Wojsko większości armii na świecie ma znaki,pozwalające na rozróżnienie rang i pasków na mundurach wojskowych. RF nie jest wyjątkiem. Rosyjscy wojskowi, a także ich ukraińscy i białoruscy odpowiednicy, aktywnie wykorzystują elementy, które umożliwiają określenie przynależności żołnierzy do jednej lub drugiej gałęzi armii, na strojach ceremonialnych i polowych. Kiedy pojawiły się plastry? Jakie elementy ubioru historycznie je poprzedzały? Jak są zwykle noszone?
Personel sił zbrojnych jest praktycznie dowolnyarmie świata są reprezentowane w różnych szeregach wojskowych. Aby zrozumieć, który z wojska jest żołnierzem, a kto generałem, istnieją tak zwane insygnia. Główne z nich to pasy naramienne, z reguły mocowane na ramionach mundurów wojskowych. Ale oprócz nich są też inne rodzaje insygniów, w tym paski. Mocowane są do mundurów wojskowych za pomocą szwów - stąd nazwa.
Znajdują się głównie na rękawach wojskowychubranie. Oprócz funkcji wyróżniającej, paski mogą czasem odzwierciedlać pewne osiągnięcia żołnierza należącego do określonej gałęzi armii lub jednostek. Ten element odzieży militarnej jest również popularny w środowisku cywilnym. Za pomocą pasków ludzie wskazują na przynależność do dowolnej organizacji, ruchu, stowarzyszenia.
Uniwersalne standardy wykonywania łatnie, każda fabryka odzieży używa własnej technologii. Dość popularna jest opcja, gdy łatka jest materiałem sklejonym wysokiej jakości włókniną (aby była sztywniejsza). Takie próbki z reguły są odporne na wpływy zewnętrzne, pranie. Ich kształt będzie trwał długo. Istnieją łatki wykonane metodą sublimacji (lub termotransferu). Charakteryzują się możliwością naniesienia na nie dowolnych obrazów. Naszywki można przyszyć do tkaniny ręcznie lub na maszynach do szycia. Istnieją urządzenia zdolne do nanoszenia łat w ramach dużych partii odzieży - metodą „przenośnikową”. Są takie, które są przystosowane do obróbki niektórych rodzajów odzieży - spodni, kurtek, czapek z daszkiem.
Wśród popularnych insygniów są szewrony.To słowo jest pochodzenia francuskiego, oznacza (w najczęstszej interpretacji) flisak (zwykle statek). Za szewrony uważa się paski na mundurach wojskowych w postaci elementów w kształcie litery V. Może być wykonany z plecionki, sznurka, plecionki. Zwykle znajdują się na rękawach. W okresie, gdy siły zbrojne naszego kraju nazywano Robotniczą i Chłopską Armią Czerwoną, to, co obecnie nazywa się szewronem, nazywano „insygniami rękawowymi”.
Ten element jest używany w heraldyce (jako częśćflagi i herby), jako element architektoniczny (do opisu części konstrukcji, ozdoby), na wojskowym sprzęcie wojskowym (głównie jako insygnia). Wielu poborowych żołnierzy armii rosyjskiej określa obrazy lub paski na ubraniach jako szewrony, które niekoniecznie mają kształt litery V.
Jako takie pojawiło się i stało się słowo „szewron”rozprzestrzenił się w średniowieczu. Faktem jest, że jeszcze wcześniej oficerowie żaglowców szyli insygnia rękawów na swoich kamizelkach w postaci krokwi, czyli trójkątnych. Zrobiono to tak, aby dowódcy okrętów byli wyraźnie widoczni podczas bitwy. „Chevron”, jak wspomniano powyżej, to po francusku „krokiew”. Pomimo tego, że kształt pasów umieszczonych na mundurze wojskowym mógł w przyszłych latach różnić się od klasycznego trójkąta, nazwa „szewron” pozostała.
Historycy zauważają to z biegiem czasuzmienił się cel szewronów. Czasami wojskowe szewrony na rękawach żołnierzy oznaczały starszeństwo w randze. W innych przypadkach liczba pasów mogła oznaczać liczbę obrażeń odniesionych przez żołnierza lub staż służby. Szewrony nie występowały wyłącznie w odzieży wojskowej. Były również używane w życiu cywilnym. Na przykład jako symbole przynależności zawodowej lub społecznej użytkownika.
