Steeplechaz lub 3 tysiące przeszkódmetrów - jest to jedna z dyscyplin, które składają się na bieżnię i program terenowy. Ta dyscyplina uczy sportowców odpornymi, uważnymi, technicznymi, taktownymi.
Steeplechaz oficjalnie pojawił się około połowy XIX wieku w Wielkiej Brytanii, gdzie odnotowano wyniki prowadzenia studentów z Oksfordu w odległości 3218 metrów.
Wyścig z przeszkodami znajduje się na liście Letnich Igrzysk Olimpijskich dla mężczyzn w 1920 r., A dla kobiet - od 2008 r. I obejmuje: pokonywanie przeszkody „pit water”, bieganie między przeszkodami.
W sumie sportowiec musi pokonać 35 różnych barier, w tym siedem dołów.
W światowym sporcie czołowe miejsca zajmują biegacze z Kenii i biegaczki z Rosji.
Główna trudność tej odmiany jest łatwaLekkoatletyka jest uważana za równomierny rozkład mocy we wszystkich 7 kręgach oraz zachowanie dodatkowego potencjału fizycznego do pokonywania przeszkód. Sportowiec może przeskoczyć barierę bez dotykania jego stóp (co znacznie skraca czas) i nadepnąć na niego stopą.
Bieg z przeszkodami uważany jest za jeden z najtrudniejszychpodgatunki lekkoatletyki, ponieważ podczas jej realizacji zawodnik musi nie tylko przebiec duży dystans, ale także pokonać wszystkie 35 przeszkód na drodze do mety. Wymaga to maksymalnej wytrzymałości i wysiłku fizycznego.
Biegnie 400 metrów z przeszkodamikrótkie odległości dla kobiet i mężczyzn. To jest standardowe koło. W tej odległości ustawia się 10 barier, każda wysokość wynosi 91,4 metra dla mężczyzn i 76,2 metra dla kobiet. Sportowcy mogą wchodzić na bariery i strzelać do przeszkód bez kar.
Najtrudniejsza jest przeszkoda o długości 110 metrówrodzaj lekkoatletyki. Wysokość bariery dla mężczyzn wynosi 106,7 metra, a dla kobiet - 83,3 metra. Odległość między barierami nie zmienia się i wynosi 9,14 metra. Tylko odległość od początku do pierwszej przeszkody jest nieco większa i wynosi 13,72 metra.
Warunkowo zmianę prędkości sportowca można podzielić na 4 części: start i start po starcie; pokonywanie przeszkód; bieganie między przeszkodami i meta.
Zasadniczo tor przeszkód jest podobny dokonwencjonalna technika biegania na długich dystansach. Ale są jeszcze wyjątki. Różnica polega na zdolności sportowca do prawidłowego obliczenia i zmiany w czasie kąta odpychania od ziemi przed przeszkodą, a także bezpośrednio po niej. Ponadto biegacz musi odbić się i wylądować poprawnie po skoku. Przy nieudanych ruchach możliwe są różne skręcenia i urazy. Odepchnięcie powinno wynosić kolejne 210 metrów od bariery.
Podczas pokonywania przeszkody sportowiec zgina nogę do joggingu w kolanie i przyciąga ją do ciała, aby zmniejszyć bezwładność. Powinieneś wylądować na palcu, nie dotykając pięty śladem.
Aby sportowiec nauczył się prawidłowo pokonywać przeszkodę, opracowano pewne metody na przestrzeni lat:
