dodano dwójnogi, a do nazwy dodano literę C. W obu przypadkach mechanizm spustowy musiał zostać przerobiony, a implementacja przełączania trybów ognia wyglądała szczególnie nowocześnie. W zależności od siły nacisku spustu broń strzelała albo pojedynczymi strzałami, albo seriami. Ten schemat jest obecnie używany w wielu próbkach.
Teraz IED jest produkowanym karabinemw małych partiach wyłącznie na potrzeby sił specjalnych FSB i Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Federacji Rosyjskiej. W sumie wydano nie więcej niż 10 tysięcy sztuk broni, co sprawia, że jest to dość rzadkie. Ten karabin jest wyposażony wyłącznie w grupy szturmowe sił specjalnych. Należy wspomnieć o tym, że zadania przypisane do IED można dobrze wykonać za pomocą karabinu SVD-S, więc nie ma dużej różnicy w użyciu. Można zauważyć, że IED nie jest eksportowany, ponieważ jest bronią sił specjalnych, to znaczy nigdzie nie ma karabinu oprócz Rosji.
Od IED AC - karabin wykonany zgodnie ze schematem„bullpup”, następnie szyjka odbiorcza dla sklepu i mechanizm spustowy są umieszczane za spustem. Ten schemat pozwolił zmniejszyć całkowitą długość broni z 1225 mm (długość SVD) do akceptowalnego - 900 mm. W tym samym czasie długość lufy została zmniejszona o 100 mm bez utraty właściwości bojowych i operacyjnych. Ogólnie rzecz biorąc, wielu zauważyło podobieństwo karabinu do innego udanego modelu od czasów drugiej wojny światowej - broni niemieckich spadochroniarzy FG-42.
IED - karabin, który wykorzystuje podstawę pracyautomatyczna zasada usuwania gazu z otworu. Projektant SVD Dragunov pożyczył ten system od karabinu szturmowego AK, chociaż wiadomo, że Kałasznikow nie uczestniczył w opracowaniu karabinu.
В целом, практически вся конструкция была взята z karabinu rodzicielskiego - SVD, a są to części USM, system blokujący, odbiornik, sprzęt automatyczny. Ponadto karabin umożliwia strzelcowi automatyczne strzelanie. Jest to spowodowane wzrostem długości skoku zniżania. Jednak strzelanie z karabinu snajperskiego jak karabin szturmowy jest bardzo kontrowersyjną bronią, ponieważ automatyczne sterowanie ogniem powinno być bardzo trudnym zadaniem. A zastosowany nabój jest dość potężny, co może prowadzić do zniszczenia zespołów karabinowych. Podczas napinania spustu pociągnięcie spustu i szept nie są rozłączane, co powoduje wystrzelenie samowyzwalacza, gdy żaluzja powróci do swojej pozycji do przodu i otwór lufy zostanie zablokowany. Ponadto konstrukcja karabinu zawiera specjalny translator, który ogranicza ruch spustu.
Lufa VCA jest znacznie bardziej masywna niż lufa SVD.W produkcji przy użyciu precyzyjnego sprzętu. Kanał lufy zawiera 4 rowki (prawe), w odstępach co 320 mm. Na sekcji wylotowej zamontowano specjalne urządzenie, które pełni wiele funkcji - kompensator hamulca wylotowego, ogranicznik płomienia, ciężar, który zmniejsza oscylacje odrzutu i lufy, a także przesuwa środek ciężkości broni do przodu. Ponadto urządzenie krąży gazami w beczce, dzięki czemu objętość strzału zmniejsza się do około 150 dB.
Informacje sugerują również, że IED były również produkowane przy użyciu standardowej manierki SVD, co powinno mieć pozytywny wpływ na dokładność, ale nie ma na to potwierdzenia.
Chwyt pistoletowy wykonany jest zplastik odporny na uderzenia i znajduje się blisko środka ciężkości karabinu. Dla wygody strzelania np. zimą osłona spustu została powiększona specjalnie pod dłoń w rękawiczce. Ponadto, dla wygody, do odbiornika przymocowany jest specjalny „policzek”, przeznaczony do podtrzymywania głowy. Pewne zmiany dotyczyły również okładzin lufy i czoła. Chociaż zostały przejęte z SWD, zostały przeprojektowane ze względu na ruch celownika do przodu.
Tylna część odbiornika pełni funkcjękrupon. W tym celu przymocowana jest do niego specjalna sprężynowa stopka. On, podobnie jak przód, wypukłość „policzka” i podszewka wykonane są z poliamidu. Ponieważ zmienił się środek ciężkości karabinu - znajduje się on teraz w pobliżu uchwytu kierowania ogniem, co przesunęło równowagę karabinu w dodatnim kierunku. Wygodniej jest trzymać broń niż ten sam SWD.
Dwójnóg przeznaczony do strzelania z pozycjileżąc, mogą się obracać dzięki przegubowemu mocowaniu i specjalnemu drążkowi, który jest sztywno zamocowany przed korpusem. Obrót wokół własnej osi jest możliwy zarówno w prawo, jak iw lewo o około 90 stopni. Sam dwójnóg jest typu teleskopowego, dozwolone są cztery tryby regulacji wysokości, maksymalna wysokość to 320 mm.
Jako nabój karabin snajperski SVU wykorzystuje zarówno standardową amunicję 7,62 mm, jak i specjalne naboje snajperskie 7,62x54 R.
Magazynek karabinu mieści od 10 do 30 naboi.Może to być albo zwykły sklep dla SVD, albo nowsza 20-rundowa próbka. Pojawiły się również informacje o rozwoju magazynków 30-nabojowych, ale nie zostały one potwierdzone.
SVU AS - karabin, na którym zgodnie ze standardemzamontowany celownik PSO-1. Ale, w zależności od sytuacji bojowej, na karabinie można również zainstalować opcje nocne - NSPU i tym podobne. Jeśli chodzi o mechaniczne przyrządy celownicze, projektanci zrezygnowali ze standardowych celowników sektorowych, takich jak te z SWD, na rzecz celownika dioptrii z regulacją dioptrii. Dioptria i muszka zamontowane są na składanych stojakach, co zwiększa niezawodność i chroni celownik przed uszkodzeniem. Możesz strzelać z celownika mechanicznego bez zdejmowania optyki.
Karabin ma zadowalającą celność ognia - na dystansie 100 m rozrzut nie przekracza 70 mm.
Jak broń airsoftowa lub myśliwska, karabinnie powszechna. SVU to karabin, z którym airsoft to kosztowna przyjemność. Mimo to jego wygląd jest zapożyczony do produkcji wersji airsoftowych. Tak, i nie można mówić o wolnej sprzedaży na rynku cywilnym, bo broń sił specjalnych jest prawie tajna, dotyczy to również IED. Karabin, który kosztuje kilka pensji, jest zbyt drogi dla przeciętnego człowieka.
- SVU i SVU A - 4,4 kg;
- SVU AS - 5,5 kg.