Naszywki na mundury wojskowe są jednymi z wieluinsygnia używane w siłach zbrojnych. Miedzy innymi ramiączka, kokardy (na nakryciach głowy), pagony, ryngrafy, guziki, lamówki. Insygnia są mocowane na mundurach wojskowych w celu oznaczenia stopnia wojskowego, rangi klasowej, pozycji lub osobistego stopnia wojskowego. Często - w celu ustalenia przynależności żołnierza do określonej gałęzi armii lub departamentu. Pierwsze insygnia pojawiły się w okresie stosunków plemiennych. Użyto ich, aby osoby należące do różnych płci mogły się wzajemnie rozróżniać (oraz te, które były z tej samej płci - w celu wzajemnej identyfikacji). Insignia pomagała ludziom tworzyć hierarchię w związkach. Niektórzy historycy uważają tatuaże za prototypy współczesnych pasków. Według wielu historyków pierwsze insygnia przyczepiane do odzieży lub przedstawiane na niej były w starożytnych Chinach. Takich znaków używali również legioniści armii Cesarstwa Rzymskiego. Stopniowo żołnierze innych mocarstw europejskich zaczęli umieszczać paski na mundurach wojskowych.
W Rosji status munduru wojskowego określa się nana szczeblu państwowym przez Radę Heraldyczną pod przewodnictwem Prezydenta. Ten rodzaj odzieży jest noszony przez obywateli pełniących służbę w kilku organach rządowych. Są to Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, FSB, FSO, Rosyjska Służba Wywiadu Zagranicznego, Ministerstwo Sytuacji Nadzwyczajnych, a także Federalna Agencja Budowy Specjalnej Ministerstwa Obrony i Główna Dyrekcja Programów Specjalnych Prezydenta Rosji. W przypadku pozostałych wydziałów istnieją dwa inne rodzaje umundurowania - odzież urzędników państwowych organów ścigania ze specjalnymi stopniami oraz odzież urzędników służby cywilnej i służb cywilnych w stopniach klasowych.
W wielu nowoczesnych armiach lub wojskudywizje (np. w rosyjskich siłach zbrojnych) posługują się tzw. insygniami klap. Są to emblematy (prawie zawsze sparowane), umieszczone na kołnierzu munduru (dziurka na guziki). W czasach Imperium Rosyjskiego głównymi insygniami były szelki.
Ale dziurki na guziki pojawiły się po rewolucji 1917 roku.Po raz pierwszy historycy odnotowali ich użycie w 1922 roku. Emblematy broni bojowej zostały wprowadzone w 1924 roku, a rok później dowództwo wojskowe ZSRR zdecydowało, że żołnierze muszą nosić dziurki na guziki z insygniami według kategorii służbowej i specjalności, a także z emblematami pododdziałów (jednostek). W 1935 roku stopnie wojskowe pojawiły się w brzmieniu zbliżonym do współczesnych. Insygnia na klapy były używane w Armii Radzieckiej do 1943 roku, kiedy to wprowadzono szelki (zamiast emblematów kołnierzyka zaczęto zakładać na siebie guziki).
W przyszłości zasady noszenia tego wyróżnieniazmieniony. W latach pięćdziesiątych powróciła tradycja noszenia emblematów na dziurkach, która trwała do 1994 roku. Po dziurkach na guziki nie były noszone (z wyjątkiem umieszczenia emblematów na rogach kołnierzy i szelek). Ale w 2004 roku wprowadzono „klasyczne” emblematy. Mundur armii rosyjskiej zawiera insygnia klapy w prawie wszystkich gałęziach wojska.
Oficjalna nazwa szewronów w nowoczesnym styluArmia rosyjska - "insygnia rękawowe". Decydują o przynależności żołnierza do określonej formacji armii. Umiejscowienie naszywek na mundurze wojskowym to lewy rękaw munduru.
Oficjalnie szewrony znajdują się w większości gałęzi wojskaRF, ale nie wszystkie. Insygnia noszą żołnierze Sztabu Generalnego Rosji, żołnierze Wojsk Lądowych, pracownicy Ministerstwa Obrony Federacji Rosyjskiej, piloci Sił Powietrznych FR, marynarze Marynarki Wojennej, spadochroniarze Sił Powietrznych, a także żołnierze służący w Siłach Rakietowych i Obronie Lotniczej Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej.
Wśród krajów, których armia używa pasówna mundur wojskowy, - Ukraina. W szczególności elementy rękawa znajdują się na mundurach żołnierzy piechoty morskiej. Takie naszywki są używane, aby móc określić, w której jednostce służy wojsko.
Noszone są na lewym rękawie i znajdują się 10 cm od krawędzi paska na ramię. Na mundurze polowym jest inaczej: na lewym rękawie jest naszywana kieszeń. Łatka jest do niego przymocowana.
Naszywki na mundurach wojskowych jako znakiróżnice są aktywnie wykorzystywane przez białoruskie wojsko. W zależności od rangi żołnierze Republiki Białorusi noszą określony rodzaj odzieży i ramiączka. Na przykład żołnierze i sierżanci (nosząc ceremonialną tunikę) noszą czerwone naszyte ramiączka, chorąży noszą khaki, oficerowie złoto. Niezależnie od rangi na mundurze polowym zastosowano szelki w kolorze khaki, ponadto są one odpinane. Na koszulach uroczystych ramiączka w tym samym kolorze co tunika, ale jak w mundurze polowym odpinane.
