Jaszczurka - bóg wody pośród starożytnych Słowian

W czasie chrztu Rosji rzesza słowiańskich poganna czele bogów stał Rod - uniwersalny absolut, pojedynczy bóg o wielu twarzach, różny od innych bogów, którzy dominują w mitologiach różnych ludów. Wcielał biel i czerń, ogień i wodę, kobiecość i męskość. Jednocześnie mógł pojawić się zarówno jako bóg wody, jak i bóg wojny.

Słowianie - jedna z najstarszych grup etnicznych, które do dziś zamieszkują Ziemię. Przez tak długi czas lekką boginię Dan i Vodiannaya uważano za patronów wód.

Jednak znane są starsze bóstwa wodne, których kult według niektórych źródeł wynosi milion lat.

Jaszczurka jest słowiańskim bogiem wody.Jego imię, mutując się w Yashę, pryszczycę, samo w sobie mówi o starożytnej starożytności, przekształconej w przodka. Sam bóg wody, zyskując coraz to nowe cechy, w końcu pojawił się na obrazku krokodyla. Ślady kultu w dużych ilościach znajdują się na całym terytorium plemion słowiańskich. Na przykład wioska Spas-Krokodilino, która znajduje się niedaleko Klin, wioski Bolshaya i Malaya Yaschera, położone w obwodzie leningradzkim. Najczęściej nazwa Jaszczurki jest wymieniana w nazwach wszelkiego rodzaju rzek, nitek i jezior (rzeki Jaszczurki i jeziora Yashchino). Poświęcone mu świątynie najczęściej znajdują się w regionach północnych i z reguły znajdują się na brzegach zbiorników wodnych. Jeden z odkrytych ołtarzy znajduje się na małej granitowej wyspie w kształcie krokodyla Ros. Główne miejsce kultu smoka morskiego, jak się uważa, znajdowało się nad brzegiem jeziora Ilmen.

Rybacy i żeglarze czcili go szczerze, opanowanipieśni („... ponieważ króluje w głębokim morzu, starożytny opiekun Smoczej Jaszczurki ...”), poświęcili się, ponieważ żądał ich bóg wody wśród Słowian, wraz z innymi. Przez długi czas ofiarą była dziewczyna, która wrzucona do wody została oddana Jaszczurce jako żona. Ten zwyczaj pozwolił akademickiemu Rybakowowi na identyfikację słowiańskiego wodnika z greckim Hadesem - władcą podziemnego świata. Archeologia wskazuje, że świat starożytnych Słowian został podzielony na 3 części, z których jedną był podwodny świat podziemny. Choroba pryszczycy była jej prawowitym właścicielem, odpowiedzialnym za drogi wodne i bogactwo, a jej główną funkcją było absorbowanie słońca każdej nocy i wypuszczanie go do nieba każdego ranka. Starożytni mówili o wielkości morskiego potwora, którego kult znajduje odzwierciedlenie w absolutnie okrągłym kształcie świątyni, co wskazywało na doskonałość przypisaną jaszczurce.

Jednak z czasem oferta uległa zmianie,stawać się bardziej humanitarnym. Lalki przedstawiające młodą dziewczynę zaczęły być wrzucane do wody, gdzie ofiarą były orzechy wlewane do ust bożka (według niektórych źródeł, Orzech Spas jest poświęcony temu bóstwu), gdzieś poświęcili konia ozdobionego natłuszczonym i naoliwionym miodem. Zabrano ją na środek jeziora na śpiewy, a bóg wody Jaszczurka przyjął ten pachnący dar.

Mówi się o popularności tego bóstwaliczne znaleziska w postaci różnych metalowych zapięć, które pochodziły z tamtych czasów (tak zwane broszki), różne naczynia do picia i przechowywania wody, noszące symbole Smoka Morskiego, który z kolei służył jako talizman. Słynna harfa Sadko została wykonana w formie jaszczurki.

W tym samym czasie słowiański bóg wody wraz zKaschey, Korchun i Chernobog należały do ​​bóstw piekielnych. Oznacza to, że dla sił ciemności został uznany za morskiego gada. Jednym słowem, bóg wody Choroba pryszczycy była różnorodna, podobnie jak samo życie, łącząc światło i ciemność w równych proporcjach.