Ikona Simona Ushakova „Zbawiciel nie stworzony rękami” - jedenz najważniejszych w prawosławiu. Został stworzony w połowie XVII wieku dla Ławry Trójcy Sergiusza, która znajduje się w Siergijew Posad. Do tej pory tysiące wierzących przybywają, aby ją czcić każdego roku.
Simon Ushakov był znanym malarzem ikon i grafikiem. Jego najsłynniejszym, ale nie jedynym dziełem stało się „Zbawiciel nie stworzony rękami”.
Malarz ikon urodził się w Moskwie w 1626 roku.Niewiele wiadomo o jego życiu. Podobno pochodził od mieszczan. Wysłano go na studia do klasztoru w młodym wieku, gdyż już w wieku 22 lat został mistrzem Srebrnej Komnaty pod Zakonem Zbrojowni. Bardzo zaszczytne miejsce z wysoką pensją.
Tutaj był bezpośrednio zobowiązany do rysowania przedmiotów naczyń kościelnych i pałacowych artykułów gospodarstwa domowego, malowanych sztandarów, wymyślania wzorów do robótek ręcznych. Był kartografem sztabowym.
Ponadto pisał zarówno dla osób prywatnych, jak i dla kościoła. Wkrótce zyskał sławę jako słynny malarz ikon.
W 1664 roku bohater naszego artykułu został przetłumaczony nasłużba w Zbrojowni. Zakres jego obowiązków poszerzył się, a jego popularność tylko wzrosła. Szybko stał się jednym z najlepszych mistrzów carskich, zakładając całą szkołę malarzy ikon.
Car Aleksiej Michajłowicz faworyzował Uszakowa, osobiście udzielił mu wszelkiego rodzaju instrukcji dotyczących części artystycznej. Dzięki temu aż do śmierci Uszakow żył w dobrobycie i honorze.
Zmarł w stolicy Rosji w 1686 roku. Miał 62 lata.
1658 rok. Simon Ushakov stworzył swoje najsłynniejsze dzieło. Ikona „Zbawiciel nie zrobiony rękami” została namalowana dla klasztoru w Siergijewie Posadzie.
Praca wykonywana jest na drewnie temperą. Rozmiar ikony jest dość mały - 53 na 42 centymetry.
Simon Ushakov namalował swoją słynną ikonę w Moskwie.„Zbawiciel nie stworzony rękami” pojawił się w kościele Trójcy Świętej w stolicy Nikitinki. Warto zauważyć, że na dole tej pracy zachował się napis. Wskazuje, że dzieło to zostało stworzone przez suwerennego malarza ikon Szymona Uszakowa w 1658, w 7166 od stworzenia świata.
Napis ten został zaktualizowany w XIX wieku.Ikona „Zbawiciel nie stworzony przez ręce” Simona Ushakova jest pierwszym obrazem Zbawiciela, który nie został stworzony ręcznie ze wszystkich ocalałych. Wiadomo, że sam Uszakow i mistrzowie z jego kręgu stworzyli więcej niż jedno takie dzieło.
Warto zauważyć, że w tej ikonie pokazałpewna innowacja Simon Ushakov. „Savior Not Made by Hands” został napisany zgodnie z najnowocześniejszymi ówczesnymi technikami artystycznymi. Przez wiele lat determinowali twórczą oryginalność rosyjskiego malarstwa ikon.
Ta ikona wyróżnia się na tle innych nie tylko naturalnym odwzorowaniem rysów twarzy, ale także modelowaniem objętości odciętej stworzonym przez za pomocą złożonego systemu, w którym przeplatały się ciemne i jasne odcienie. Aby złagodzić przejścia między nimi, w końcowej fazie zostały dodatkowo do siebie dopasowane.
Jednocześnie należy zauważyć, że w przeciwieństwie doTradycja europejska, w rosyjskiej ikonie iluminacja twarzy świętego nie była w żaden sposób motywowana prawdziwym źródłem światła. A lokalizacja rozbłysków świetlnych wskazywała, że Uszakow i jego współpracownicy przestrzegali tradycji, która istniała w Rosji od XIV wieku.
