Chińska mądrość mówi, że nic nie magorsze niż życie w erze zawirowań i zmian. Najwyraźniej wszyscy mamy teraz szczęście, że żyjemy właśnie w takim momencie: upadek Związku Radzieckiego i towarzyszące mu wstrząsy, zmiana stylu życia i zmiana klimatu.
Na przykład kilka dekad temu tak się wydawałotelefon stacjonarny jest jednym z najbardziej zaawansowanych środków komunikacji. Jednak wraz z pojawieniem się rozwiązań bezprzewodowych jego pozycja została poważnie zachwiana. Gdy przemysł rozpoczął produkcję tanich urządzeń mobilnych, a operatorzy GSM obniżyli ceny taryf, telefon stacjonarny zaczął wydawać się archaizmem. Zaproponowano jednak kilka rozwiązań, które odwróciły ideę tego rodzaju komunikacji. Były to stacjonarne telefony GSM.
Pozorna sprzeczność
Fala radiowa i drut
Rzadko zdarza się, żeby nikt nie miał telefonu komórkowego.Co więcej: dla wielu modeli działa jednocześnie z kilkoma kartami SIM różnych operatorów komórkowych. Wygoda rozwiązań bezprzewodowych jest oczywista - możesz dzwonić z dowolnego miejsca, w którym znajdują się stacje bazowe. Jednak w niektórych przypadkach telefon stacjonarny jest nadal używany. Na przykład, aby zaoszczędzić pieniądze na koszcie połączenia. Wyobraź sobie, że musisz zadzwonić z telefonu przewodowego na numer telefonu komórkowego. To jest drogie Jeśli jednak zamiast konwencjonalnego urządzenia w domu zostanie zainstalowany model hybrydowy (tzw. Bramka GSM), wówczas wszystkie problemy zostaną rozwiązane.
Zwykły schemat połączeń jest następujący: telefon stacjonarny - firma telekomunikacyjna świadcząca usługi przewodowej komunikacji - operator telefonii komórkowej - „telefon komórkowy”.
Gdyby można było usunąć drugie ogniwo z łańcucha, taryfikacja byłaby zupełnie inna.
To właśnie robią bramy GSM. Wewnątrz takiego telefonu stacjonarnego znajduje się standardowy moduł komórkowy i karta SIM. W zależności od wybieranego numeru wybierana jest określona metoda połączenia.
Jeśli chcesz zadzwonić z telefonu komórkowego donumer miasta, właściciel takiego systemu wybiera numer abonenta w specjalny sposób. W rezultacie najpierw nawiązywane jest połączenie z modułem bezprzewodowym bramy znajdującym się w domu, który wybiera żądany numer miasta. Tak więc schemat przyjmuje postać: inicjator połączenia komórkowego - brama bezprzewodowa - moduł przewodowy - klasyczny dzwonek przewodowy. Ponieważ karty SIM bramki i „telefon komórkowy” właściciela należą z reguły do tej samej sieci, koszt połączenia to grosz.