Polio jest ostrą chorobą zakaźnąw którym wirus infekuje szarą masę rdzenia kręgowego i rdzeń przedłużony. Jego konsekwencją jest paraliż prowadzący do niepełnosprawności przez całe życie. Uważa się, że w Rosji, krajach Europy i Ameryki ta niebezpieczna choroba została pokonana, a szczepionki przeciwko polio pomogły w tym. Harmonogram w Rosji przewiduje ich wdrożenie w pierwszych miesiącach życia dziecka.
Polio to ostra infekcjaspowodowane przez wirusa mającego trzy serotypy. Źródłem infekcji są chorzy i nosiciele wirusów. Choroba jest przenoszona drogą kałowo-ustną i kroplówką. Oznacza to, że możesz zarazić się przez kontakt, przez wodę, naczynia, produkty, które zostały narażone na działanie wirusa. W środowisku zewnętrznym jest wystarczająco stabilny, co może wywoływać epidemie. Najbardziej dotknięte są dzieci w wieku od 3 miesięcy do 5 lat. W typowych postaciach polio wirus infekuje jądra ruchowe pnia mózgu i rdzenia kręgowego. Klinicznie wyraża się to albo zapaleniem opon mózgowych, albo rozwojem porażenia, niedowładu, zaniku mięśni. Ponadto choroba może przebiegać bezobjawowo lub w postaci wymazanej. Osoba, która cierpiała na polio, zachowuje odporność na całe życie. Harmonogram szczepień pozwala rozwinąć sztuczną odporność na tę infekcję od dzieciństwa. Ale należy pamiętać, że w przypadku braku szczepienia, nawet po chorobie Heinego-Medina, osoba może ponownie zarazić się nią, ale czynnikiem sprawczym będzie inny rodzaj wirusa.
Do tej pory opracowano dwa rodzaje szczepionek.Rozróżnij żywą doustną szczepionkę przeciw polio (OPV) od inaktywowanej szczepionki przeciw polio (IPV). W Rosji na szczeblu państwowym podejmowane są wszelkie środki w celu zmniejszenia zachorowalności w populacji i stworzenia odporności na takie patologie jak zapalenie polio. Szczepienia (harmonogram szczepień zostanie przedstawiony poniżej) mogą być wykonywane zarówno przez OPV, jak i IPV. Oba warianty szczepionki zawierają wszystkie trzy typy wirusów, które powodują chorobę. W naszym kraju dozwolone jest stosowanie zarówno żywych, jak i inaktywowanych szczepionek. Ponadto ten ostatni jest częścią połączonego leku „Tetrakok”, który stosuje się podczas szczepienia przeciwko chorobom takim jak błonica, tężec, krztusiec, zapalenie polio. Harmonogram szczepień z tego ostatniego dopuszcza dwa schematy. W jednym z nich stosuje się IPV do szczepienia, a do ponownego szczepienia OPV, drugi obejmuje wprowadzenie tylko IPV.
OPV został opracowany w 1955 roku przez amerykańskiego wirusologaA. Sabin. Zawiera żywy, ale osłabiony wirus. Na zewnątrz szczepionka jest cieczą zabarwioną na czerwono o gorzkim smaku. Szczepionkę podaje się doustnie przez wkroplenie w zależności od stężenia od 2 do 4 kropli. Harmonogram szczepień przeciw polio dla dzieci poniżej pierwszego roku życia zaleca zaszczepienie szczepionki u nasady języka, aby uniknąć niedomykalności. U osób starszych jest on zakopany na migdałku podniebiennym. Po zabiegu należy wykluczyć jedzenie i picie na godzinę. Jeśli dziecko pluje, podaje się ponownie tę samą dawkę.
Osłabiony wirus przez tkankę limfatyczną gardłaprzedostaje się do jelita, gdzie zaczyna się namnażać, w odpowiedzi na co układ odpornościowy zaczyna wytwarzać przeciwciała, dzięki czemu powstaje system obronny organizmu. Zarażone prawdziwym, aktywnym wirusem polio są aktywowane, dzięki czemu choroba nie rozwija się ani nie przechodzi w łagodnej postaci, nie powodując niedowładów i paraliżu.
Wcześniej, w 1950 roku, był J.Salk zaproponował inaktywowaną szczepionkę zawierającą zabity wirus. Jest wstrzykiwany i występuje w postaci jednorazowych strzykawek zawierających jedną szczepionkę przeciw polio. Schemat szczepień zwykle zaleca użycie do szczepienia szczepionki inaktywowanej. IPV wstrzykuje się domięśniowo w okolice uda lub barku. W przypadku jego stosowania nie jest wymagane powstrzymywanie się od jedzenia i picia.
Liczne badania potwierdziły, że jedno i drugieszczepionki mogą wytworzyć skuteczną i trwałą odporność na choroby, takie jak polio. Harmonogram szczepień pozwala na użycie jednej lub drugiej szczepionki, w zależności od indywidualnych cech dziecka. Decyzję w tej sprawie podejmuje zazwyczaj pediatra po przeprowadzeniu badania i zebraniu szczegółowego wywiadu. Dopiero po dokładnym zbadaniu dziecka lub osoby dorosłej wolno mu zaszczepić chorobę, taką jak polio (szczepienie).
