System wydalniczy (wydalniczy) to zestaw narządów, które dokonują przydziału.
Normalne funkcjonowanie organizmucharakteryzuje się stałością środowiska wewnętrznego. W szczególności jego parametry obejmują całkowitą zawartość i stosunek objętości przestrzeni wodnych, który zależy od ciśnienia osmotycznego i hydrostatycznego. Aby utrzymać stałość tych parametrów, konieczna jest wyraźna zgodność wycofywania aktywnych substancji osmotycznych i wody z poziomem ich zużycia.
Funkcje układu wydalniczego są częściowo wykonywane przez płuca, przewód pokarmowy i skórę. Jednak głównymi narządami wydalania są nerki.
Układ moczowy składa się z narządówzadanie tworzenia i wydalania moczu (narządów moczowych) i narządów zaangażowanych w reprodukcję (narządy płciowe). Obie grupy narządów są połączone funkcjonalnie i morfologicznie. System wydalniczy obejmuje nerki, moczowód, pęcherz moczowy i cewkę moczową.
Nerki znajdują się w obu obszarach zaotrzewnowychstrona kręgosłupa. Prawa nerka jest normalnie nieco niższa. Wynika to z faktu, że nad nim znajduje się wątroba. Nerki wykonują zadanie generowania płynu, który w rezultacie staje się moczem.
Struktura nerek obejmuje ogromnąliczba nefronów (bardzo cienkie zwinięte kanaliki). W szczelinach kapsułek nefronów pierwotny mocz jest filtrowany. W bliższych zwiniętych kanalikach aminokwasy, białka, wapń, glukoza i fosfor są wchłaniane z pierwotnego moczu. Struktura nerek zawiera proste cienkościenne odcinki, które zamieniają się w pętle, które składają się z odcinków opadających, zgięć i odcinków wstępujących. Po wyłożeniu zstępujących odcinków pętli komórek płaskich woda jest wchłaniana; w sekcjach wstępnych gromadzi się woda i zanika sód. Krótkie odcinki dystalne są odpowiedzialne za dalsze uwalnianie sodu do płynu tkankowego i pochłanianie dużej objętości wody.
Do kanalików wpływają dystalne zwinięte kanalikizbieranie przewodów, przez które mocz wchodzi do miedniczek nerkowych (w rzeczywistości rozszerzone końce moczowodów). System wydalniczy usuwa mocz z moczowodów do pęcherza, a następnie z organizmu.
Chęci oddania moczu towarzyszyrozluźnienie mięśni zewnętrznego i wewnętrznego zwieracza oraz skurcz mięśni ścian pęcherza. Uważa się, że układ wydalniczy działa dobrze, gdy oddaje mocz od czterech do sześciu razy dziennie z jednym nagromadzeniem moczu w ilości 250-300 ml.
Zaburzenia układu wydalniczego mogąobjawia się bólem w okolicy lędźwiowej, tworzeniem się obrzęku, zmianą ilości i koloru moczu, bolesnym oddawaniem moczu. Należy zauważyć istnienie nietypowych i mało objawowych dolegliwości. Często pacjenci skarżą się na zawroty głowy, senność, ból głowy, osłabienie, obniżoną wydajność.
W wielu przypadkach przyczyną chorób układu moczowego są infekcje.
Uczucia bólu o różnej intensywności i stopniu manifestacji mogą być związane z tworzeniem się kamieni lub guza.
Przezroczystość jest uważana za normalną,słomkowy żółty mocz. W przypadku chorób gorączkowych jego kolor może być brązowo-żółty z ceglanym osadem. Krwawy mocz może wskazywać na kamienie nerkowe, guzy i uszkodzenia nerek. Podczas przyjmowania leków lub witamin mocz może również zmienić kolor.
Wykrywanie podwyższonej liczby leukocytów w moczu może wskazywać na obecność procesów zapalnych w nerkach i dolnych drogach moczowych.
Gwałtowny spadek masy aktywnego miąższu z reguły pociąga za sobą niewydolność nerek. W takim przypadku ujawniają się znaczące naruszenia lub całkowita utrata podstawowych funkcji nerek.
