Wyimaginowana umowa i jej znaki

Wyimaginowana transakcja to transakcja przeprowadzona na widok, bez żadnych konsekwencji prawnych. Z prawnego punktu widzenia jest uważany za nieważny od momentu jego zawarcia.

Wyimaginowana umowa może wydawać się bezbłędnamieć wady treści i składu tematycznego. Jednocześnie jednak strony podejmują próbę oszukiwania innych, stwarzając wrażenie, że są ze sobą w relacjach biznesowych, chociaż jest to sprzeczne z prawdą. Czasami transakcja będąca przedmiotem sporu jest również odpowiednia dla tej definicji, która jest również uważana za nieważną i wyraźnie niezgodna z wymogami prawa.

W momencie transakcji ustalenie, czy jest ono wymyślone, czy nie, jest prawie niemożliwe. Ta informacja stanie się widoczna znacznie później.

Jak już wspomniano, zgodnie zZgodnie z kodeksem cywilnym wyimaginowana transakcja jest nieważna. A to oznacza, że ​​w każdym przypadku jest nieważne, niezależnie od tego, czy sąd uzna to, czy nie. Konsekwencją nieważności transakcji jest często zwrot, czyli zwrot przez obie strony sobie wszystkiego, co otrzymali w wyniku porozumienia między nimi. Jest to możliwe, pod warunkiem że spełniają wszelkie zobowiązania, które są prawnie nieważne. Jednak dalekie od zawsze fikcyjne porozumienie powinno pociągać za sobą restytucję.

Po co dokładnie ta pozorna umowa?Przyczyny mogą być różne. Na przykład wystawienie fikcyjnej dzierżawy w celu zarejestrowania nowej osoby prawnej. Lub stwórz pozór nabycia dowolnej nieruchomości w celu uzyskania dużej pożyczki. Lub alternatywnie fikcyjna sprzedaż z groźbą bankructwa.

Fikcyjność transakcji wynika z faktu, że każdy zstrony nie mają zamiaru jej wypełniać, zdając sobie sprawę, że w rzeczywistości umowa ich nie wiąże. Prawdziwe cele transakcji są ukryte przed osobami trzecimi lub przedstawione w fałszywym świetle. Jednocześnie strony nie zamierzają niczego zmieniać w swoim stanie prawnym. Przykładem jest fikcyjna darowizna jakiejkolwiek rzeczy w celu ukrycia jej przed konfiskatą.

Pozorowane oferty mają wiele funkcji.Najważniejsze z nich to: zawarcie transakcji przez nieodpowiednią osobę, podanie nieprawdziwych informacji innemu uczestnikowi lub osobom trzecim, zamiar niewypełnienia zobowiązań, które powstały oraz zatajenie prawdziwych zamiarów.

Czasem wystarczy udowodnić bezprawność transakcjijest to trudne, w dużej mierze wynika to z określenia kierunku intencji stron. Często łapówki są przyjmowane pod pozorem wykonania umowy sprzedaży. Z reguły w takich przypadkach wyraźnie zaniżona cena nabywanej nieruchomości jest często podejrzana.

W ramach domeny było wiele nieuczciwych działańpoprzez pokrycie fikcyjnych umów, gdy jedna ze stron transakcji stawia sobie za cel wprowadzenie w błąd drugiej. Takie przypadki często określa się słowem „rzut”. Wyrażają się w rażących formach oszustw, polegających na przeprowadzaniu transakcji z pomocą manekinów lub za pośrednictwem nieistniejących firm.

Zawarcie urojonej transakcji nie rodzi skutków prawnych. Jedyną sankcją może być jej unieważnienie, w niektórych przypadkach musi wówczas nastąpić zwrot.