Pewna wytyczna ideologiczna i estetycznabył dla Szymona Uszakowa „Zbawiciel nie stworzony rękami”. Rok powstania tej ikony (1658) był decydujący dla wielu rosyjskich malarzy ikon. Faktem jest, że obraz ten był następnie wielokrotnie wspominany w traktatach Józefa Władimirow, poświęconych estetyce i poszukiwaniu odpowiednich punktów orientacyjnych. Nawiasem mówiąc, był przyjacielem i kolegą Uszakowa.
W swoich pracach Vladimirov wspomniał, że ChrystusPrace Uszakowa nie są pisane zgodnie z kanonem. Jednak w tej formie staje się bliższy i bardziej zrozumiały dla zwykłej osoby. Następnie wielu kierowało się pracą Szymona Uszakowa. „Savior Not Made by Hands”, którego opis znajduje się w tym artykule, stał się głównym tematem malowania ikon na najbliższe lata.
Stało się to najbardziej autorytatywnym obrazem dla każdego malarza ikon.
Szymon Uszakow był niezwykle płodnyartysta i malarz ikon. Do dziś zachowało się sporo jego prac. Jednak większość z nich została niestety uszkodzona przez późniejsze prace konserwatorskie i ewidencje potomków.
Ikony Zwiastowania, Matki Bożej Włodzimierza, św. Teodora Stratilatesa, Zstąpienia Ducha Świętego i oczywiście Zbawiciela nie stworzonego przez ręce przetrwały lepiej niż inne.
Te prace malarza ikon dowodzą, żebył jak na swoje czasy osobą niezwykle rozwiniętą, utalentowanym malarzem, który w pełni posiadł wszystkie znane wówczas techniki.
Uszakow w zasadzie odmówił malowania ikonstarożytne modele, jak to było w zwyczaju w tamtych czasach. Aktywnie wchłaniał niuanse sztuki zachodniej, która w XVII wieku coraz bardziej penetrowała terytorium Rosji.
Uszakow, przestrzegając tradycji staroruskichszkoła malowania ikon, jednocześnie nie bojąc się eksperymentować. Wymyślał nowe kompozycje, czerpał z najlepszych przykładów kultury zachodniej, starał się nadać postaciom ruch i indywidualność swoich ikon.
Zbawiciel nie zrobiony rękami to szczególny obraz Chrystusa w rosyjskiej ikonografii. Przedstawia twarz Syna Bożego na płytce lub glinianej planszy.
Istnieje kilka legend o cudownym pochodzeniu tego obrazu.
Pierwszy to wschód.Według niego historia ta związana jest z chorobą króla Edessy, który panował w Mezopotamii na terenie współczesnej Turcji. Według legendy, po tym, jak jeden z artystów wysłanych do króla nie mógł przedstawić Chrystusa, Syn Boży umył twarz i otarł swój wizerunek chusteczką. Podarował chusteczkę artyście.
Niezwykły fakt.Ponieważ broda Chrystusa była mokra podczas prania, została również odciśnięta na szaliku w postaci charakterystycznego klina. Od tego czasu wielu badaczy nazywa tę ikonę „Spas Wet Brada”.
Istnieje również zachodnia tradycja średniowieczna. Powstał między XIII a XV wiekiem. Dokładne daty nie są znane. Najprawdopodobniej pojawił się wśród mnichów franciszkańskich.
W legendzie jest Żydówka Weronika, która:towarzyszył Chrystusowi w jego ostatniej podróży na Kalwarię. W tym momencie podała mu lnianą chusteczkę, aby Syn Boży mógł otrzeć pot i krew z jego twarzy. Na jej chustce wyryto również twarz Jezusa. Od tego czasu relikwia ta jest przechowywana we Włoszech, w Bazylice św. Piotra pod nazwą „Talerz Weroniki”.
Na cześć tego wydarzenia nazwano konstelację półkuli południowej, która została anulowana przez astronomów. Na jego miejscu znajduje się teraz konstelacja Sekstant.
Naukowcy wielokrotnie podejmowali próby zbadania tego obrazu. Jedyne, co mogli ustalić, to to, że nie był nakładany farbą ani materiałami organicznymi.
