Obywatele każdego kraju w inny sposóbwspółdziałać ze sobą. Komunikacja może odbywać się na różnych poziomach. Istnieje coś takiego jak „związek cywilny”. Co kryje się pod tym pojęciem, jakie są główne oznaki takiego związku? Porozmawiamy o tym w ramach tego artykułu.
Na początek określimy przedmiot naszego małego badania. Kiedy zachodzą stosunki obywatelskie? Jakie są ich cechy i objawy?
W życiu codziennym ludzie wchodzą w różnekomunikacja - społeczna, biznesowa, o charakterze politycznym. Znaczny procent interakcji w tych i innych środowiskach jest regulowany przez prawo. Główny wolumen relacji między ludźmi zajmują głównie te o charakterze cywilno-prawnym. W rzeczywistości głównym czynnikiem w kształtowaniu tych relacji jest dostępność odpowiednich norm prawnych, które je regulują.
Podstawami spraw cywilnych są:po pierwsze, podstawa normatywna, a po drugie rzeczywiste działania ludzi podlegających regulacji. Zatem państwo działające jako ustawodawca bierze również bezpośredni udział w sposobie interakcji podmiotów społeczeństwa.
Kolejnym punktem, który wymaga szczegółowego rozważenia, jest struktura. Elementy prawa cywilnego są różne. O tym - dalej.
Istnieją dwie główne interpretacje tego terminu, o którychw pytaniu. Według pierwszego elementy cywilnych stosunków prawnych są identyfikowane z „podmiotami”. Są oni, zgodnie ze wspólną definicją, uczestnikami stosunków, które stały się nosicielami praw podmiotowych, a także zobowiązań o charakterze cywilnym wynikających z rządów prawa. Elementy cywilnych stosunków prawnych są w tym przypadku przedmiotem działania niektórych działań.
Zauważ, że definicja wnie istnieją odpowiednie akty prawne obowiązujące w Rosji, zastępuje je pojęcie „obywatele” i termin „osoby fizyczne” w niektórych przypadkach z nim identyczny, a także zwrot „osoby prawne”, w zależności od kontekstu i kierunku regulacji. Podmioty, to znaczy elementy cywilnych stosunków prawnych, jako formacje państwowe lub miejskie, są również rozróżniane. Na przykład taka i taka republika, to lub tamto miasto. Jednocześnie, jeśli chodzi o praktykę egzekwowania prawa, są one utożsamiane, jeśli wymaga tego kontekst, z osobami prawnymi. W niektórych przypadkach charakter przedmiotów jest taki, że ich klasyfikacja jest raczej trudna. Na przykład jako strona tej samej transakcji obywatel może występować zarówno jako osoba fizyczna, jak i szef osoby prawnej.
Istnieje inna interpretacja terminu „elementystosunki cywilne ". Zgodnie z nim nie chodzi o podmioty, ale także inne elementy, które są częścią związku jako procesu. W tym przypadku elementy stosunku cywilnego są reprezentowane (na podstawie klasyfikacji powszechnej wśród rosyjskich prawników) przez następujące spektrum:
- W rzeczywistości podmioty (osoby fizyczne, osoby prawne);
- treść procesu stosunku prawnego (bieżące prawa, obowiązki);
- przedmiot powstawania relacji (coś, co jednocześnie wpływa na interesy podmiotów).
Zatem pierwsza interpretacja jest węższa,drugi jest znacznie szerszy, ale oba mają prawo istnieć. Jesteśmy jednak zainteresowani innym pytaniem: „Jakie są elementy i rodzaje relacji obywatelskich?” Przejdźmy do ich rozważań.
Kryteria klasyfikacji określające gatunkiistnieje wiele cywilnych stosunków prawnych między rosyjskimi prawnikami. Ale główne dwa. Pierwszym z nich są podstawy stosunków obywatelskich, które mogą być własnością lub mieć charakter osobisty. Drugim jest natura wzajemnej komunikacji. Zgodnie z powszechną definicją może być bezwzględny lub względny. Zauważamy również, że w niektórych przypadkach stosuje się kryterium, które opiera się na mechanizmie realizacji interesu osoby, która ma odpowiednie prawa - własność lub odpowiedzialność. Inne godne uwagi podstawy klasyfikacji obejmują status prawny podmiotów stosunków prawnych, niezależnie od tego, czy prawo regulacyjne należy do regulacyjnych czy ochronnych.
Wielu prawników zauważa:elementy i rodzaje cywilnych stosunków prawnych mogą mieć granicę warunkową. W praktyce ścigania w niektórych przypadkach bardzo trudno jest sklasyfikować charakter niektórych transakcji. Może tak być na przykład w obszarach podlegających prawu własności intelektualnej. Relacja może być zarówno oznaką własności, jak i osobowości.
