Świat czarodziejów ma swoją własną hierarchię.Podobnie jak gdzie indziej, są słabi i silni. Zaklęcia różnią się w ten sam sposób. Istnieje pewien poziom zaklęć, które nie każdy czarodziej może rzucić. To albo nie zadziała, albo efekt może okazać się daleki od oczekiwanego.
To zaklęcie jest akrobacją na świeciemagia. Tylko silny czarodziej może to zrobić bez szkody dla siebie i innych. Ale nawet jeśli na przykład bardzo młody mag spróbuje, nie odniesie sukcesu. Przyczyn może być kilka: brak doświadczenia, brak koncentracji, słaba pamięć.
„Expecto Patronum” dosłownie znaczy „czekamobrońca. Konieczne jest wyobrażenie sobie najbardziej żywej pamięci lub chwili i powiedzenie „eksekto patronum.” Przy niezbędnej koncentracji powstaje patronus. Jeśli zaklęcie stworzyło silnego maga, pojawi się zwierzę reprezentujące magika. Jeśli siły będą małe, pojawi się cienka zasłona.
Zaklęcie Expecto Patronus jest przyzwyczajoneochrona przed dementorami i innymi ciemnymi stworzeniami, które żywią się twoimi radosnymi wspomnieniami i emocjami. Zamiast tego pozostawiają jedynie pustkę, strach i gorycz. Kiedy się zbliżają, ofiara doświadcza prawdziwego przerażenia, więc czasami nie jest możliwe wywołanie w sobie żadnych pozytywnych emocji. Wymaga to naprawdę ogromnej siły woli i dobrze wyszkolonej koncentracji uwagi.
Jeśli zaklęcie okaże się zasłoną, to onachroń czarodzieja przed dementorem. Ale jeśli silny czarodziej nazywa swojego patrona, zwierzę będzie w stanie odpędzić potwory, pomimo ich liczby. To jest najczęstsze zastosowanie.
Oprócz ochrony przed ciemnymi istotami istnieje jeszcze jednacel czaru. Mówiący patronus może przekazać wiadomość innemu magowi w niewielkiej odległości. Ponadto, z pomocą patrona, możesz oświetlić swoją ścieżkę podczas podróży nieznaną i niebezpieczną ścieżką.
Istnieje błędne przekonanie, że to zaklęcie możeciesz się tylko dobrym czarodziejem. Ale to nic więcej niż czyjaś fikcja. Zaklęcie jest przeznaczone dla każdego maga, niezależnie od przynależności do jednej lub drugiej strony.
Głównym punktem jest koncentracja na wywołanym odczuciu. Nie musi być emocjonalnie pozytywnie zabarwiony. Ważne są tylko odczucia, których doświadcza rzucający.