Kalendarz szczepień, który jest najważniejszydokument regulujący terminy szczepień ludności w naszym kraju zaleca szczepienia przeciwko poliomyelitis w kilku etapach. Jednocześnie w pierwszym z nich (szczepienie) stosuje się szczepionkę inaktywowaną, aw kolejnych (ponowne szczepienie) żywą. Taki schemat jest uważany za optymalny do uzyskania stabilnej odporności na chorobę.
Pierwsze szczepienie przeciwko polio (rycszczepienie pomoże młodym rodzicom w nawigacji) IPV wykonuje się w wieku 3 miesięcy. Następne szczepienie podaje się również IPV w wieku 4,5 miesiąca, trzecie (OPV) w wieku 6 miesięcy. Następnie przeprowadza się ponowne szczepienie, które również odbywa się w trzech etapach:
18 miesięcy (OPV);
20 miesięcy (OPV);
14 lat (OPV).
Istnieją również schematy szczepień, które wykorzystują wyłącznie leki inaktywowane. W takim przypadku szczepienie odbywa się:
3 miesiące;
4,5 miesiąca;
6 miesięcy.
Następnie następuje szczepienie przeciwko polio, którego harmonogram ponownego szczepienia obejmuje następujące daty:
18 miesięcy;
6 lat.
Jak widać, podczas korzystania z protokołu IPV harmonogram jest nieco skrócony. Takie schematy są stosowane w wielu krajach i nie jest to zabronione w Rosji.
Należy zauważyć, że jeśli z jakiegoś powoduharmonogram szczepień się zmienia, nie należy odmawiać kolejnych szczepień. 45 dni, które są określone jako przerwa między zabiegami, to minimalny okres, a jeśli zostanie wydłużony, nic strasznego się nie stanie. W tym czasie odporność nie ustanie, a szczepienia nie muszą zaczynać się od początku. Oznacza to, że jeśli pominięto którykolwiek etap szczepienia, to z powodu takiej choroby, jak polio, harmonogram szczepień będzie po prostu kontynuowany zgodnie ze schematem i nie będziesz musiał rozpoczynać szczepień od początku. Ponadto należy zauważyć, że OPV i IPV są lekami wymiennymi.
Oprócz zaplanowanych zajęć dla dzieci w Rosjiprzeprowadza się również immunizację populacji dorosłych. Dzieje się tak, gdy dana osoba podróżuje do obszaru, w którym występuje wysoka częstość występowania tej infekcji lub jako środek zapobiegawczy w przypadku wybuchu epidemii.
Pomimo tego, że nowoczesne szczepionki są zwykledobrze tolerowane, w odpowiedzi na szczepienie może nastąpić indywidualna reakcja organizmu. Z reguły silniej przejawia się na OPV. Można to wyrazić wzrostem temperatury do 37,0-37,5 ° w drugim tygodniu po szczepieniu. Może również wystąpić łagodna biegunka przez dwa dni. Pomimo tego, że ta reakcja jest dość rzadka, jest normalna i nie wymaga specjalnego leczenia. Z reguły wszystkie te zaburzenia ustępują samoistnie.
Wraz z wprowadzeniem IPV może wystąpić niewielki obrzęk w miejscu wstrzyknięcia, możliwy jest również niewielki wzrost temperatury ciała, osłabienie apetytu i niepokój.
Jedyne poważne powikłanie tego szczepieniajest związanym ze szczepionką porażeniem poliomyelitis - VAPP. Na szczęście jest to niezwykle rzadkie. Z reguły występuje po pierwszym zastosowaniu OPV (rzadziej podczas drugiego szczepienia) i przebiega ze wszystkimi objawami prawdziwego polio (niedowład, paraliż, zanik mięśni). Ryzyko VAPP jest wysokie u dzieci z niską odpornością, wadami rozwojowymi, HIV lub AIDS, jeśli podczas szczepienia stosuje się OPV. Aby uniknąć komplikacji, ten kontyngent jest używany tylko do immunizacji IPV.
Uwaga - osoba nieszczepiona(niezależnie od wieku), cierpiący na obniżoną odporność (HIV, AIDS) lub przyjmujący leki ją tłumiące, mogą zarazić się VAPP od dziecka zaszczepionego OPV, ponieważ uwalnia wirusa do środowiska w ciągu dwóch miesięcy po szczepieniu.
Harmonogram szczepień przeciw polio dla dzieci podkreśla następujące przeciwwskazania do szczepień:
ostre choroby lub zaostrzenia przewlekłepatologie - szczepienie odkłada się do 4 tygodni po wyzdrowieniu, w przypadku łagodnego ARVI szczepienie można przeprowadzić po powrocie temperatury do normy;
silna reakcja alergiczna na składniki szczepionki;
niedobór odporności, złośliwe formacje, stany immunosupresyjne;
zaburzenia neurologiczne, które objawiły się po wcześniejszych szczepieniach.