Niektórzy eksperci wolą podkreślaćodrębna kategoria cywilnych stosunków proceduralnych. Ich głównym objawem jest to, że odpowiednia komunikacja odbywa się w ramach procesów sądowych. Jednak charakter takich sporów ma charakter cywilny. Jak również prawodawstwo oparte na zasadach, które podejmowane są na korzyść jednej ze stron.
Cywilne stosunki prawnepowstają w przypadkach, gdy każda ze stron przestrzega prawa, opierając się na własnych kryteriach. Lub, dobrowolnie lub nie, narusza odpowiednie przepisy, przez co przeciwnik nie może skorzystać ze swoich praw.
Po rozważeniu sposobu wyrażenia struktury, elementystosunek cywilny, możemy badać takie właściwości, jak kompetencja i obowiązek, jakie zachodzą przy zawieraniu transakcji w ramach stosownej komunikacji. Jakie to zjawiska? Faktem jest, że każda z tych koncepcji jest charakterystyczna dla stron zaangażowanych w stosunki prawne. W takim przypadku uczestnicy transakcji mogą być jednocześnie uprawnieni i zobowiązani. Dotyczy to na przykład większości umów między przedsiębiorstwami. Na przykład umowy określają nie tylko prawa sprzedającego i kupującego, ale także ich obowiązki.
Po rozważeniu koncepcji i elementów cywilnychstosunek prawny, możemy badać taki aspekt, jak przedmioty odpowiedniego rodzaju komunikacji. Jakie są kryteria ich definicji? Eksperci rosyjscy wolą trzymać się następującego sformułowania: przedmiot jest przedmiotem kierunku działań podmiotu. Czyli na co wpływają istotne elementy stosunków cywilnoprawnych. Jednocześnie specyfika prawa cywilnego polega na tym, że reguluje ono przede wszystkim granice zachowania podmiotów. Oznacza to, że w toku wykonywania praw i obowiązków elementy stosunków prawnych regulują przede wszystkim ich zachowanie. I w tym przypadku to (zachowanie) będzie przedmiotem odpowiedniej komunikacji. Oprócz niego przedmiotem stosunków prawnych, zgodnie z inną potoczną teorią, mogą być różnego rodzaju korzyści - majątkowe, finansowe czy niematerialne.
Jeśli pojęcie i elementy cywilnestosunki prawne z zasady są klasyfikowane przez prawników w ramach mniej lub bardziej ogólnie przyjętych kryteriów, a następnie co do przedmiotu odpowiednich komunikatów nie wszystko jest takie proste. Naukowcy i praktycy zajmujący się zagadnieniami prawa cywilnego nie mają ogólnie przyjętego punktu widzenia w tej kwestii. W szczególności istnieje opinia, że odpowiedni stosunek prawny może w ogóle nie mieć przedmiotu, inni sprzeciwiają się, uważając, że interakcja podmiotów komunikacji w tym przypadku nie ma sensu. Są prawnicy, którzy uważają, że przedmiotu nie da się podzielić na składową, która odzwierciedla zachowanie elementów stosunku prawnego, a która jest w istocie kojarzona z korzyściami.
Mechanizm jest dość rozpowszechnionyokreślenie przedmiotu stosunków cywilnych w oparciu o trzy kryteria - prawne, ideologiczne i materialne. Pierwsza określa zachowanie, druga charakteryzuje wolę stron, trzecia - rodzaje towarów.
Po zbadaniu obiektów, które charakteryzują cywilnestosunek prawny, koncepcja, elementy, rodzaje odpowiednich komunikatów, możemy przejść do takiego aspektu jak treść. Jakie są cechy jego powstania, zgodnie z tezami rosyjskich prawników? W środowisku eksperckim panuje punkt widzenia: o treści stosunków cywilnoprawnych decydują wzajemne prawa, a także obowiązki związane z przedmiotami komunikacji. Eksperci postrzegają ich strukturę jako bardzo zróżnicowaną. W szczególności niektóre prawa mogą obejmować tylko jedno prawo, inne - kilka. Na przykład w odniesieniu do majątku właściciel może go zarówno używać, jak i rozporządzać nim.
Przestudiowaliśmy elementy stosunków cywilnoprawnych,treść, tematy, przedmioty. Teraz warto zwrócić uwagę na taki aspekt, jak podstawy do pojawienia się odpowiedniej komunikacji. Przede wszystkim zauważamy, że prawa odzwierciedlające normy prawne nie mogą stanowić podstawy do powstania praw i obowiązków. Zapewniają jedynie mechanizmy, które mogą stać się taką podstawą. W tym przypadku mówimy o tzw. Faktach prawnych. Istnieje wiele powodów ich klasyfikacji. Ale wszystkie one ogólnie sprowadzają się do pojawienia się pewnych okoliczności życiowych, które z góry determinują wolę stron zawarcia transakcji o charakterze cywilnoprawnym.
