W całej swojej 76-letniej historii okulary„Lotnicy” (lub, jak się je nazywa, „kropelki”) zawsze mieli ogromny wpływ na świecką modę. Zajmują legendarne miejsce w amerykańskiej kulturze i nigdy nie wyjdą z mody.
Dla Jamesa Deana, Audrey Hepburn, Michaela Jacksona idla wielu innych ikon kina i show-biznesu były one niezastąpione i nadal są dla tych, którzy chcą być zdecydowanie zauważeni. Od prezydentów po gwiazdy filmowe, od popularnych artystów rocka po projektantów mody - nie ma ludzi, którzy nie mają (lub nie mają) tego kultowego akcesorium.
Okulary Aviator są często kojarzone z Hollywooddroga życia. Ich historia zaczęła się skromniej, ale najważniejsze jest to, że zostały stworzone do nieco innych celów. Największa przyjazna dla oczu firma Bausch & Lomb opracowała i wprowadziła na rynek pierwsze „krople” pod marką Ray-Ben (przed promieniami słonecznymi (Ray) i blokadą (Ban)) dla Korpusu Powietrznego Armii Stanów Zjednoczonych, w szczególności w celu ochrony oczy pilotów przed promieniami słońca. W dużej mierze ich pomysł należał do porucznika Johna McCreadyego.
W 1920 roku wrócił z wyprawy dobalon i skarżył się, że promienie słoneczne spowodowały nieodwracalne uszkodzenie oczu. Skontaktował się z Bausch & Lomb i poprosił ich o zaprojektowanie okularów przeciwsłonecznych, które zapewniają pełną ochronę UV, ale są eleganckie i wygodne. Te pojawiły się w 1936 roku i natychmiast zostały przyjęte przez pilotów. Rok później firma otrzymała patent na stworzony na rynek komercyjny model Ray-Ben. Jednak termin „okulary lotnicze” stał się dla nich synonimem. Dziś opisują modele, które przypominajątworzą oryginalny projekt. Projekt obejmował soczewki „nieodblaskowe” (wykonane z zielonego szkła mineralnego, które filtruje promienie podczerwone i ultrafioletowe) oraz metalową oprawkę o masie nie większej niż 150 gramów. Soczewka, dwukrotnie większa od gałki ocznej, zapobiegała przedostawaniu się światła pod dowolnym kątem.
Podczas II wojny światowej piloci amerykańscynadal polegał na okularach przeciwsłonecznych typu aviator. A badania naukowe doprowadziły do innowacji, takich jak soczewki gradientowe (ze specjalną powłoką lustrzaną na górze i bez powłoki na dole, co pozwoliło wyraźnie widzieć panel na płaszczyźnie). Pierwotnie opracowane specjalnie do celów wojskowych, produkty stały się bardzo popularne wśród ludności cywilnej. Nie można zaprzeczyć militarnemu wpływowi tego okresu na modę. Tak więc koszule wojskowe były uważane za jeden z głównych produktów stylu lat czterdziestych. Ludzie, starając się naśladować wojsko, nosili okulary typu aviator z wielkim szykiem. Akcesoria męskie zdecydowanie zawładnęły światem kultury popularnej. Jak na ironię, „kropelki” bardzo lubią kobiety. Rzeczywiście, elegancki, błyszczący wzór jest idealny do każdego kształtu twarzy.
Po zakończeniu wojny coraz większy wpływ na modęzaczął renderować Hollywood. W następnych latach pojawiło się wiele stylów Rey-Ben, niektóre z nowymi efektami optycznymi. W 1978 roku firma Bausch & Lomb wprowadziła model z światłoczułymi soczewkami fotochromatycznymi „kameleony” (ciemnieją w zależności od zmian temperatury i warunków oświetleniowych, od żółtego do brązowego). Jednak żaden z nich nie miał tak dzikiej popularności jak Ray-Ban Wayfarer (z twardą plastikową ramą). Model został zaprojektowany przez optyka B&L Raymonda Stegemena i wprowadzony na rynek w 1952 roku. W tym czasie jego konstrukcja była prawdziwym rewolucyjnym przełomem. Gdy tylko to akcesorium pojawiło się na ekranie, natychmiast stało się najbardziej rozpoznawalnym.
Okulary Aviator noszone w filmie przez Jamesa DeanaBuntownik bez ideału (1955), później Audrey Hepburn w Śniadanie u Tiffany'ego (1961). W latach 50. i 60. stali się wyborem tak wielu - Boba Dylana, Andy'ego Warhola, Marilyn Monroe, Roya Orbisona, Johna Lennona i, oczywiście, wszystkich tych, którzy po prostu chcieli wyglądać stylowo.