Wśród prawników panuje opinia, że najwięcejpowszechnym rodzajem stosunku prawnego są więzi majątkowe. Ale tym bardziej interesujące będzie badanie odmiany komplementarnej. Oznacza to, że stosunki niemajątkowe. Kryteria ich klasyfikacji są dość złożone. Eksperci wolą podzielić stosunki prawne niemajątkowe na dwa typy - te, które nie mają nic wspólnego z aspektem materialnym (czyli całkowicie osobistym) oraz te, które nadal w jakiś sposób na niego wpływają. Obszary, które mogą odzwierciedlać pierwszy rodzaj relacji, to prawa autorskie i własność intelektualna. A także te obszary komunikacji, które odzwierciedlają wyłącznie osobiste stosunki prawne - honor, godność, prawa człowieka itp.
Rozmawialiśmy o tym, czym jest stosunek cywilny(koncepcja, cechy, elementy, które ją tworzą). Ale rozmawialiśmy głównie o aspektach odzwierciedlających komunikację jednostek. Równie przydatne będzie rozważenie niuansów charakterystycznych dla udziału organizacji w stosunkach obywatelskich.
Głównym obszarem problemowym jest tutaj komunikacja,odzwierciedlające tworzenie, utrzymywanie i zakończenie działalności osób prawnych, a także stosunki realizowane przez organizacje związane z działalnością gospodarczą. W niektórych koncepcjach teoretycznych, które są powszechne wśród rosyjskich prawników, stosunki cywilne (pojęcie, elementy, typy omówiono powyżej) są ściśle powiązane z tzw.
Klasyfikacja procesów charakterystycznych dlaten rodzaj komunikacji jest dość skomplikowany. Jest wystarczająco dużo dyskusyjnych momentów. W szczególności wśród prawników występują spory związane z legalnością wprowadzania stosunków organizacyjnych do stosunków cywilnych jako takich. Eksperci, którzy uważają, że tego typu komunikacji nie można łączyć w jedną kategorię z tymi, które charakteryzują interakcje jednostek, argumentują swój punkt widzenia wysoką częstotliwością komunikacji w organizacjach, która implikuje podporządkowanie. Z kolei ustawodawstwo cywilne zakłada przede wszystkim równość uczestników transakcji. Przeciwnicy takich specjalistów uważają, że głosiony punkt widzenia jest tylko częściowo prawdziwy - odzwierciedla wewnętrzne procesy korporacyjne. W rzeczywistości większość umów biznesowych zawieranych jest między stronami o równym statusie. Transakcje są więc dokonywane zgodnie z prawem cywilnym.
Innym przedmiotem dyskusji jest to, czy liczyćCzy interakcja między firmami ma charakter wyjątkowy? Powyżej, rozważając elementy stosunku cywilnoprawnego, jego treść, nie wyodrębniliśmy relacji między korporacjami jako odrębnego rodzaju transakcji. Wśród ekspertów istnieją w tej sprawie dwa punkty widzenia. Według pierwszego, zasadne jest wyodrębnienie odpowiednich komunikatów w biznesie na odrębny, niezależny typ, który może łączyć oznaki zarówno stosunków majątkowych, jak i osobistych. Inne stanowisko opiera się na fakcie, że obecnie rosyjskie ustawodawstwo nie zawiera sformułowań, które w jakiś sposób oddzielałyby stosunki prawne między osobami prawnymi od tych typowo „cywilnych”. Jednak fakt, że komunikacja organizacyjna ma cechy, które sprawiają, że w niektórych przypadkach jest ona całkowicie odmienna od transakcji majątkowych lub osobistych, w zasadzie nie jest kwestionowana w środowisku eksperckim. W praktyce różnice te można wyrazić np. W sposobach ochrony praw określonych prawem, innych algorytmach rozwiązywania problemów w sądzie, różnej głębokości odpowiedzialności itp.
Tak więc w porządku obrad są elementy stosunku cywilnoprawnego. Ogólny opis ich typów podano powyżej. Przydatne będzie bardziej szczegółowe zbadanie, czym jest komunikacja absolutna i względna.
W pierwszym przypadku uprawniona strona transakcji(lub inny mechanizm realizacji praw) współdziała z nieokreślonym kręgiem podmiotów - „osobami trzecimi”. Realizacja odpowiednich interesów jest realizowana przez osobę poprzez własne działania. Z kolei te strony transakcji, których lista nie jest określona na poziomie osobowości, muszą uznać odpowiednie kompetencje drugiej strony. W praktyce bezwzględne stosunki cywilne można wyrazić we własności jakiejkolwiek własności, w tym własności intelektualnej.
Tak więc wynika z komunikacji względnejudział w transakcji podmiotów, których dane osobowe są wyraźnie zapisane w umowie lub innym źródle, a osoba uprawniona jest z nimi zaznajomiona. Jeśli chodzi o treść odpowiednich umów, to zgodnie z nimi co do zasady osoby będące stroną zobowiązaną muszą wykonać określone czynności na rzecz uprawnionego. W praktyce można to wyrazić w zawieraniu umów o pracę, świadczeniu usług, dostawie towarów itp.
Biorąc pod uwagę elementy stosunków cywilnoprawnych oraz rodzaje stosunków cywilnoprawnych, wyróżniliśmy taką kategorię, jak komunikacja majątkowa i wiążąca. Rozważmy to teraz bardziej szczegółowo.
Nie wszyscy eksperci uważają, że przydział nieruchomości iobowiązkowy stosunek prawny w odrębnym typie jest uprawniony. Choćby dlatego, że w wielu przypadkach są one bardzo podobne do bezwzględnych i względnych. Niektórzy prawnicy uważają, że prawie zawsze można sobie poradzić z podziałem komunikacji na dwa ostatnie typy. Nie ma praktycznego sensu włączanie takich kategorii, jak istotność i obowiązek. Jednocześnie wielu ekspertów uważa to podejście za nie najnowocześniejsze. Faktem jest, że elementy stosunków cywilnoprawnych i ich specyfika w aspekcie gatunkowej różnorodności środków przekazu są przedmiotem badań nauk prawnych, w stosunku do których systematycznie zmieniają się koncepcje metodologiczne. Ponadto prawodawstwo również ewoluuje.
Zwolennicy alokacji rzeczywistej i obowiązkowejstosunki do osobnej kategorii, jako przykład, podano fragmenty Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej. Kodeks zawiera sekcję godną uwagi. Nazywa się to „Własnością i innymi prawami rzeczywistymi”. Inny argument opiera się na fakcie, że nie wszystkie prawa o charakterze absolutnym mogą być prawami rzeczywistymi. Podobnie w praktyce względne nie zawsze mogą być obowiązkowe. Właśnie w tych przypadkach, gdy odnotowuje się fakty obu typów, sensowne jest mówienie o prawach rzeczywistych i obligatoryjnych jako o odrębnych rodzajach stosunków cywilnych.
Przejdźmy jednak do szczegółów.Jakie są kryteria określania praw majątkowych i odpowiedzialności? Wśród ekspertów najpopularniejszy jest ten, który odzwierciedla sposób realizacji praw i interesów uprawnionego. Jeśli mówimy o rzeczywistych stosunkach prawnych, to dzieje się to poprzez czynności związane z mieniem. W takim przypadku osoby trzecie nie powinny podejmować żadnych działań, które mogłyby uniemożliwić właścicielowi wykonanie jego prawa. Z kolei ze stosunku prawnego wynika, że interes osoby uprawnionej realizowany jest poprzez wykonywanie określonych czynności przez uczestników zobowiązanych. W praktyce można to wyrazić na przykład w celu przeniesienia majątku w posiadanie innej osoby.
Rozważ inne kryterium klasyfikacjizwiązek, który zauważyliśmy powyżej. Istnieją komunikaty dotyczące bezpieczeństwa i przepisów. Jaka jest różnica? Wszystko jest bardzo proste. Regulacyjne mają na celu uregulowanie komunikacji między podmiotami w oparciu o możliwość realizacji ich praw i interesów w normalnych warunkach. Z kolei ochronne stosunki prawne implikują mechanizmy, w ramach których działania przewidziane prawem są stosowane w celu ochrony praw i interesów podmiotów komunikowania się.
Uważa się, że ochronne stosunki prawnew przeważającej mierze implikują orzeczenie sądowe dotyczące ewentualnych sporów. Z kolei komunikaty regulacyjne wykorzystują mechanizmy, które pozwalają stronom transakcji na ustalenie czyjejś słuszności bez wszczynania odpowiednich postępowań. Jednocześnie oba rodzaje komunikacji są zwykle powiązane logicznie. Stosunek ochronny występuje, gdy przepis zostaje naruszony lub zakwestionowany przez stronę (zwykle stronę zobowiązaną). Efektem odpowiedniej komunikacji jest najczęściej opracowanie nowej normy, która uzupełnia lub zmienia istniejącą. Możliwe jest również, że stosunki zabezpieczające realizowane są w sposób prewencyjny, gdy dany podmiot uważa, że istnieje możliwość, iż druga strona transakcji naruszy obowiązującą regulację.
